Την ακύρωση απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου με την οποία κρίθηκε τον Μάρτιο του 2013 ότι ο Δήμος Ρόδου δεν είναι κληροδόχος της κυριότητας του προνομοιακού παραθαλάσσιου ακινήτου “Ψημόριφου” στην Ιξιά, επιδιώκει με έφεση της η δημοτική αρχή.
Με την απόφαση αυτή, όπως αποκάλυψε η “δημοκρατική”, απορρίφθηκε η αίτηση χρησικτησίας της κ. Ζερµέν – Σουζάνας, συζύγου Γεράσιµου Ζησιµάτου, το γένος Ερρίκου και Αναστασίας Μας, κατοίκου Ιαλυσού Ρόδου κατά του Δήµου Ρόδου, της κ. Καρολάιν Ανν Πατρίτσια Σµίθ και της Ουλρίκε Ίρµεαρντ Σµίθ, κατοίκων Βούππερταλ Γερµανίας, για το διαβόητο κληροδότηµα στην Ιαλυσό.
Το δικαστήριο ωστόσο, όπως προκύπτει από το διατακτικό της απόφασης, δεν έκρινε στην ουσία την ένδικη διαφορά και κατέστησε σαφές ότι η αίτηση είναι απαράδεκτη διότι κακώς στρέφεται κατά του Δήµου Ρόδου, που δεν είναι κύριος του ακινήτου!!
Ο Ευάγγελος Ψηµόριφος, που απεβίωσε την 29.11.1994 στη Ρόδο, συνέστησε Ιδρυµα µε έδρα την πόλη της Ρόδου και µε την επωνυµία «ΨΗΜΟΡΙΦΕΙΟ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΡΟΔΟΥ» στο οποίο άφησε το ακίνητο. Εκτοτε ανέκυψε “κόντρα” για την κυριότητά του µεταξύ της κ. Ζησιµάτου και του Δήµου, ενώ ο Δήµος Ρόδου έχει ασκήσει αίτηση ενώπιον του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Ρόδου, µε την οποία ζητά να του χορηγηθεί κληρονοµητήριο, µε το οποίο να βεβαιώνεται ότι είναι κληροδόχος του Ε. Ψηµόριφου επί της κυριότητας του ακινήτου.
Η κ. Ζερµέν – Σουζάνα, συζ. Γεράσιµου Ζησιµάτου, το γένος Ερρίκου και Αναστασίας Μας, διατείνεται ότι έχει συµπληρωθεί στο πρόσωπό της ο νόµιµος χρόνος χρησικτησίας και ότι το επίδικο ακίνητο δεν ανήκε στην κυριότητα και συνεπώς δεν περιλαµβανόταν στην κληρονοµία του Ευαγγέλου Ψηµόριφου κατά το χρόνο του θανάτου του.
Το Πολυµελές Πρωτοδικείο Ρόδου µε την απόφασή του δέχεται ότι από το περιεχόµενο της διαθήκης του Ψηµόριφου… “καταφανώς προκύπτει, (χωρίς να απαιτείται το Δικαστήριο να προβεί σε ερµηνεία της διαθήκης) ότι ο Ευάγγελος Ψηµόριφος σύστησε δια αυτής (της από 19.11.1988 ιδιόγραφης διαθήκης) το ως άνω αυτοτελές κοινωφελές Ίδρυµα, ορίζοντας αυτό ως κληροδόχο επί της κυριότητας του ακινήτου, όρισε τον πρώτο εναγόµενο Δήµο κληροδόχο αναφορικά µε την παραχώρηση της χρήσης και διαχείρισης αυτού και τη σύζυγό του Ούτε, µετά της συµβολαιογράφου Αριστέας Ηρακλείδου – Περίδου εκτελέστριες αυτής. Ως εκ τούτου, ο πρώτος εναγόµενος (σηµείωση: εννοεί το Δήµο Ρόδου) επ’ουδενί είναι κληροδόχος επί της κυριότητας του ακινήτου επωφελούµενος µόνο µε τη χρήση και τη διαχείρισή του. Στην αυτή διαπίστωση, άλλωστε, ήχθη και το Εφετείο Αθηνών µε την υπ’ αριθµ. 1560/2008 απόφασή του (Τµήµα Εκούσιας Δικαιοδοσίας) – καίτοι δεν παράγεται δεδικασµένο από την κρίση του αυτή – όταν εκλήθη να ερµηνεύσει, κατόπιν αίτησης του Δήµου Ροδίων, την ανωτέρω διαθήκη ως προς τον τρόπο διαχείρισης της καταλειπόµενης δια της ως άνω κληροδοσίας περιουσίας, η οποία είχε ταχθεί υπέρ κοινωφελούς σκοπού (άρθρο 825 Κ.Πολ.Δ.)”.
Το Πολυµελές Πρωτοδικείο έτσι έκρινε ότι η αγωγή χρησικτησίας πρέπει να απορριφθεί, ως ουσία αβάσιµη ως προς το αναγνωριστικό αίτηµα ότι ο Δήµος Ροδίων δεν είναι κληροδόχος και εν γένει δεν έλκει κληρονοµικό δικαίωµα από την ως άνω διαθήκη επί του επιδίκου.
Ο Δήμος Ρόδου με έφεση που άσκησε προβάλλει τρείς λόγους για την ακύρωση της αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου υποστηρίζοντας ότι η κυριότητα του ακινήτου του ανήκει.
Εφεση του Δήμου Ρόδου για το ακίνητο «Ψημόριφου»
