«Το πρόβλημα του πλακοσκεπούς ποταμού και των πλημμυρικών φαινομένων δεν μπορεί να λυθεί. Θα υπάρχει ο πλημμυρικός κίνδυνος, γιατί είναι έτσι οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν τα τελευταία 40 χρόνια, που ο κίνδυνος δεν μπορεί να αρθεί. Εκείνο που έχουμε ως πρώτο στόχο, είναι να μειώσουμε την διακινδύνευση, να μειώσουμε τις επιδράσεις. Μία από τις μεθόδους αυτές, είναι σε σημεία που βλέπουμε ότι υπάρχει θέμα, να αποκαλυφθεί εν μέρει ο Ιαλυσός ποταμός.
Βεβαίως το καλύτερο θα ήταν να μην υπάρχει κάλυψη να υπήρχε ένα ελεύθερο ποτάμι που θα είχε αξιοποιηθεί και αναδειχθεί -όχι με την έννοια των ποταμιών που έχουμε στην χώρα μας ως σκουπιδότοπος- γιατί στην Ελλάδα έχει θεμελιωθεί μια κουλτούρα ό,τι δεν χρειαζόμαστε το «ρίχνουμε στο ποτάμι. Ένα ποτάμι με ανάδειξη, δηλαδή ωραία πρανή, παρεμβάσεις, χώρους αναψυχής κ.α. Αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει τώρα γιατί υπάρχουν δρόμοι δεξιά, αριστερά, γιατί το ποτάμι πρέπει ν’ ανοίξει στη φυσική του κοίτη και όχι σε αυτή που το ορίζουμε εμείς. Συνεπώς γίνονται βήματα όμως η διακινδύνευση σε αυτό ποτάμι θα υπάρχει πάντα» δηλώνει στην «δ» ο καθηγητής Γεωλογίας και προέδρος του ΟΑΣΠ Ευθύμιος Λέκκας.
Έργα ανάσχεσης στις υπώρειες του Φιλερήμου
«Μια άλλη άποψη είναι να κάνουμε κάτι στην ανάντι περιοχή, δηλαδή πριν ο Ιαλυσός ποταμός περάσει το πρώτο γεφύρι του πάνω δρόμου, καθώς υπήρξε δραστικός περιορισμός της κοίτης του ποταμού από την οικοδόμηση της περιοχής, εκεί μπορούν να γίνουν παρεμβάσεις για να περιορίσουμε την διακινδύνευση, όπως για παράδειγμα στο Μόντε Σμιθ αλλά και σε άλλες περιοχές» τονίζει ο προέδρος του ΟΑΣΠ.
«Έχουμε μία οπτική που είναι λανθασμένη κι αυτό γιατί δεν μπορούμε να μειώσουμε τον κίνδυνο από τα πλημμυρικά φαινόμενα, εδώ και εκατοντάδες χρόνια στην Ρόδο, που είναι αυτά που διαμόρφωσαν το κάλλος του νησιού. Αυτά δεν μπορούμε να τα ακυρώσουμ, απλά να προσαρμοστούμε στις διαδικασίες αυτές. Και δε μπορούμε να πούμε ότι δεν υπάρχει κίνδυνος, υπάρχει κίνδυνος αλλά πρέπει να προσαρμοστούμε. Να δούμε πώς μπορούμε να συμβαδίσουμε με την εξέλιξη που έχει η Ρόδος, και όταν εννοώ εξέλιξη, ενώ και τα γεωγραφικά και τα υδρολογικά φαινόμενα.
