Στέλιος Κυμπουρόπουλος! Ένας νέος, αυθεντικός, ειλικρινής, τελειομανής και λαμπρός επιστήμονας αποφάσισε να «τρέξει» στον πολιτικό στίβο και ειδικότερα σε εκείνον της Ευρωβουλής, ως υποψήφιος ευρωβουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία.
Για τον Στέλιο, έχουν γραφεί πολλά, κι σίγουρα θα γραφούν ακόμα περισσότερα στο μέλλον. Ας δούμε, λοιπόν, και τις άλλες πτυχές αυτής της πολυδιάστατης ιδιότητας. Ο Στέλιος μας παραχώρησε μια συνέντευξη, απαντώντας σε ερωτήσεις, που έχουν να κάνουν για τον ίδιο, τις δράσεις του, το bullying, το φαινόμενο “brain drain”, το προσφυγικό-μεταναστευτικό, την πολιτική και φυσικά τους λόγους που αποδέχθηκε ακόμη μια πρόκληση. Αυτής, να εισέρθει στον ευρωπαϊκό πολιτικό στίβο.
Λίγα λόγια για τον Στέλιο…
Ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος γεννήθηκε στις 9 Ιουλίου 1985 στην περιοχή του Βύρωνα, στην Αθήνα. Σε ηλικία δεκατεσσάρων μηνών, διαγνώστηκε με Νωτιαία Μυϊκή Ατροφία, μια εξελικτική ασθένεια, η οποία του προκάλεσε σοβαρή κινητική αναπηρία. Μεγάλωσε στο Λαγονήσι και φοίτησε στα σχολεία του Κορωπίου. Ως αριστούχος μαθητής της Γ’ Γυμνασίου, απασχόλησε τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, λόγω του ότι έγινε ο πρώτος σημαιοφόρος με κινητική αναπηρία σε περίοδο που η νομοθεσία δεν το επέτρεπε. Είναι απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής Αθηνών (2003-2010). Ακολούθησε την ειδίκευση της Ψυχιατρικής στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Απέκτησε Μεταπτυχιακό στην Προαγωγή Ψυχικής Υγείας-Πρόληψη Ψυχιατρικών Διαταραχών στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Έχει ενεργή εμπλοκή στο κίνημα ανεξάρτητης διαβίωσης(I-Living). Είναι ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου Νέων Ιατρών.
Ο Στέλιος μέσα από τη συνέντευξη…
• Η αλήθεια είναι ότι από πολύ μικρή ηλικία, δέχθηκες τα φώτα της δημοσιότητας, άθελα σου βέβαια, γιατί διεκδίκησες τα δικαιώματα των ανθρώπων με αναπηρία. Πόσο επηρέασε αυτό τη ζωή σου και τις αποφάσεις σου;
Σίγουρα, ήταν ένα πρώτο βήμα να δείξω στην κοινωνία, ότι τα άτομα με αναπηρία δεν διαφέρουμε. Έχουμε τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις. Μου άρεσε αυτό που είπες, το άθελα σου. Ήταν κάτι, που δεν το περίμενα ποτέ να γίνει στη ζωή μου. Δεν το φαντάστηκα. Εγώ ήθελα να κάνω, αυτό που δικαιούνταν όλα τα παιδιά. Όταν είναι καλοί μαθητές, να σηκώνουν την ελληνική σημαία σε μαθητική παρέλαση. Τα κατάφερα και άλλαξε κάτι πανελλαδικά.
