Στο ίδιο έργο θεατές

Αυτό που πρέπει να υποβάλουμε τα σέβη μας στον εκάστοτε υπουργό και να τον παρακαλούμε, αντί να τον εγκαλούμε, για τα αυτονόητα, είναι πραγματικά αδιανόητο.
Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, είναι τιμή μεγάλη να επισκέπτεται τον τόπο σου ένας υπουργός, ανεξάρτητα από το αν έχει προσφέρει ή όχι το παραμικρό για την ανάπτυξή του.
Η ιστορία μάς έχει διδάξει, ότι τα περισσότερα από τα υπομνήματα που ζητούν οι υπουργοί από τους φορείς κατά τις επισκέψεις τους εδώ, δεν φτάνουν ούτε καν μέχρι την πόρτα του αεροπλάνου.
Οι συναντήσεις του ενός τετάρτου της ώρας με εκπροσώπους φορέων που στέκονται στην σειρά για να συναντήσουν τον «υπουργό», περισσότερο διεκπεραιωτικές είναι και λιγότερο ουσιαστικές. Οι δε συνεδριάσεις που ο καθένας απλώς περιμένει να πει τα δικά του, έχει αποδειχθεί ότι ελάχιστες φορές απέδωσαν καρπούς.
Να παρακαλάμε για τα αυτονόητα εν ολίγοις, αντί να απαιτούμε να κάνουν σωστά τη δουλειά τους οι υπουργοί πριν έρθουν ή χωρίς καν να χρειάζεται να έρθουν! Αντί να μας πουν τι σχεδιάζουν για τούτο δω το νησί και να ζητούν εκείνοι την δική μας άποψη, τους κυνηγάμε εμείς σε διαδρόμους υπουργείων, τους παρακαλάμε για να έρθουν και να μας αφιερώσουν λίγο από τον πολύτιμο χρόνο τους, ικανοποιώντας έτσι την πολιτική ματαιοδοξία τους.
Δεν είναι τα πρόσωπα το πρόβλημα, αλλά η πολιτική copy paste που ακολουθούν όταν στρογγυλοκαθίσουν στην υπουργική καρέκλα.
Κάποτε οι ρόλοι πρέπει να αντιστραφούν. Να εγκαλούν οι τοπικοί παράγοντες τους υπουργούς γιατί δεν έπραξαν όσα έπρεπε και να καλούνται να απολογηθούν για την όποια απραξία τους, αντί να τους κυνηγούν και να υποβάλλουν τα σέβη τους, πριν βρουν χρόνο να τους ακούσουν.
Η αλήθεια είναι ότι μας χρωστάνε, δεν τους χρωστάμε ασχέτως αν συμπεριφέρονται σαν να ισχύει το αντίθετο.
Γι αυτό και δεν λείπουν τα «σούρτα φέρτα» των αιρετών από τα Υπουργεία κάθε τρεις και λίγο… Γιατί οι λύσεις διεκδικούνται πάντα μέσω Αθηνών, γιατί πρέπει να ξεροσταλιάζεις στους διαδρόμους των υπουργείων περιμένοντας να ανοίξει η πόρτα, γιατί Ελλάδα είναι μόνον η Αθήνα και γιατί αυτή η μονομερής σχέση καλλιεργείται χρόνια τώρα, ώστε οι «πατερούληδες» να έχουν πάντα ρόλο και λόγο, για να μπορούν να πωλούν εκδούλευση στους υποτελείς και να καλλιεργούν αναλώσιμους κομματικούς στρατούς. Να μην το ξεχάσουμε αυτό την επόμενη φορά που θα κληθούμε να υποδεχθούμε ξανά έναν υπουργό… κι επειδή εκλογές έρχονται, δεν χρειάζεται να ξαναδούμε το ίδιο έργο ως θεατές.