«Θα γίνει, δεν θα γίνει το ντιμπέιτ», ανούσιες δηλώσεις επί δηλώσεων αναζητώντας το διακύβευμα των επερχόμενων εκλογών, να οι συμμαχίες, ορίστε οι αντίπαλοι, ιδού οι συνιστώσες. Μπροστά μας περνούν οι μπλε, οι πράσινοι κόκκοι, οι χουντικοί στόκοι, οι «τόκοι των τραπεζών, μετά τις εκλογές, κι αφού γίνουμε κυβέρνηση, θα είναι δικοί μας». Όπως και οι ουρανοί. Διακοπή προγράμματος για την εν γένει παροχολογία, «θα σας κάνουμε βουνά», «θα φέρουμε θάλασσα», θα «καθιερώσουμε ως εποχή μόνο το καλοκαίρι», «θα σας κάνουμε παιδιά», «θα βγούμε από την Ε.Ε.», «θα μείνουμε στην Ευρώπη», «θα σας δώσουμε συντάξεις και αυξήσεις».
Δώσε και σε μένα, μπάρμπα. Υπόσχεση για ζωή, μπορεί να μας δώσει κάποιος; Ξέρω, ζητάω τ’ αδύνατα, αυτά που δεν θα γίνουν ποτέ.
Με έχουν κουράσει, όμως (και) οι τηλεοπτικές διαφημίσεις των κομμάτων, βαριέμαι τα ίδια πολιτικά πρόσωπα που στήνουν άλλες συγκεντρώσεις – οι περιοχές αλλάζουν, μόνο. Σε όλα αυτά, αφενός προσθέστε ότι θέλετε για να δέσει το πικρό γλυκό της προεκλογικής περιόδου, αφετέρου μην ξεχάσετε – απαραίτητα – να ανακατέψετε μια γενναία εσάνς από «κωλοτούμπες».
Α, και σπουδαίες λέξεις: «Επαναδιαπραγμάτευση», «ακύρωση», «μονομερής καταγγελία» κ.λπ. Πασπαλίστε, με πομπώδη λόγια του στυλ «είναι σημαντικές αυτές οι εκλογές, περισσότερο από ποτέ», λες και τις προηγούμενες παίζαμε «μήλα».
Να, ήρθαν και οι απειλές, «προσέξτε πώς θα ψηφίσετε». Όλα μοιάζουν σκηνές σε ένα θέατρο του παραλόγου με ρόλους μεσαιωνικούς και ηθοποιούς δεύτερης διαλογής που διάλεξαν ρόλο και (σου) φωνάζουν «με ποιον είσαι;». Αυτό τους αρκεί, το αν είσαι μαζί τους, και μόνο.
Γιατί, κάτι άλλο – το σημαντικότερο, κατά την άποψή μου που λείπει είναι η κοινή λογική, σε αρκετές πολιτικές και κομματικές περιπτώσεις, γύρω μας. Αφήστε μήνυμα απουσιάζει, η κοινή λογική που περιλαμβάνει κι εμάς και τις ζωές μας. Κοινή λογική που να υπολογίζει το πώς αυτός ο βίος θα γίνει πιο βιώσιμος, πιο παραγωγικός, πιο αξιοπρεπής, για τους κατοίκους αυτής της χώρας.
Κοινή λογική; Αφήστε μήνυμα απουσιάζει
