Αρχή της αμοιβαιότητας
Αφορμή για το κείμενο αποτελούν οι τραγικές εικόνες που όλη η Ελλάδα βλέπει τους τελευταίους μήνες. Εικόνες που άλλοι τις βλέπουν, εμείς τις ζούμε.
Πως θα σταματήσουμε να τις ζούμε ή, έστω, θα περιορίσουμε τις συνέπειές τους;
Απλές σκέψεις για μια κρίση που είναι έκτος από ανθρωπιστική και βαθιά “πολιτική”.
1) ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΩΝ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ.
Το φαινόμενο της μαζικής παράνομης εισόδου δεν πρόκειται εξαλειφθεί. Μετανάστες είχαμε όλα τα τελευταία χρόνια, πάνω από δεκαετία, είναι λογικό να έχουμε και τώρα που τα πολιτικά προβλήματα αναγκάζουν ολόκληρους λαούς να ξεριζωθούν μαζικά.Υπάρχει όμως δυνατότητα και πρέπει να υποχωρήσει. Καταρχάς ως κράτος έχουμε ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να προστατεύουμε (σε συνεργασία με τη FRONTEX) τα θαλάσσια σύνορά μας, που είναι και σύνορα της Ε.Ε. Η υποχρέωση αυτή πλέον είναι πρακτική ανάγκη για την επιβίωση των νησιών μας. Δεν νοείται η εξακολούθηση της κατάστασης της απλής συνοδείας των μεταναστών χωρίς αστυνόμευση των συνόρων, αποτέλεσμα της πολιτικής των τελευταίων μηνών. Η κατάσταση αυτή επιτείνει το φαινόμενο. Σαν να περιμένουμε τους μετανάστες με ανοιχτές αγκάλες. Αυτό δεν μπορεί να είναι λογική και ορθή πολιτική επιλογή. Η αστυνόμευση που μπορεί σε κάποιο βαθμό να περιορίσει το φαινόμενο ΠΡΕΠΕΙ να (ξανά)γίνει επιλογή. Έτσι θα υπάρξει μια πρώτη ανάσχεση – περιορισμός.
2) ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΠΡΩΤΗΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ
Δεν μπορεί να είναι επιλογή η κάθετη και δογματική άρνηση για τη δημιουργία χώρου πρώτης φιλοξενίας. Ένας τέτοιος χώρος που θα λειτουργεί συστηματικά (περιφραγμένος, ελεγχόμενος και αστυνομευόμενος) και θα παρέχει στοιχειώδεις συνθήκες φιλοξενίας (στέγαση, σίτιση, τουαλέτες) σε χώρο που δεν θα δημιουργεί πρόβλημα στις κατοικημένες περιοχές, σταδιακά και σε συνδυασμό και με άλλα μέτρα:
α) θα απαλλάξει την πόλη από την εικόνα του «κινούμενου καταυλισμού», ανθρώπων που ικανοποιούν τις ανάγκες τους οπουδήποτε, αφού το κράτος μας δεν τους προσφέρει τα στοιχειώδη.
β) θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την πρώτη συστηματική ταυτοποίηση των μεταναστών ώστε να ακολουθήσει η αναχώρησή τους από την Κω χωρίς τα φαινόμενα αναρχίας που παρατηρήθηκαν.
γ) θα αποτρέψει τις συνθήκες «υγειονομικού πόλεμου» που εγκυμονεί η ανεξέλεγκτη διασπορά δυστυχών ανθρώπων στους δρόμους και στα πάρκα της πόλης.
δ) θα αποτρέψει δραματικές καταστάσεις που οσονούπω θα παρουσιαστούν μαζί με την έλευση του χειμώνα.
Αντί λοιπόν να παλεύουμε για το τίποτα, ας επιδιώξουμε την συναίνεση για τη δημιουργία και φυσικά την στελέχωση με αστυνομικό προσωπικό ελέγχου – φρούρησης, ταυτοποίησης και προώθησης των ανθρώπων αυτών, ώστε να περιορίσουμε το φαινόμενο σε ανεκτά πλαίσια.
Περιττεύει να αναφέρω και την υποχρέωση να το πράξουμε σε ανθρωπιστικό επίπεδο.
3) ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ – ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΜΕ ΝΑΥΛΩΜΕΝΑ ΠΛΟΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ
Παράλληλα με τη δημιουργία χώρου πρώτης φιλοξενίας, θεωρώ αυτονόητη την ήδη δειλά επιχειρούμενη μαζική μεταφορά μεταναστών με ναυλωμένα πλοία προς τον Πειραιά (ή αλλού) σε τακτική βάση και με παράλληλη (καθ’ οδόν) ταυτοποίηση των μη ταυτοποιημένων μεταναστών. Η μετακίνηση αυτή πρέπει να είναι απολύτως συστηματική (με συγκεκριμένα δρομολόγια) ώστε να συμβάλει αποφασιστικά στον αριθμητικό περιορισμό του προβλήματος.
4) Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ «ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΗ» ΕΥΡΩΠΗ
Η ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ
Αδυνατώ να καταλάβω τους λόγους που το ελληνικό κράτος (ανεξαρτήτως κυβερνήσεως) δεν λειτουργεί έναντι των μεταναστών και των συμμάχων – εταίρων μας ευρωπαίων με τον τρόπο που οι τελευταίοι αντιμετωπίζουν το θέμα των προσφύγων.
