Επιχειρηματίες, πολιτικοί, μεγαλοδικηγόροι αλλά και η «μαρίδα» θεωρούσαν για χρόνια πως ανέβαινε το στάτους τους φορώντας ένα ρολόι Rolex. Θα περίμενε λοιπόν κανείς πως στην Ελλάδα της κρίσης, αν κάτι θα γνώριζε κάμψη, αυτό θα ήταν το σύμβολο της εγχώριας ελίτ, που στο κάτω κάτω της γραφής δεν κοστίζει και λίγα χρήματα…
Κι όμως, σε μια χώρα όπου ενδημεί ο ανορθολογισμός τα πάντα θα πρέπει να είναι αναμενόμενα – ακόμα και τα sold out των διάσημων αυτών ρολογιών.
Τα νούμερα είναι αδιάψευστοι μάρτυρες αυτού του success story που εν πολλοίς είναι και ενδεικτικό του τρόπου με τον οποίο σκέφτεται ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, που σε περίοδο οικονομικής δυσκολίας καταφεύγει στο luxurious shopping ως τρόπο διαφυγής από την καθημερινότητα.
Ετσι, λοιπόν, στην οικονομική χρήση του 2012 η Rolex κατέγραψε στη χώρα μας αύξηση πωλήσεων 22,7%, φλερτάροντας με τα 40 εκατ. ευρώ (έφτασαν στα 38,97 εκατ. ευρώ σε σχέση με τα 31,77 εκατ. ευρώ του 2011), ενώ η καθαρή κερδοφορία υπερδιπλασιάστηκε, φτάνοντας αισίως τα 3,83 εκατ. ευρώ από 1,8 εκατ. ευρώ το 2011. Ωστόσο και το 2011 υπήρξε πάρα πολύ θετικό παρά τη μεγαλύτερη πίεση που γνώρισε τότε η ελληνική οικονομία στο σύνολό της.
Σε μια περίοδο όπου η κοινωνία δοκιμαζόταν, διαδηλώσεις πραγματοποιούνταν σε όλη τη χώρα και οι κυβερνήσεις εναλλάσσονταν η μία με την άλλη, η Rolex, την οποία «τρέχει» στη χώρα μας η οικογένεια των αδελφών Βαχάρη, εξακολουθούσε να έχει κέρδη άνω του 1 εκατ. ευρώ, διπλάσια μάλιστα από το 2010! Πηγές από την εταιρεία αναφέρονται σε αντίστοιχα μεγάλη αύξηση των πωλήσεων και στο τρέχον έτος, οι οποίες θα ξεπεράσουν τα 42-43 εκατ. ευρώ, καθώς ήδη η χρονιά έχει ξεκινήσει πολύ ικανοποιητικά.
Τι είναι αυτό όμως που κάνει το διάσημο αυτό παγκόσμιου βεληνεκούς brand τόσο δημοφιλή; Για ποιον λόγο οι Ελληνες εξακολουθούν να δαπανούν σημαντικά ποσά για να αγοράσουν είδη πολυτελείας; Οπως διαπιστώνει η διοίκηση της Rolex σε κεντρικό επίπεδο, το φαινόμενο να αναδύεται μια νέα ελίτ σε χώρες που βρίσκονται υπό οικονομική κατάρρευση δεν είναι σπάνιο.
Πρόκειται για τις νέες ολιγαρχικού τύπου οικονομικές μειοψηφίες που λειτουργούν ατομικιστικά και αδιαφορώντας για την τύχη της πλειονότητας θεωρούν τις αγορές ακριβών ειδών διέξοδο από τη μιζέρια που δημιουργεί η κρίση.
πηγή: www.newmoney.gr
