Στο εδώλιο του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων, κατηγορούμενοι για απάτη από κοινού, με περιουσιακό όφελος και αντίστοιχη ζημία, που υπερβαίνει συνολικά τα 120.000 ευρώ θα καθίσουν την 10η Φεβρουαρίου 2022, μετά από αναβολές, μια αλλοδαπή και ένας ημεδαπός, μετά από μήνυση που υπέβαλε σε βάρος τους ένας έγγαμος συνταξιούχος τραπεζικός υπάλληλος πατέρας τριών παιδιών, που υποστηρίζει ότι “πείσθηκε” να επενδύσει στη λειτουργία νυχτερινού μπαρ – κονσομασιόν και όχι μόνο, πέφτοντας θύμα “γυναίκας αράχνης”…
O μηνυτής είχε στη διάθεσή του 150.000 ευρώ από στεγαστικό δάνειο που είχε συνάψει η σύζυγός του για τις ανάγκες επισκευής οικίας του στη Νότια Ρόδο.
Σε ένα σουβλατζίδικο, όπως αναφέρει, συστήθηκε με μια αλλοδαπή, η οποία για να του δείξει ότι είχε οικονομική επιφάνεια φέρεται να του είπε ότι βρισκόταν στη διαδικασία αγοράς ενός Mercedes C200 Coupe, αξίας 25.000 ευρώ και πως περίμενε να της εγκριθεί δάνειο ποσού 18.300 ευρώ.
Διατείνεται ότι αυτός πείσθηκε να αναλάβει σαν εγγυητής για την αγορά του, έχοντας δικαίωμα να το μεταβιβάσει στο όνομά του.
Ενώ εξοφλήθηκε το αυτοκίνητο και περίμενε την επιστροφή των χρημάτων του, όπως υποστηρίζει, του είπε ότι ήθελε να μισθώσει ένα κατάστημα για να το λειτουργήσει σαν καφετέρια και του ζήτησε να της δανείσει τα χρήματα υποσχόμενη ότι θα του κατέβαλλε και 1.000-2.000 ευρώ μηνιαίως.
Συναντήθηκε σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του με έναν αρχιτέκτονα- διακοσμητή, ο οποίος τον έπεισε ότι ήταν διατεθειμένος να παραιτηθεί από τη μίσθωση αν προηγουμένως καταβάλλονταν στον εκμισθωτή του τα οφειλόμενα μισθώματα και ο ίδιος θα ανελάμβανε τη διακόσμηση και τον εξοπλισμό του καταστήματος, που θα ήταν της τάξης των 25.000-30.000 ευρώ.
Ο μηνυτής διατείνεται ότι με συνοπτικές διαδικασίες κάμφθηκαν οι αντιστάσεις του γιατί θα μπορούσε να διαχειριστεί και να δανείσει χρήματα από τον κοινό λογαριασμό που είχε με τη σύζυγό του χωρίς να γίνει αντιληπτή η πράξη του.
Τον Αύγουστο του 2008 συντάχθηκε ιδιωτικό συμφωνητικό μισθώσεως μεταξύ της αλλοδαπής και του εκμισθωτή αρχιτέκτονα, ο οποίος επιπρόσθετα ανέλαβε και την διακόσμηση του καταστήματος.
Ο μηνυτής διατείνεται ότι εκτός από τα μισθώματα που κατέβαλε, πλήρωσε με επιταγές και τις εργασίες στο μίσθιο.
Μέσα σε δυόμιση μήνες, όπως κατήγγειλε, είχε αναλάβει από τον κοινό λογαριασμό που είχε με τη σύζυγό του και από λίρες που πώλησε 80.800 ευρώ και είχε αναλάβει υποχρεώσεις με έκδοση επιταγών συνολικού ποσού 55.495 ευρώ εκ των οποίων ορισμένες, αξίας 12.785 ευρώ, ανεκλήθησαν.
Δαπάνησε, όπως υποστηρίζει ακόμη 31.000 ευρώ με αναλήψεις από πιστωτικές κάρτες για την αγορά μέρους του εξοπλισμού.
Συνολικά δαπάνησε 167.225 ευρώ, όπως ισχυρίζεται, ενώ ανέμενε την έκδοση της άδειας λειτουργίας του καταστήματος για να του επιστραφούν τα χρήματα και να μην αντιληφθεί τίποτα η σύζυγός του.
Τον Οκτώβριο του 2009 μετά από έλεγχο στο κινητό του τηλέφωνο αντιλήφθηκε τι είχε συμβεί η σύζυγός του και ο μηνυτής αναγκάστηκε να της αποκαλύψει τις δοσοληψίες που είχε με την αλλοδαπή, εν αγνοία της.
Συνομίλησε εξάλλου με τον αρχιτέκτονα, ο οποίος την διαβεβαίωσε πως δεν είχε σεξουαλικές σχέσεις με την αλλοδαπή και πως ήθελε μόνο να τη βοηθήσει για να ανοίξει την καφετέρια και πως θα του επέστρεφε τα χρήματα και μάλιστα θα του έδινε και 1.000 έως 2.000 ευρώ μηνιαίως…
Στην πορεία η σύζυγος του μηνυτή κίνησε τις διαδικασίες για να αποδοθεί το αυτοκίνητο που είχε αγοράσει ο σύζυγός της στην οικογένειά της και τελικώς αφού έλαβε 6.500 ευρώ το άφησε στην έκθεση αυτοκινήτων.
Εντύπωση προκαλεί ο ισχυρισμός του ότι η σύζυγός του, παρουσία του, εξιστόρησε ορισμένα περιστατικά σε έναν ιερέα ο οποίος τους είπε ότι γνώριζε την αλλοδαπή και ότι του είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση η θρησκευτική της κατάνυξη γιατί κατά τη διάρκεια του αγιασμού στο νυχτερινό κέντρο τόσο αυτή όσο και οι άλλες δύο κοπέλες, που ήσαν μαζί της, ήσαν, γονατιστές.
Ο μηνυτής απέστειλε το Δεκέμβριο του 2009 εξώδικο σε τράπεζα με το οποίο γνωστοποιούσε την εις βάρος του απάτη και κάλεσε την τράπεζα να μην πληρώσει επιταγές ύψους 12.785 ευρώ.
Προκειμένου να μην καταγγελθεί από την τράπεζα η σύμβαση του στεγαστικού δανείου και για να αντιμετωπιστούν οι οικογενειακές του υποχρεώσεις αναγκάστηκε να πωλήσει ένα διαμέρισμά του στην Αθήνα.
Η αλλοδαπή υποστήριξε ότι ουδέποτε η ίδια υπεξαίρεσε χρήματα από τον μηνυτή ή ότι τον εξαπάτησε.
Ο φερόμενος ως παθών σύμφωνα με όσα υποστήριξε η ίδια στην απολογία της στην ανακρίτρια αλλά και κατά την προανάκριση, ήταν ερωτευμένος μαζί της και οικειοθελώς προσφερόταν να τις καταβάλει τα ποσά με τη μορφή δώρου (δεν πήρε η ίδια ποτέ χρήματα στα χέρια της), στράφηκε εναντίον της δικαστικά όταν η σύζυγός του αντιλήφθηκε την παράνομη σχέση.
