Λάδι στη φωτιά

Δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος στην πόλη της Ρόδου, ο οποίος να μην έχει αγανακτήσει με αυτή την κολώνια που κρατάει χρόνια και λέγεται διαχείριση του προβλήματος των τσιγγάνων. Είτε αυτό λέγεται μετεγκατάσταση, είτε παραβατικότητα. Κυρίως με το δεύτερο! Αυτό, από το να την δεις Τόνι Μοντάνα, να ρίχνεις λάδι στη φωτιά καταγγέλλοντας τους άλλους,  εσύ που είσαι ένας από τους υπεύθυνους να βρεις και να μεθοδεύσεις λύσεις,  οδηγώντας έτσι κάποιους «θερμόαιμους» σε παραληρήματα του στυλ «μπες μπροστά Δήμαρχε, θα τους πετάξουμε στη θάλασσα να γλυτώσουμε. Θα  τους διαλύσουμε τους βρωμόγυφτους», «Μπες εσύ μπροστά κι εμείς θα ακολουθήσουμε, υπάρχουν ομάδες οργανωμένες», «Δήμαρχε φώναξέ με, εμένα με φοβούνται» είναι ένα τσιγάρο δρόμος από τον νόμο της ζούγκλας. Ακόμη και να δεχθούμε ότι εδώ που έφτασε η κατάσταση είναι δύσκολη για να μην πω μη διαχειρίσιμη, με την συσσώρευση της χρόνιας αδιαφορίας και το γνωστό μπαλάκι των ευθυνών να ίπταται , η πρακτική αυτή που οδηγεί σε σκέψεις αυτοδικίας τους δικαίως αγανακτισμένους πολίτες,  είναι ανεύθυνη και άκρως επικίνδυνη, σε  μια εποχή που το μίσος και ο διχασμός κάνει βόλτες ανάμεσά μας, που όλοι είμαστε έτοιμοι να χωριστούμε σε κερκίδες για το παραμικρό. Αντε με το καλό, να «πετάξουμε στη θάλασσα» με «οργανωμένες ομάδες» και όποιον άλλο, η αδιαφορία, η ανεπάρκεια,  η έλλειψη πολιτικών κράτους και τοπικών αρχόντων ενοχλεί. Υ.Γ. Επίσης, καλό θα ήταν, όσοι καταγγέλλουν-ειρήσθω εν παρόδω ευρισκόμενοι στα “πράγματα”, «ομερτά» και «συμφέροντα» πίσω από το πρόβλημα «τσιγγάνοι» να μας πουν ποιοι είναι αυτοί. Δηλαδή  να το πουν στις αρμόδιες αρχές. Καλή είναι η συλλογή  likes και οι παρελάσεις με τσιτάτα στο facebook,  αλλά δεν λύνουν το πρόβλημα. Λύνουν μόνον το μικροπολιτικό-ψηφοσυλλεκτικό θεματάκι του καταγγέλλοντος.