• Έχεις αναφέρει το εξής: Ό,τι δε γνωρίζει η κοινωνία, το φοβάται. Έτσι φοβάται και την αναπηρία. Τι βελτιώσεις μπορούν να γίνουν από τη σχολική ηλικία και εκπαίδευση, έτσι ώστε οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα να τυγχάνουν καλύτερης συμπεριφοράς και αντιμετώπισης;
Αυτό που θεωρώ ότι θα φέρει μεγάλη αλλαγή, είναι να ενισχυθεί η παράλληλη στήριξη σε Γενικά Σχολεία. Η παιδεία να είναι ενιαία για όλους και να αφορά όλους τους ανθρώπους. Σε ένα περιβάλλον που στο διάλειμμα, στην τάξη, θα παίζουν και θα υπάρχουν στον ίδιο χώρο, άτομα με ή χωρίς αναπηρία. Όσο περισσότερο βγουν τα άτομα με αναπηρία έξω στην κοινωνία, κυκλοφορήσουν και γίνουνε φίλοι μας, οι σύντροφοι μας, οι σχέσεις μας, οι γονείς μας, τόσο περισσότερο η κοινωνία θα μπορέσει να αποδεχθεί και να κατανοήσει, ότι δεν υπάρχει κάτι που πρέπει να φοβάσαι. Είμαστε άνθρωποι, όπως όλοι, που λειτουργούμε διαφορετικά. Για παράδειγμα, εγώ χρησιμοποιώ αμαξίδιο, κάποιος άλλος μπαστούνι, κάποιος άλλος τη νοηματική για να επικοινωνήσει. Κάποιος άλλος θέλει το δικό του τρόπο επικοινωνίας, άτομα με νοητική στέρηση. Έτσι, λοιπόν, μόνο με την προβολή, μόνο με την εξωστρέφεια μπορούν να έρθουν αλλαγές. Στην παιδεία, περιορισμός των Ειδικών Σχολείων και πλήρης ένταξη των ατόμων με αναπηρία σε Γενικής Εκπαίδευσης Σχολεία.
• Τον Φεβρουάριου του ‘15, όλη η Ελλάδα “έπεσε από τα σύννεφα”, με την υπόθεση Γιακουμάκη. Έγινε -πλέον ευρέως γνωστός- ο όρος bullying. Έχεις προσωπική εμπειρία;
Το bullying είναι ένα φαινόμενο, το οποίο, ευτυχώς, όσο περνάνε τα χρόνια γίνεται ευρέως γνωστό. Γιατί υπάρχει; Η καρπαζιά που δίναμε μικροί σε κάποιον φίλο ή γνωστό, γιατί θέλαμε λίγο να τον κοροϊδέψουμε, έχει γίνει κατανοητό ότι αυτή η καρπαζιά προκαλεί κάποια συναισθηματικά προβλήματα. Συναισθηματικά προβλήματα, στον άνθρωπο, ο οποίος τη δέχεται, ο οποίος κοροιδεύεται, ο οποίος κυνηγιέται, ο οποίος χτυπιέται. Όντως, με τον Γιακουμάκη έγινε θέμα, με τραγική κατάληξη. Με επώδυνο αποτέλεσμα για την κοινωνία. Γιατί, δείχνει ότι όταν φοβόμαστε, αντιδρούμε άσχημα. Εγώ είμαι τυχερός. Σαν άτομο δε δέχθηκα μια τέτοια συμπεριφορά. Στάθηκα τυχερός και νιώθω ευλογημένος, που ήμουν σε ένα χώρο, σε ένα Σχολείο Γενικής Εκπαίδευσης, το οποίο με συμπεριέλαβε, όπως όλα τα παιδιά. Νιώθω χαρά και ευλογία, λοιπόν, που βρέθηκα σε έναν τέτοιον χώρο και με οδήγησε σίγουρα, στο να είμαι αυτός που είμαι σήμερα εδώ. Να διεκδικώ αυτό που θέλω να κάνω από εδώ και πέρα. Έγινα γιατρός, ψυχίατρος και τώρα διεκδικώ κάτι ακόμα.
• Υπήρξες ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου νέων ιατρών, όπως κι του κινήματος Ανεξάρτητης Διαβίωσης για τους αναπήρους. Δύο λόγια για τις δύο αυτές δομές.
