Αμετάκλητες αποφάσεις για το μέλλον της παρουσίας τους στην Ελλάδα δείχνει να έχει λάβει σημαντικός αριθμός επιχειρήσεων που πλέον αναζητά λύσεις για να περιορίσει , δεδομένων των συνθηκών που διαμορφώνονται, το ρίσκο από την παρουσία του στην Ελλάδα, και όχι απαραίτητα για να μεταφέρει την έδρα του εκτός συνόρων.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, τις τελευταίες εβδομάδας έχουν πληθύνει οι συζητήσεις μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων με γνωστά δικηγορικά γραφεία καθώς και με διεθνείς εταιρείες παροχής επαγγελματικών – συμβουλευτικών υπηρεσιών, έχοντας ως αντικείμενο την αναζήτηση των βέλτιστων εκείνων λύσεων ώστε να επιτευχθεί ο κατά το δυνατόν μεγαλύτερος βαθμός προστασίας από το ενδεχόμενο νέων “απρόοπτων” στην Ελλάδα.
Ορμώμενοι από το σοκ και τα πολιτικά γεγονότα των τελευταίων τριών εβδομάδων, τις επιπτώσεις των capital controls στη δραστηριότητα και τη διακίνηση των κεφαλαίων τους, αλλά και τα μηνύματα για την αντιμετώπιση της επιχειρηματικότητας στη χώρα (με τελευταίο “κρούσμα” την άσκηση ποινικών διώξεων σχετικά με την πώληση και επαναμίσθωση 28 ακινήτων του δημοσίου μέσω του ΤΑΙΠΕΔ), οι βασικοί μέτοχοι γνωστών ομίλων εμφανίζονται πλέον να έχουν εγκαταλείψει τις “δεύτερες σκέψεις” που κράτησαν τις δραστηριότητες τους εντός συνόρων την τελευταία τριετία.
Δεν είναι κρυφό ότι τα γεγονότα της περιόδου 2011-2012, όταν και τότε η χώρα φλέρταρε με το Grexit, είχαν έντονα προβληματίσει σημαντικό κομμάτι του εγχώριου επιχειρείν. Εν τέλει, εταιρείες όπως η Coca Coca HBC, η ΦΑΓΕ, η Lykos, η Viohalco επέλεξαν να προχωρήσουν στην υλοποίηση των σχεδίων τους για μετοίκηση εκτός Ελλάδος, αν και σε επίπεδο προθέσεων ο αριθμός ήταν κατά πολύ μεγαλύτερος. Παρά τα προβλήματα και τα σοβαρά λάθη σε επίπεδο διακυβέρνησης, την περίοδο μέχρι τις αρχές του 2015 η οικονομία έδειχνε να συνέρχεται και τα σχέδια αυτά είχαν μπει στο περιθώριο. Τώρα, όμως, η κατάσταση είναι διαφορετική.
Μοντέλο
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, κοινή συνισταμένη των προτάσεων που παρουσιάζονται από μεγάλα γραφεία σε όσες επιχειρήσεις αναζητούν τη θωράκισή τους είναι να μην επιλέξουν τη μεταφορά της φορολογικής τους έδρας εκτός Ελλάδος, αλλά να αναζητήσουν διαφορετικές επιλογές αξιοποιώντας, μεταξύ άλλων, το μοντέλο μιας διασυνοριακής συγχώνευσης με απορρόφηση (cross border merger) και τη διατήρηση-λειτουργία ενός ελληνικού υποκαταστήματος. Το μοντέλο αυτό έχουν ήδη επιλέξει αρκετές επιχειρήσεις, εισηγμένες και μη, καθώς διαθέτει, εκτός των άλλων, το πλεονέκτημα της όσο το δυνατόν μικρότερης “τριβής” με τις ελληνικές φορολογικές αρχές. Υπάρχουν, ωστόσο, στο τραπέζι και άλλα μοντέλα που προτείνονται, με τις επιχειρήσεις να καλούνται να επιλέξουν εάν, και ποία πρόταση θα υιοθετήσουν.
Να σημειωθεί ότι στην πλειονότητά τους, όσες επιχειρήσεις εξετάζουν σοβαρά να ακολουθήσουν την οδό αυτή, δεν έχουν ως κύριο ή αποκλειστικό μέλημα την αποφυγή των μεγάλων φορολογικών βαρών που συνοδεύουν την συμφωνία κυβέρνησης-πιστωτών. Η αύξηση του φορολογικού συντελεστή στο 29%, οι τακτικές προκαταβολής φόρου και έκτακτων εισφορών αποτελούν σοβαρούς ανασταλτικούς παράγοντες αλλά δεν μπορούν να ισοσκελίζουν σοβαρότερα ζητήματα που απασχολούν το υγιές επιχειρείν, όπως η αδυναμία πρόσβασης σε τραπεζική χρηματοδότηση, το country risk, η επιστροφή στην ύφεση και το γενικότερο αντι-επενδυτικό κλίμα και η διαρκής στοχοποίηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Υπό το πρίσμα αυτό, επικεφαλής μεγάλων ομίλων αντικρούουν τα περί “πατριωτικού καθήκοντος” που ειπώθηκαν από κυβερνητικά χείλη τις προηγούμενες ημέρες, κληθέντα να σχολιάσουν τα ρεπορτάζ περί μεταφοράς έδρας επιχειρήσεων. Απαντούν, δε, με νόημα ότι ουδέποτε ο επιχειρηματικός κόσμος ασπάστηκε ιδεοληψίες τύπου “δεν πληρώνω” πάνω στις οποίες αρκετά κομματικά στελέχη έφθασαν μέχρι και να υπουργοποιηθούν.
Αντιθέτως, υποστηρίζουν ότι πράττουν ότι είναι απαραίτητο για να διασφαλίσουν τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων και τα συμφέροντα των μετόχων τους από τακτικές και σχέδια “εφόδου” στο Νομισματοκοπείο που προκάλεσαν τεράστιο πλήγμα σε επίπεδο επενδυτικής εμπιστοσύνης.
capital.gr
