Οχι, δεν ήταν η «κακιά στιγμή»

Ήταν η Ελενη Τοπαλούδη, ήταν η Κωνσταντίνα στη Μακρινίτσα, ήταν η Καρολάιν, ηταν η Γαρυφαλλιά. Και δεν ήταν η κακιά στιγμή. Όχι, δεν ήταν η κακιά στιγμή. Ήταν η κακή παιδεία. Η κακή κουλτούρα. H κακή συντηρητική ανατολίτικη παράδοση που δεν λέμε να πετάξουμε από πάνω μας. Η κοινωνία απέτυχε να προστατεύσει ακόμα μια γυναίκα, με τον δολοφόνο της Γαρυφαλλιάς να αποδίδει τις πράξεις του στην «κακιά ώρα» υποτιμώντας την αξία της ζωής. Πολλά θα μπορούσαν να είχαν κάνει διαφορετικά οι γονείς κατά τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους. H εξιδανίκευση του στερεοτυπικού ανδρισμού ξεκινά από την παιδική ηλικία. Μαθαίνουν ότι πρέπει να υιοθετούν αποκλειστικά συμπεριφορές κατάλληλες για το φύλο και σύμφωνες προς τον ιδανικό «αρσενικό κώδικα». Το ζήτημα όμως που τίθεται επιτακτικά αφορά την Πολιτεία και τους θεσμούς της. Ποια σχολική διαπαιδαγώγηση είναι κατάλληλη ώστε να διαμορφωθούν από νωρίς ολοκληρωμένες προσωπικότητες με εμπεδωμένη την  κατανόηση της αμοιβαιότητας των σχέσεων, της ετερότητας, των ορίων, διδασκαλία της αποδοχής του άλλου φύλου και της διαφορετικότητας με όρους ίσης αξίας (όχι απλά ισότητας), το πώς θα είσαι δηλαδή, εκτός απο βαθμοθήρας παπαγάλος και άνθρωπος. Και δεν φτάνει μόνο αυτό που λένε : εκπαιδεύσετε τα αγόρια σας. Πρέπει να εκπαιδευτούν και οι γυναίκες , τα κορίτσια να έχουν αρκετή αυτοεκτίμηση. Χρειάζονται επειγόντως μαθήματα αυτοπροστασίας από κακοποιητικές και χειριστικές σχέσεις. Αρχικά να μπορούν να διαπιστώσουν το πρόβλημα μια ώρα αρχύτερα. Δεύτερον να καταλάβουν ότι αυτές δεν είναι το πρόβλημα. Τρίτον να καταλάβουν ότι δε μπορούν να βοηθήσουν τον άλλον να διορθώσει το πρόβλημά του, όση αγάπη ή υπομονή και να δείξουν. Τέταρτον: τεχνικές επιβίωσης. Πώς να φύγουν με ασφάλεια.