Κάθετα αντίθετη είναι η Λαϊκή Συσπείρωση με στάση της δημοτ. αρχής για το νέο υποκατάστημα της ΔΕΗ

Με αφορμή την άρνηση του Δημάρχου κ. Χατζηδιάκου Φώτη να συζητηθούν στο Δημοτικό Συμβούλιο τα κρίσιμα ζητήματα της ιδιωτικοποίησης του Αεροδρομίου της Ρόδου και της εγκατάστασης νέου υποσταθμού της ΔΕΗ δίπλα στη Μαρίνα, όπως ζήτησαν με την παρουσία τους οι ίδιοι οι εκπρόσωποι των μαζικών φορέων των εργαζομένων στο Αεροδρόμιο και των κατοίκων του Αγίου Νικολάου, ο Ροδιακός λαός πρέπει να βγάλει τα συμπεράσματά του.
Η Δημοτική Αρχή είναι αποφασισμένη να  υλοποιήσει απαρέγκλιτα τις εντολές των επιχειρηματικών ομίλων βαφτίζοντάς τις απαιτήσεις τους, ως  συμφέρον και ανάπτυξη του τόπου. Γι ‘ αυτό η λαϊκή παρέμβαση θα σπιλώνεται, θα χλευάζεται και θ’απαξιώνεται ως εχθρική προς την επίτευξη αυτού του στόχου, που ταυτίζεται μονόπλευρα πάντα με τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και σε βάρος του Ροδιακού λαού.
Οι ακριβοπληρωμένες από τον Ελληνικό λαό, καθοριστικής σημασίας υποδομές, οι οποίες κρίνονται κερδοφόρες, όπως αεροδρόμια, λιμάνια, οδεύουν με τις οδηγίες της Ε.Ε.  και τις απαραίτητες νομοθετικές ρυθμίσεις, των Ελληνικών κυβερνήσεων στα μονοπώλια.
Η ιδιωτικοποίηση του αεροδρομίου «Διαγόρας» προωθείται ταυτόχρονα σε ένα πακέτο με τα αεροδρόμια της Κω, της Σαντορίνης, Μυκόνου, Μυτιλήνης, Σκιάθου και Σάμου. Στην ομάδα αυτή μπορεί να συμπεριληφθούν ακόμα μέχρι και τρία από τα αεροδρόμια Χίου, Καρπάθου, Νέας Αγχιάλου και Λήμνου.
Οι απαραίτητες νομοθετικές ρυθμίσεις που έγιναν από τις συγκυβερνήσεις,  από το 2011 έως και σήμερα, διαμορφώνουν  ένα εφιαλτικό τοπίο στις αερομεταφορές. Με αυτές τις ρυθμίσεις η ασφάλεια των πτήσεων, η αεροπορική σύνδεση των απομακρυσμένων και εμπορικά «άγονων» περιοχών, όπως είναι τα  μικρά νησιά ,  αλλά και κυριαρχικά δικαιώματα, γίνονται θυσία στο βωμό της ανταγωνιστικότητας, δηλαδή της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων.
Η παραχώρηση για εκμετάλλευση στους επιχειρηματικούς ομίλους εμπεριέχει την αύξηση των τελών και αυτό θεωρείται δεδομένο. Ο πρώην διευθύνοντας σύμβουλος του ΤΑΙΠΕΔ κος Εμίρης σε ερώτηση δημοσιογράφου ήταν σαφής:   «Είναι σημαντικό να σας πω πάντως ότι οι αυξήσεις αυτές θα έρθουν μονάχα εφόσον ο επενδυτής πραγματοποιήσει τις απαραίτητες επενδύσεις….».
Οι σχεδιασμοί έχουν να κάνουν και με μεγάλα εμπορικά κέντρα, μεγάλα εμπορικά πάρκα, τα οποία θα φέρουν σε αδιέξοδο τους εναπομείναντες μικρούς επαγγελματίες της περιοχής. Και απ’ ότι διαφαίνεται οι βλέψεις τους και τα σχέδιά τους επεκτείνονται και στην μεγάλη έκταση που καταλαμβάνει η περιοχή της «ΒΑΡΗΣ».
