Τρία χρόνια μετά

Τρία χρόνια μετά τα πρώτα μέτρα για τον κορωνοϊό, προχωρούμε στην άρση και των τελευταίων που, μεταξύ μας, δεν τηρούνταν με συνέπεια . Μέσα σ’ αυτά τα τρία χρόνια πέθαναν έξι εκατομμύρια άνθρωποι. Στην πατρίδα μας χάσαμε περίπου 40.000 ανθρώπους -μία πόλη σβήστηκε από τον χάρτη. Από ένα σημείο και μετά οι νεκροί ήταν μία καθημερινή στατιστική στην οποία κανένας δεν έδινε σημασία. Σήμερα πεθαίνουν περίπου εκατό άνθρωποι την εβδομάδα και μας περνάει απαρατήρητο. Τρία χρόνια μετά, δεν μας απασχολεί η πανδημία, η οποία σύμφωνα με τους ειδικούς, φτάνει στη λήξη της ως έκτακτη κατάσταση για τη δημόσια υγεία, ούτε όμως μας απασχολεί  η αναδιάρθρωση του συστήματος Υγείας προκειμένου να αντιμετωπίσει μελλοντικές προκλήσεις, σύμφωνα και με τις συμβουλές του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Ξεχάστηκε εκείνο που ακούγαμε από τους πολιτικούς: πως με την πανδημία φάνηκε η ανάγκη στήριξης του δημόσιου συστήματος Υγείας.  Αλλωστε αν οι πανδημίες εμφανίζονται μια φορά στα εκατό χρόνια, τότε και εμείς αφήνουμε τη δουλειά για τους αγέννητους. Είμαστε σχεδόν βέβαιοι ότι δεν θα ξανασυμβεί, τουλάχιστον σε μας.