«Ανάγκη» είναι η ελληνική λέξη που ο Ουγκώ περιγράφει στον πρόλογο του βιβλίου του «Η Παναγία των Παρισίων». Την είδε σκαλισμένη πάνω σε μια πέτρα, σε έναν απ’ τους πύργους του μνημείου. Και γίνεται επίκαιρη, για την ανάγκη, να αφυπνιστούν τα κράτη, ώστε να συνδράμουν αποφασιστικά για την προστασία του πολιτιστικού αποθέματος. Το παγκόσμιο σοκ, η λύπη όλων μας, έδειξε την ανάγκη που έχουν οι άνθρωποι από μνημεία-σύμβολα καθώς μέσα από αυτά, ορίζουμε τον εαυτό μας, την ταυτότητα μας, όχι μόνο από τις ατομικές μας ιδιότητες αλλά και από τα σύμβολα της κοινότητας στην οποία πιστεύουμε ότι ανήκουμε. Έτσι βλέπουμε ότι μέσα σε μια μέρα από την καταστροφή μαζεύτηκαν για την αποκατάσταση της Νότρ Ντάμ 750 εκατομμύρια ευρώ από προσφορές πλουσίων. Έτσι βλέπουμε ότι μία καταστροφή, σαν αυτή στο Παρίσι, μπορεί να κινητοποιήσει τους ανθρώπους, τις πόλεις, τα έθνη, να κάνουν ότι συνήθως δεν κάνουν. Την ανάγκη, να σκεφθούν και να φροντίσουν την κοινότητα και τα σύμβολα της. Θέλει σκέψη αυτό. Είναι ανάγκη να περιμένουμε μια καταστροφή για να δείξουμε τον καλύτερο εαυτό μας; Και γιατί δεν συμβαίνει αυτό σε όλες τις καταστροφές; Ή ότι έχει σχέση με τον δημόσιο χώρο, με τα σύμβολα, είναι πολύ πιο ισχυρό από τα τετριμμένα της ατομικής ζωής όλων μας; Ας βάλουμε στη θέση της Παναγίας των Παρισίων δικά μας εμβληματικά μνημεία, που δίνουν ταυτότητα στην πόλη αλλά και σε μας. Θέλετε το Castello, θέλετε την Μεσαιωνική Πόλη; Ας προβληματιστούμε για τα μνημεία της πόλης, της χώρας μας που μένουν έκθετα. Οσο τα µέτρα ασφαλείας, συντήρησης, προστασίας, θεωρούνται υποχρεωτική δαπάνη και υλοποιούνται άκεφα (και αν…) η έλλειψη συνεχούς εγρήγορσης είναι µόνιµη απειλή γι’ αυτά. Οσο αποδίδουµε τα πάντα στην ώρα την κακιά, τόσο θα υπάρχουν τέτοια γεγονότα.
«Ανάγκη»