Η υιοθέτηση από την πλειοψηφία του προηγούμενου Δημοτικού συμβουλίου Ρόδου της παραχώρησης  του αεροδρομίου Μαριτσών σε ιδιωτική εταιρεία εκπαίδευσης προσωπικού για αεροπλάνα,  για εκπαιδευτικές πτήσεις, με επέκταση των υφιστάμενων κτιριακών εγκαταστάσεων  δημιουργεί όλες τις προϋποθέσεις για την ιδιωτικοποίηση και αυτού του αεροδρομίου.
Η στάση των αρχών της περιοχής μας συμβαδίζει στον ένα ή άλλο βαθμό με την κυρίαρχη πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων. Προσπαθούν σε πολλές περιπτώσεις να ρίξουν στάχτη στα μάτια, αφού οι προτάσεις που διατυπώνονται αφήνουν  περιθώρια, δεν καταδικάζουν  αλλά ούτε και αποκλείουν  ξεκάθαρα την ιδιωτικοποίηση.
Επί της ουσίας, οι παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ  και οι εκπρόσωποί τους στους φορείς του τόπου  συμφωνούν, παρά τις επι μέρους διαφορές , με τη στρατηγική των ιδιωτικοποιήσεων, που είναι βασική κατεύθυνση της ΕΕ. Διαφωνούν πολλές φορές μόνο με τις επιμέρους επιλογές, το αντίτιμο της πώλησης, τις διαδικασίες, ανησυχούν για τη διαπραγμάτευση.
Θέλουν να εμφανίζεται το μεγάλο κεφάλαιο ως ο μοναδικός φορέας της «ανάπτυξης», ως «εθνικός ευεργέτης», που δίνει θέσεις εργασίας κι ένα κομμάτι ψωμί στο λαουτζίκο. Και άρα – μας λένε – η καπιταλιστική ιδιοκτησία πρέπει να ενισχύεται, να επιδοτείται, να φοροαπαλλάσσεται, να κατοχυρώνεται και συνταγματικά και να τυγχάνει σεβασμού και υποταγής από όλους εμάς τους υπόλοιπους. Να λέμε κι «ευχαριστώ» που μας επιτρέπει να υπάρχουμε!
Απαλλάσσουν την κυβέρνηση από τις πολιτικές της ευθύνες με την θέση του ότι δεν είναι αρμοδιότητα του υπουργείου, αλλά του ΤΑΙΠΕΔ, λες και το ΤΑΙΠΕΔ δεν το έστησαν οι συγκεκριμένοι μηχανισμοί του κράτους και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δίνουν   κάλυψη ακόμα και στο ΤΑΙΠΕΔ σπεύδοντας να διευκρινίσουν εκ μέρους τους, ότι δεν πρόκειται για ιδιωτικοποίηση, αλλά για μίσθωση του αεροδρομίου.
Αποπροσανατολίζουν μιλώντας για ξεπούλημα, αφήνοντας στο απυρόβλητο την ιδιωτικοποίηση και επικεντρώνονται στο αντίτιμο και στους όρους παραχώρησης στο μεγάλο κεφάλαιο.
Εξ’ άλλου η πρόταση, που κατέθεσε στον υφυπουργό Μεταφορών η περιφερειακή αρχή, στην οποίαν συμφωνεί και ο ΣΥΡΙΖΑ και επαναλήφθηκε πρόσφατα και από τον κο Υψηλάντη εκπρόσωπο  του συνδυασμού του ΣΥΡΙΖΑ στο Δημοτικό Συμβούλιο,   να δοθούν τα αεροδρόμια στους τοπικούς φορείς  που αποτελεί πρόταση στα πλαίσια της πολιτικής εκποίησης των αεροδρομίων της Περιφέρειας Ν. Αιγαίου, δεδομένου ότι, τοπικοί φορείς, όπως το Εμπορικό Επιμελητήριο Δωδεκανήσου έχει ταχθεί ήδη υπέρ της ιδιωτικοποίησης. Εξάλλου υπάρχει διεθνής πείρα το πώς υποδομές μέσω επιμελητηρίων ή φορέων ή κοινωνικών συνεταιριστικών επιχειρήσεων ή ΜΚΟ  εκμεταλλεύονται σήμερα από το μεγάλο κεφάλαιο.
