Πολύ μελάνι χύθηκε για το περιβόητο αναπτυξιακό συνέδριο για την περιφερειακή ανασυγκρότηση του Νοτίου Αιγαίου (!) τόσο πριν όσο και μετά τη διεξαγωγή του.
Επί μήνες ολόκληρους, μέχρι να καθοριστεί η ημερομηνία του συνεδρίου, ακούγαμε και ξανακούγαμε για την «σπουδαιότητά του» και πώς άμα τη εμφανίσει του πρωθυπουργού και του υπουργικού συμβουλίου στη Ρόδο, θα δίνονταν λύσεις σε χρόνια προβλήματα.
Δεν θα σταθώ στο γιατί θα έπρεπε να έρθει εδώ ο πρωθυπουργός και το υπουργικό κλιμάκιο για να διαπιστώσουν ή να αντιληφθούν τα προβλήματα. Αν ήταν έτσι, θα έπρεπε να μην έχουν γραφεία και να είναι όλο το χρόνο σε περιοδείες. Με τόσα σούρτα φέρτα από την πρωτεύουσα, των αυτοδιοικητικών και των παραγωγικών φορέων κάτι θα έπρεπε να είχαν αντιληφθεί για το τι συμβαίνει σε αυτή τη γωνιά του χάρτη. Αλλά έστω…
Ολοκληρώθηκε, λοιπόν, το αναπτυξιακό συνέδριο, ήρθαν, έφυγαν και αν ρωτήσουμε σήμερα –δεν έχει περάσει ούτε μια εβδομάδα- τι μας έμεινε από το αναπτυξιακό συνέδριο, τι καταλάβαμε βρε αδελφέ, τι αποκομίσαμε, αμφιβάλλω αν θα μπορεί κανείς να απαντήσει. Αν εξαιρέσει κανείς τον θόρυβο που έγινε για το «κλειδί της πόλης», κανείς δεν είναι σε θέση να στοιχειοθετήσει μια πρόταση, για το τι μας έταξαν και ακόμα περισσότερο γιατί ήρθαν όλοι μέχρι εδώ.
Η αντιπολίτευση έκανε τη δουλειά της, το κλιμάκιο τη δικιά του, ο πρωθυπουργός το κομμάτι του και το πανηγύρι τελείωσε. Τόσο απλά και ξεκάθαρα. Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε.
Οι βαρύγδουπες αναλύσεις που ακολούθησαν από τους φίλα προσκείμενους προς την κυβέρνηση και τα πυρά των τασσόμενων με την αντιπολίτευση, τόσο τοπικά όσο και κεντρικά, είναι για εσωτερική κατανάλωση και ανακύκλωση.
Και επειδή υπάρχει η τάση να εξιδανικεύουμε καταστάσεις και πρόσωπα, είναι σημαντικό να υπογραμμίσουμε ότι πολλοί Ρόδιοι, δεν αντελήφθησαν καν ότι ο πρωθυπουργός και το υπουργικό κλιμάκιο ήρθαν στο νησί. Κοινώς δεν πήραν χαμπάρι, γιατί ο αγώνας για την επιβίωσή τους, τους έχει απορροφήσει τόσο που δεν έχουν χρόνο να δουν τι γίνεται ούτε έξω από την πόρτα του σπιτιού τους. Αυτοί που δεν είναι οργανωμένοι σε συλλόγους, φορείς, κόμματα.
Αυτοί που δεν θα έχουν την ευκαιρία ποτέ ούτε να δουν από κοντά, ούτε να ακούσουν, ούτε να απευθυνθούν, ούτε να χειροκροτήσουν τον (όποιο) πρωθυπουργό. Γιατί είναι εκείνοι που μιλάνε τη γλώσσα της αλήθειας, έχοντας βιώσει στο πετσί τους την οικονομική κρίση και έχοντας πάρει στις πλάτες τους βάρη που δεν τους αναλογούν. Και είναι βέβαιο ότι θα είχαν πολλά να πουν, αντί να χειροκροτήσουν.
Α-τυπος και υπογραμμός: Ψεκάστε, σκουπίστε…
