Ενα «παραμυθένιο περιβάλλον» δημιουργείται στο «Ηχος και Φως»

Την άνοιξη του 2017 προγραμματίζεται να λειτουργήσει από την κοινοπραξία «Στήριξις Τεχνική ΑΕ – Πάνου ΑΕΒΕ», το πολυθέαμα με την ονομασία «Ήχος και Φως» σε εκσυγχρονισμένες εγκαταστάσεις στον δημοτικό κήπο στην πλατεία Ρίμινι.
Οι εκπρόσωποι της κοινοπραξίας κκ. Βασίλης Πάνου και Κώστας Βρούχος, έχουν αναθέσει την εκπόνηση της μελέτης του έργου στο αρχιτεκτονικό γραφείο του πρώην δημάρχου Ροδίων κ. Γιώργου Γιαννόπουλου.
Η προκαταρκτική μελέτη, που έχει εκπονηθεί, είναι πράγματι εντυπωσιακή.
Ο κήπος του «Ήχος και Φως» έχει καθιερωθεί, ως χωρικό σημείο αναφοράς της σύγχρονης πόλης της Ρόδου κατά τις τελευταίες δεκαετίες.
Η τεχνολογία που είχε χρησιμοποιηθεί, για να ενταχθεί το Παλάτι των Ιπποτών με εντυπωσιακούς εναλλασσόμενους φωτισμούς, σε ένα ιστορικής θεματικής οπτικοακουστικό δρώμενο, σαν πρωταγωνιστής, ήταν τεχνολογία αιχμής για την εποχή. Το σενάριο της αφήγησης πρωτότυπο και ιστορικά έγκυρο. Και οι φωνές των αφηγητών ανήκουν σε ηθοποιούς ιερά τέρατα της εποχής εκείνης…. Κατράκης, Ουστίνωφ.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι αυτή η τουριστική υποδομή αποτέλεσε   σημείο αναφοράς και είχε διάρκεια ζωής δεκαετιών.
Η  κεντρική  ιδέα της μελέτης είναι η  αποκατάσταση της σχέσης του δημοτικού κήπου της πλατείας Ρίμινι με τους δημότες.
Ο κήπος του «Ήχος και Φως», παρ όλη τη θετική του συμβολή στην τουριστική ανάπτυξη της Ρόδου, εξ αιτίας της φύσης της λειτουργίας του, παρέμενε όλο το διάστημα που αυτή διήρκεσε, ένας περιφραγμένος χώρος ειδικού σκοπού, δυσπρόσιτος για τους δημότες.
Με τη μελέτη που εκπονήθηκε προβλέπεται να ανοίξει ο κήπος για να υποδεχθεί τους πολίτες. Γίνεται κομμάτι ουσιαστικό των κοινόχρηστων χώρων της πόλης. Δεν υπάρχουν πια εκδοτήρια και η καγκελόπορτα της εισόδου παραμένει ανοιχτή. Όλη η επιφάνεια του κήπου, που βρίσκεται στην ίδια στάθμη με αυτή της πλατείας Ρίμινι, αποκτά κοινόχρηστο χαρακτήρα με ελεύθερη για τον δημότη πρόσβαση.
Προβλέπεται συγκεκριμένα η λειτουργία αναψυκτηρίου στην δυτική πλευρά του κήπου και η λειτουργία σύγχρονης παιδικής χαράς.
Σε ό,τι αφορά το υφιστάμενο αμφιθέατρο, οι κερκίδες όπου ήταν αναπτυγμένα έως πρόσφατα τα καθίσματα θέασης του «Ήχος και Φως» μετατρέπονται σε ανοικτό αμφιθέατρο υπαίθριων εκδηλώσεων για τις ανάγκες του Δήμου και πολιτιστικών φορέων της περιοχής.
Οι εργασίες που απαιτούνται είναι εργασίες συντήρησης των χαρακτηριστικών ροδίτικων ψηφιδωτών που κοσμούν τόσο το ευρύ πλατύσκαλο του πρώτου επιπέδου όσο και τις επιφάνειες των κερκίδων αυτές καθ’ εαυτές. Αποτελούν τεκμήριο της χρήσης του χώρου για μια περίοδο της ιστορίας του, που καλύπτει 50 χρόνια και πρέπει να συντηρηθούν, να αναδειχθούν και να παραμείνουν σαν ένα κομμάτι μνήμης της ιστορίας αυτής.
Ταυτόχρονα οι αναβαθμοί, μπορούν άνετα να λειτουργούν σαν σημεία στάσης ξεκούρασης και θέασης, ενώ για τις πολιτιστικές εκδηλώσεις που θα φιλοξενεί ο χώρος, είναι δυνατό να αναπτύσσονται καθίσματα.
Η ίδια μελέτη προβλέπει την μεταφορά του χώρου των θεατών του οπτικοακουστικού θεάματος στο νοτιοδυτικό τμήμα του κήπου και σε επαφή με την μεσαιωνική τάφρο.
Προβλέπεται η δημιουργία αίθουσας για την εξυπηρέτηση λειτουργίας οπτικοακουστικού θεάματος προσομοίωσης 4D κλειστού χώρου.