Οι προτάσεις αυτές ουσιαστικά, έχοντας δεδομένη την κυβερνητική πολιτική της ιδιωτικοποίησης, διεκδικεί κομμάτι της πίτας για λογαριασμό της “τοπικής κοινωνίας”, εννοώντας, φυσικά όχι τα λαϊκά στρώματα, αλλά τους μεγαλοξενοδόχους και μεγαλοεπιχειρηματίες.
Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και οι προτάσεις των «διαμαρτυρόμενων» για έλλειψη διαβούλευσης και ενημέρωσης της τοπικής κοινωνίας.
Η Λαϊκή Συσπείρωση εκφράζει την κατηγορηματική της αντίθεση στην προωθούμενη από την κυβέρνηση ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων της χώρας και σ’ ότι αφορά το Νότιο Αιγαίο αυτά  της Ρόδου, της Κω, της Μυκόνου και της Σαντορίνης.
Η ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων δεν γίνεται ούτε για την καλύτερη παροχή υπηρεσιών, ούτε βέβαια σε όφελος των νησιωτών και των εργαζομένων σε αυτά. Η ιδιωτικοποίηση γίνεται για να προστεθεί άλλος ένας κρίσιμος τομέας της οικονομίας στην κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, και όλα αυτά για τη λεγόμενη «ανταγωνιστικότητα» της ελληνικής οικονομίας, δηλαδή ποια μονοπώλια του κλάδου των αερομεταφορών θα συγκεντρώσουν μεγαλύτερο ποσοστό της αγοράς, άρα και τεράστια κέρδη.
Με την ιδιωτικοποίηση θα βρεθούν στο δρόμο οι εργαζόμενοι στις υπηρεσίες του αεροδρομίου δημιουργώντας μια νέα στρατιά ανέργων.
Επιπλέον η ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων του Αιγαίου ενέχει κινδύνους για την ασφάλεια της χώρας, σε μια τόσο ευαίσθητη περιοχή, όπου οι ανταγωνισμοί μεγάλων ιμπεριαλιστικών κρατών για τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου και των δρόμων μεταφοράς τους, μπορεί να οδηγήσουν σε απρόβλεπτες και επικίνδυνες εξελίξεις.
Η λειτουργία των αεροδρομίων με αυτή τη μορφή θα ανεβάσει το κόστος μεταφοράς, το οποίο θα φορτωθεί στο λαό, θα οδηγήσει εργαζόμενους στην απόλυση και την ανεργία.
Το ίδιο αφορά και στην ασφάλεια των πτήσεων, αφού η λογική του μέγιστου κέρδους από τον ιδιώτη επενδυτή είναι σίγουρο ότι συμβάλλει σε βάρος της ασφάλειας.
Ταυτόχρονα η πολιτική αυτή θα οδηγήσει τα υπόλοιπα αεροδρόμια των νησιών στην υποβάθμιση, με τις ανάλογες συνέπειες για τους νησιώτες.
Η πρόταση της Λαϊκής Συσπείρωσης  για τον ενιαίο, αποκλειστικά δημόσιο φορέα για αεροδρόμια, αερομεταφορές και τεχνική βάση συντήρησης και υποστήριξης, είναι η μοναδική λύση για ασφαλείς πτήσεις, με φθηνό εισιτήριο, για σωστό κεντρικό σχεδιασμό και προγραμματισμό δρομολογίων.