Σε διεθνές επίπεδο, είμαι εκείνος που προκάλεσε κάποιες συζητήσεις για ενδεχομένη αλλαγή στην φιλοσοφία των παρεμβατικών έργων. Προ ημερών ήμουν πάλι στην Βαλένθια, υπάρχει μεγάλος προβληματισμός διότι αυτά που κάνουμε δηλαδή τα μεγάλα έργα, οι κοίτες, οι εγκλεισμοί ποταμών, οι διευθετήσεις κτλ, ξέρουμε ότι είναι σωστά; Δεν ξέρουμε! Είναι το μεγάλο παράδειγμα που υπάρχει, το σύγχρονο παράδειγμα και βέβαια του Δούναβη κτλ., ειδικά η Βαλένθια είχε τις τεράστιες επιπτώσεις, θύματα κυρίως. Υπάρχουν διδάγματα και γεγονότα τα οποία δυστυχώς δεν έχουμε αποτιμήσει ακόμα. Για να δούμε τι κάνουμε σωστά. Δυστυχώς εγώ πιστεύω ότι δεν ξέρουμε, διότι η φύση ξέρει περισσότερα από εμάς, λειτουργεί εκατομμύρια χρόνια, ενώ εμείς κάνουμε τους έξυπνους τα τελευταία χρόνια, άντε 2000 χρόνια περίπου που υπάρχει η ανθρώπινη παρέμβαση, η φύση μας διαψεύδει» υπογραμμίζει ο κ. Λέκκας. «Και δεν είναι μόνο ο εκλεγμένος πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ που δεν αποδέχεται την κλιματική κρίση είναι και οι τρίτες χώρες. Και η Ινδία και η Κίνα κ.α, εσείς κάνατε την ανάπτυξη σας, εμείς τώρα γιατί να πληρώσουμε το τίμημα της δικής σας ανάπτυξης; Θέλουμε να αναπτυχθούμε και εμείς! Οπότε γίνεται μία τέτοια συζήτηση μετά αμφισβήτησης και σκοπιμότητας πια. Το θέμα είναι όμως, ότι δε βλέπω και πολύ μεγάλη πιθανότητα να βελτιωθούν όλα αυτά τα πράγματα γιατί δεν υπάρχει κοινή πολιτική. Την πολιτική πρέπει να την αναθέσουν όλα τα κράτη, δε μπορεί ένα κράτος, εμείς, να ακολουθούμε την προσαρμογή και τον μετριασμό της κλιματικής κρίσης και ο άλλος στο διπλανό κράτος να έχει εκατό φουγάρα που να καίει και όλα τα συναφή» τονίζει ο κ. Λέκκας.
…Κυλάνε οι Κάτω Πέτρες
Επιπλέον αναφέρει ότι «Η περιοχή του Μόντε Σμιθ και στις Κάτω Πέτρες χρειάζεται διαδικασία, η οποία θα πρέπει ουσιαστικά να επαναλαμβάνεται συνεχώς. Χρειάζεται μία συνεχή παρακολούθηση και βεβαίως παρεμβάσεις.
Οι όποιες παρεμβάσεις, θα είναι συμβατές με τις εξελισσόμενες εργασίες των πρανών, αλλά παράλληλα να έχουν μικρό οικονομικό κόστος και να είναι και αποτελεσματικές, γιατί εκεί περνάει ο μισός πληθυσμός της Ρόδου, τουλάχιστον μία-δύο φορές τον χρόνο χιλιάδες τουρίστες. Εγώ όταν περνάω από το σημείο αυτό, κοιτάζω πάνω να δω, πώς έχει η κατάσταση όχι μόνο στο πάνω δρόμο, αλλά και στον κάτω δρόμο και στον πεζόδρομο.
Έχουμε συνεννοηθεί με τον δήμαρχο Αλ. Κολιάδη και τους υπευθύνους φορείς, μέσα στην πρόταση που θα γίνει για την βοήθεια που θα έρθει στη Ρόδο για την αποκατάσταση των ζημιών, εκεί να εντάξουμε βεβαίως κάποιες εργασίες και θα προτείνουμε κάποια έργα, ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος. Δε πρόκειται να τον μηδενίσουμε τον κίνδυνο, να εξηγούμαστε. Καλύτερα να κινδυνεύουμε λιγότερο, όσο μπορούμε να προφυλαχτούμε, πράγματα που μπορούμε να κάνουμε και που είναι συμβατά με τις εργασίες να μη τα αμελήσουμε και για να μην έχουμε συνέχεια επιπτώσεις. Όντως εκεί μπορεί να πέσει και ένας ογκόλιθος ή να γίνει μία μεγάλη κατολίσθηση και με στατικές συνθήκες, όπως λέμε στα «καλά καθούμενα», και με βροχή αλλά και με σεισμική φόρτιση. Φοβάμαι πιο πολύ, δηλαδή μη γίνει δυνατός σεισμός όπως έγινε το 1997 με δήμαρχο τον Γιώργο Γιαννόπουλο. Ξέρετε τι γίνεται με βάση όλα αυτά που έγιναν το τελευταίο χρονικό διάστημα. Ζήτησα από συνεργάτες μου να ψάξουν στο αρχείο και βρήκαν χάρτες για την Ιαλυσό, τα Αφάντου, την Λίνδο και τη Ρόδο, οι οποίοι είχαν ημερομηνία πάνω 1994-1995.
Πέρασαν 30 χρόνια από τότε και στο επίπεδο που ήμασταν τότε (που δεν υπήρχε άλλος χώρος στην Ελλάδα) είμαστε και τώρα. Πρέπει να γίνει επιτέλους μία επικαιροποίηση αυτών των δεδομένων, που λαμβάνουμε στη Ρόδο για να παραμείνουμε στην πρωτοπορία» καταλήγει ο κ Λέκκας.