Το πλεονέκτημα αυτής της επιλογής είναι ότι επεκτείνει το ωράριο λειτουργίας ανεξάρτητα από τις φυσικές συνθήκες και έτσι παρέχεται η δυνατότητα εκμετάλλευσης των δια κρουαζιερόπλοιων αφικνούμενων επισκεπτών της πόλης κατά την διάρκεια της ολιγόωρης παραμονής τους.
Η αίθουσα έχει διάταξη κάτοψης αμφιθεατρική με ημικυκλικής μορφής αναβαθμούς, όπου θα τοποθετηθούν καθίσματα με κατάλληλους μηχανισμούς οι οποίοι κινώντας τα, συμπεριλαμβάνουν και την κίνηση του σώματος του θεατή στην όλη διαδικασία του θεάματος.
Ο θεατής νοιώθει δονήσεις εκρήξεων ή σεισμών καθώς αυτές συμβαίνουν στη διάρκεια της αφήγησης, επενδυμένες με ακουστικά ερεθίσματα υποβοηθητικά της διαδικασίας βιωματικής συμμετοχής στο δρώμενο. Η αίθουσα για τον σκοπό αυτό θα διαθέτει όλους τους απαραίτητους σύγχρονους τεχνολογικούς εξοπλισμούς, πέρα από τις απαραίτητες συμβατικές εγκαταστάσεις κλιματισμού, αερισμού, και ηλεκτροφωτισμού της.
Επιπλέον προβλέπεται η λειτουργία μουσειακού συγκροτήματος στον ίδιο χώρο και αίθουσα φιλοξενίας μόνιμης έκθεσης ή περιοδικών εκθέσεων.
Η ιδέα ανάγεται στην περιοδική έκθεση με θέμα τα λιμάνια του δρόμου των ιπποτών, η οποία είχε φιλοξενηθεί και σε προμαχώνα των οχυρώσεων της Ρόδου μία και μοναδική φορά και η οποία μετά από σχετική έρευνα αποδείχθηκε ότι δεν έχει βρει μόνιμη στέγη φιλοξενίας.
Πρόκειται για συλλογή από πρωτότυπες γκραβούρες, μικρογραφίες πλοίων και πολεμικών μηχανών της εποχής προερχόμενα από όλα τα λιμάνια σταθμούς του δρόμου των Ιπποτών από την Ευρώπη προς τους Αγίους Τόπους.
Το θέμα της έκθεσης είναι εξαιρετικά συναφές με τη γενικότερη θεματική του οπτικοακουστικού θεάματος που πρόκειται να αναβιώσει στον κήπο.
Προβλέπεται επίσης η δημιουργία πωλητηρίου αναμνηστικών. Αντικείμενα προς πώληση θα είναι αντίγραφα από γκραβούρες, μικρογραφίες ιπποτικών πλοίων, cd με υλικό από την Μεσαιωνική Πόλη της Ρόδου κ.λ.π. Αυτή η υποδομή βοηθά την διεύρυνση των δυνατοτήτων άντλησης εσόδων, ώστε και η μουσειακή λειτουργία να εμπλουτίζεται διαχρονικά και η δυνατότητα συνεχούς συντήρησης και ανάδειξης του κήπου να διασφαλιστεί.
Στον κήπο δημιουργούνται ξανά πεζόδρομοι και μονοπάτια από πατημένο νταμαρόχωμα, εγκυβωτισμένα σε κράσπεδα πωρόλιθου. Στα παρτέρια θα φυτευτούν φυτά αποδεδειγμένα γηγενή (κατά το πρότυπο των βοτανολογικών επιλογών που έγιναν στον κήπο του ιδρύματος Ντέ Μονταλαμπέρ στη Μεσαιωνική Πόλη) ώστε όλη η επιφάνεια του αναβαθμού να αποτελέσει ένα βοτανολογικό κήπο ενδεικτικό της ιστορίας του τόπου.
Σχεδιάζεται επιπλέον η λειτουργία χώρου δημιουργικής απασχόλησης των παιδιών με θέμα «δρώμενο παραμυθιού». Η θεματολογία θα είναι συναφής με το οπτικοακουστικό θέαμα προσαρμοσμένη στην παιδική ηλικία.
Οι καταστάσεις πολιορκίας, οι πολιορκητικές μηχανές, η εγγύτητα με τα πραγματικά τείχη δημιουργούν ένα περιβάλλον παραμυθένιο μέσα στο οποίο αβίαστα εντάσσονται τα παιδιά για να συμμετάσχουν στο δρώμενο του παραμυθιού.
Προβλέπεται ακόμη η αξιοποίηση του θερμοκηπίου της περιόδου της Ιταλοκρατίας. Πρόκειται για κατασκευή από κτιστή βάση, ταπεινωμένη σε σχέση με τον περιβάλλοντα χώρο, όπως οι στέρνες της εποχής εκείνης, με επικάλυψη από κατασκευή μεταλλικού σκελετού και υαλοπινάκων.