Στη Γερμανία, λόγου χάριν, ο Σύριος πρόσφυγας αποδεικνύοντας την συριακή καταγωγή του (μέσω του διαβατηρίου του) αποκτά μέσα σε χρονικό διάστημα 10 ημερών:
α) Ταξιδιωτικό έγγραφο βάσει της Συνθήκης της Γενεύης (28/7/1951) για τους Πρόσφυγες, το οποίο ισχύει για όλες τις χώρες του κόσμου πλην της Συρίας (λόγω του πόλεμου και του κινδύνου που τον ανάγκασε να γίνει πρόσφυγας). Με απλά λόγια ένα «Γερμανικό Διαβατήριο» που αναγνωρίζεται σε όλες τις χώρες της Ευρώπης (Σένγκεν) και στον υπόλοιπο κόσμο. Με το «διαβατήριο» αυτό εννοείται ότι μπορεί να κινείται ελεύθερα όπου επιλέξει!
β) Άδεια διαμονής και εργασίας με ελάχιστη διάρκεια ενός έτους, που ανανεώνεται. Η άδεια αυτή επιτρέπει την πλήρη πρόσβαση στην αγορά εργασίας.
γ) Επίδομα στέγασης για χρονικό διάστημα τουλάχιστον 6 μηνών που επανεξετάζεται με βάση τις προσωπικές συνθήκες (εξεύρεση εργασίας, εισόδημα κλπ).
Το ίδιο καθεστώς ισχύει λίγο πολύ και στις υπόλοιπες «πολιτισμένες» ευρωπαϊκές χώρες!
Αντί γι΄ αυτό στην Ελλάδα σήμερα χορηγούμε στους πρόσφυγες ένα «Υπηρεσιακό Σημείωμα» (αυτό που παλεύουν να πάρουν οι μετανάστες στις τεράστιες ουρές) με το οποίο αναστέλλεται η απόφαση απέλασής του για 6 μήνες με τον περιοριστικό όρο της αναχώρησής του από την Ελλάδα, τη στιγμή που δεν έχει νόμιμα έγγραφα, ούτε βίζα, ούτε «στον ήλιο μοίρα»…!!!! Τι ακριβώς δεν καταλάβατε;;; Έτσι ακριβώς λειτουργεί το ελληνικό «κράτος»! Εγκλωβίζει χωρίς χαρτιά τους πρόσφυγες, που αποδεδειγμένα σε ένα τεράστιο ποσοστό (αν όχι όλοι) θέλουν να φύγουν από την Ελλάδα με προορισμό κυρίως την Γερμανία, την Σουηδία, την Δανία, την Αγγλία και τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες!
Και το ερώτημα είναι: Γιατί ο ίδιος πρόσφυγας στην Ελλάδα δεν παίρνει ακριβώς τα ίδια χαρτιά; Γιατί το ελληνικό κράτος δεν κάνει αυτό που κάνουν οι υπόλοιποι ευρωπαίοι, ώστε οι πρόσφυγες «να τραβήξουν το δρόμο τους» (όπως λέει και η αρμόδια Υπουργός) προς την Ευρώπη; Γιατί με την τακτική αυτή σπρώχνουμε τους πρόσφυγες στα δίχτυα του επόμενου κυκλώματος παράνομης προώθησης προσφύγων από την Ελλάδα προς την Ευρώπη;
Για το ζήτημα αυτό ο μόνος που τόλμησε να ψελλίσει κάποια λόγια την πρώτη περίοδο του ρητορικού του οίστρου ήταν ο εν ενέργεια (μέχρι σήμερα) κυβερνητικός συνεταίρος – Υπουργός Άμυνας. Τα λόγια όμως αυτά ξεχάστηκαν. Θα πει κανείς λόγω της τραγικής οικονομικής κατάστασης της χώρας που δεν μας επιτρέπει «νταϊλίκια» απέναντι σ’ αυτούς που μας δανείζουν… Αυτό επιβάλει η στοιχειώδης «πολιτική ευγένεια προς τους εταίρους – δανειστές – συμμάχους»! Ας είναι έτσι…
Ας υποστούμε λοιπόν το ρόλο τους κράτους – σουρωτήρι που «σουρώνει» το “κατακάθι”, που επιτρέπει στους περισσότερο πλούσιους ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ (κυρίως Σύριους) «να τραβήξουν το δρόμο τους» προς την ανεπτυγμένη Ευρώπη που αναζητά το σύγχρονο μετανάστη της επόμενης ανάπτυξης, και κρατά το «κατακάθι» του κάθε ταλαίπωρου ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ, που θα αναζητήσει στην Ελλάδα του 30% ανεργίας μια δουλειά από αυτή που απαξιώνει ο σύγχρονος Νεοέλληνας…
Δεν πρέπει όμως επ’ ουδενί να υποστούν τα νησιά μας το ρόλο τους νησιού – σουρωτήρι που «σουρώνει» όλο το μεταναστευτικό ρεύμα και το κρατά στα νησιά όσο το δυνατόν περισσότερο, ώστε αυτό να μην ξεχυθεί σε αθρόα ροή στους δρόμους και στις γειτονιές της Αθήνας…
Ευελπιστώ ότι κάποια στιγμή θα βρεθούν οι ηγεσίες που θα αντιτάξουν στους Ευρωπαίους συμμάχους μας την απλή και αυτονόητη «Αρχή της Αμοιβαιότητας» που διέπει το Διεθνές Δίκαιο.
Ευελπιστώ ότι ως πολίτες της Κω σύντομα θα επιδιώξουμε ανθρώπινη και πολιτισμένη πρώτη φιλοξενία των προσφύγων – μεταναστών και άμεση αποχώρησή τους από το νησί μας. Ας μην πολεμάμε ανεμόμυλους, ας κινηθούμε όλοι προς αυτή την κατεύθυνση όσο ακόμα υπάρχει (λίγος) χρόνος.
Κως 20-8-2015
Με ειλικρινή προβληματισμό
Κώστας Ασλάνης
Δικηγόρος
