Να μην γίνει κατηγορία για εκβίαση, τοκογλυφία και για νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα εις βάρος δύο Ροδιτών που καταμηνύθηκαν από δύο πρώην συνεταίρους τους, αποφάσισε με βούλευμα που εξέδωσε το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Ρόδου.
Ενώπιον της Ανακρίτριας Ρόδου παρουσιάστηκαν στην προδικασία κατήγοροι και κατηγορούμενοι και προσκόμισαν πράξη εξωδικαστικού συμβιβασμού.
Οι μηνυτές ανεκάλεσαν την μήνυσή τους, τονίζοντας ότι δόθηκαν αμοιβαίες εξηγήσεις με τους μηνυόμενους, ενώ προέκυψε ότι το αυτεπαγγέλτως διωκόμενο αδίκημα της εκβίασης έχει υποπέσει σε παραγραφή.
Σύμφωνα με την έγκληση που είχε υποβληθεί, ο πρώτος εκ των μηνυτών γνώρισε τον πρώτο μηνυόμενο το 2004 και η φιλία τους κατέληξε σε κουμπαριά.
Οι δύο μηνυτές ξεκίνησαν το έτος 2006 την λειτουργία ενός καταστήματος franchise διεθνούς φήμης εταιρείας έτοιμων ενδυμάτων. Το καιρό εκείνο οι μηνυόμενοι εργάζοντο στον τομέα του τουρισμού.
Φέρονται να συμφώνησαν να συστήσουν ομόρρυθμη εταιρεία για να διεκδικήσουν την ανάθεση δικαιώματος δικαιόχρησης στην Ελλάδα της εταιρείας ετοίμων ενδυμάτων και τον Ιανουάριο του 2007 συστάθηκε η εταιρεία με ποσοστό 50% έκαστος.
Ο πρώτος εκ των μηνυτών δαπάνησε περίπου 10.000 ευρώ για την επίτευξη της συμφωνίας, ενώ η δεύτερη των εγκαλουμένων κατέβαλε το ποσό των 75.000 ευρώ για λογαριασμό της ομόρρυθμης εταιρείας στην γαλλική εταιρεία για τα δικαιώματα δικαιόχρησης.
Οι μηνυτές επωμίστηκαν, όπως διατείνονται, τα έξοδα της δίμηνης υποχρεωτικής εκπαίδευσης ύψους 20.000 ευρώ.
Στην πορεία επελέγη κεντρικό ακίνητο για να στεγαστεί η εταιρεία στη Ρόδο και οι μηνυτές, υποστηρίζουν, ότι έλαβαν προσωπικά δάνεια ύψους 300.000 ευρώ και τον Απρίλιο του 2008 δάνειο ύψους 575.000,00 ευρώ στη νεοσύστατη εταιρεία.
Εκδόθηκαν, όπως υποστηρίζουν και μεταχρονολογημένες επιταγές του πρώτου εκ των μηνυτών για να καλυφθούν έξοδα, ύψους 400.000 ευρώ.
Τελικά το πρώτο ακίνητο που ετοίμαζαν χρησιμοποιήθηκε ως καφετέρια γιατί δεν ταίριαζε με το concept της εταιρείας και βρέθηκε ένα δεύτερο κεντρικό ακίνητο, δόθηκαν 40.000 ευρώ για τον αρραβώνα με τον ιδιοκτήτη και απαιτούντο ακόμη 160.000 ευρώ για την κατασκευή του.
Οι δύο μηνυτές ισχυρίστηκαν ότι ζήτησαν από την δεύτερη των μηνυομένων το μερίδιο της στην εταιρεία ύψους 500.000 ευρώ για την κάλυψη επιταγών και φέρεται να τους δήλωσε ότι τόσο η ίδια όσο και ο πρώτος των μηνυομένων σύζυγός της δεν μπορούσαν να δανειοδοτηθούν. Οι μηνυτές υποστήριξαν ακόμη ότι δεν αποδέχτηκε να αλλάξουν τα ποσοστά τους στην εταιρεία και να τους προειδοποίησε ότι θα προχωρούσε σε καταγγελία της εταιρείας για να τεθεί σε εκκαθάριση.
Οι μηνυτές υποστηρίζουν ότι αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα να λυθεί η μίσθωση, να χαθούν τα 875.000 ευρώ που είχαν καταβληθεί από εκείνους και να έμεναν υποχρεώσεις ύψους 400.000 ευρώ σε επιταγές που είχαν εκδοθεί.
Εκτοτε, όπως ισχυρίστηκαν, ξεκίνησε μια «ανταλλαγή» επιταγών και ανέκυψε μεταξύ τους σοβαρή οικονομική αντιδικία που στο τέλος διευθετήθηκε.
Την υπόθεση χειρίστηκαν οι δικηγόροι κ.κ. Ακης Δημητριάδης και Στ. Καρανικόλας.
