Ο Μ. Βορίδης, φροντίζει τα τελευταία χρόνια να αποστασιοποιείται από το ακροδεξιό παρελθόν του. Διαμορφώνει ένα σαφώς πιο αποδεκτό για το αστικό πολιτικό σύστημα προφίλ προσέχοντας τους λόγους και τις εμφανίσεις του.
Φαίνεται όμως πώς … κάτι του έκανε τόσο το περιβάλλον στο καφενείο του Ασπρόπυργου όπου μίλησε, όσο και το ακροατήριό του. Ιδιαιτέρως δεκτικό σε πολώσεις εμφυλιοπολεμικού χαρακτήρα.
Τον ακούμε να λέει πώς «η δικιά μας η γενιά την χώρα δεν θα την παραδώσει στην Αριστερά. Δεν πρόκειται να τους αφήσουμε ότι κι αν είναι εκείνο το οποίο θα χρειαστεί να κάνουμε. Ότι υπερασπίστηκαν οι παππούδες μας γενναία με τα όπλα θα το υπερασπιστούμε εμείς με την ψήφο μας την επόμενη Κυριακή. Για να είμαστε όλοι συνεννοημένοι».
Αναρωτιέται εύλογα όποιος το ακούσει αυτό: Τι είναι εκείνο «το οποίο θα χρειαστεί να κάνουν»; Πολλές υπερβολές μπορούν να ειπωθούν σε μια προεκλογική περίοδο, ιδιαίτερα σε μια περίοδο με τέτοια ένταση. Ωστόσο, τίποτα δεν δικαιολογεί τέτοιου είδους αναφορές με τις οποίες αφήνεται να εννοηθούν πολλά.
Και άλλωστε, τι θα πει ότι θα κάνουν οτιδήποτε; Δεν θα περιοριστούν στα νόμιμα;
Ελπίζω, πως η Ν.Δ. θα αποδοκιμάσει με μια επίσημη ανακοίνωση τις αναφορές του. Όχι με πολλές πιθανότητες, είναι η αλήθεια. Ας το κάνουν τουλάχιστον, μεμονωμένα τα στελέχη της που δεν θέλουν να συνδέουν το όνομά τους με εμφυοπολεμικές ρητορικές που διχάζουν και σπέρνουν μίσος.