Ο Σύλλογος Νέων Ιατρών είναι ένας σύλλογος επιστημονικός. Αφορά και προάγει ευρέως, το ότι μπορεί να βασιστεί στην Ελλάδα και μπορεί να συνδέσει ανθρώπους που αγαπούν την επιστήμη τους, να προάγουν έρευνα. Κάτι πολύ βασικό, γιατί στην Ελλάδα το ξεχνάμε. Ξεχνάμε ότι η έρευνα παράγεται, όπου κι αν είμαστε. Αρκεί να το θέλουμε. Ο Οργανισμός Ανεξάρτητης Διαβίωσης Ελλάδας είναι ένας Οργανισμός που ιδρύθηκε το 2014. Ιδρύθηκε από άτομα με αναπηρία και μόνο. Εξάλλου, αφορά τα άτομα με αναπηρία. Αφορά την εγκαθίδρυση της ιδέας, της ανεξάρτητης διαβίωσης και στην Ελλάδα. Η ανεξάρτητη διαβίωση υπάρχει σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Στην Ελλάδα απουσιάζει, ακόμα, και από την αναφορά στη νομοθεσία μας. Ο προσωπικός βοηθός, ο άνθρωπος εκείνος που υποστηρίζει τις ανάγκες μας, όταν για κάποιο πρόβλημα δε μπορούμε. Έτσι, λοιπόν, αναγκαίο είναι να δημιουργηθεί ο προσωπικός βοηθός και στην Ελλάδα και να θεσπιστεί νομοθετικά.
• Σήμερα, ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος βρίσκεται σε μια πάρα πολύ παραγωγική και δημιουργική περίοδο. Είσαι 34 ετών και αποφάσισες να μπεις στον «στίβο της πολιτικής». Γιατί Νέα Δημοκρατία και Κυριάκος Μητσοτάκης; Εντάσσεται και αυτή η κίνηση στο “μπορώ και μετά θέλω”;
Καταρχάς, ναι, η υποψηφιότητα μου εντάσσεται στο “μπορώ και στο θέλω”. Από τη στιγμή, που είμαι αυτός που είμαι, έχω τη ζωή μου, έχω τις εμπειρίες μου, τις ιδέες μου και θεωρώ ότι είναι ένα καθρέφτισμα, ενός μεγάλου κομματιού της κοινωνίας μας. Είμαι ένας άνθρωπος με αναπηρία, είμαι ένας νέος άνθρωπος, είμαι επιστήμονας. Κι’ αυτά τα πράγματα, με έχουν καλλιεργήσει, με έχουν δομήσει, έτσι ώστε να έχω προσλαμβάνουσες, αντιλήψεις και απόψεις από διάφορους χώρους. Με έκανε να πω ότι τώρα, σήμερα, αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή να διεκδικήσω, να δημιουργήσω και να θέσω την πολιτική, έτσι όπως την έχω ονειρευτεί και θέλω. Με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, γιατί πιστεύω σ’ αυτό που είναι, σ’ αυτό που δείχνει και σ’ αυτό που έχει σχεδιάσει. Έχει δημιουργήσει ένα σχέδιο, μια στρατηγική που θέλει να το εφαρμόσει. Μπορεί; Άρα, λοιπόν, συντάσσομαι μ’ αυτό το μπορεί και θέλω να το υποστηρίξω και να δημιουργήσω αυτές τις συνθήκες, έτσι ώστε να εφαρμοστεί. Με τη Νέα Δημοκρατία, γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε ένα “Σύμφωνο Αλήθειας”, και θέλω να το εφαρμόσω κι εγώ.
• Ωραία! Γιατί Ευρωβουλή κι όχι ελληνικό κοινοβούλιο;
Θα σου το θέσω διαφορετικά. Γιατί, όχι ευρωβουλή κι εθνικό κοινοβούλιο; Είναι ο χώρος μας, είναι το σπίτι μας, είναι ο τόπος πάνω στον οποίο μπορούμε να δημιουργήσουμε καινοτομίες, τεχνολογίες, δεδομένα, επικοινωνίες, σχέσεις. Είναι ένας χώρος, τον οποίο δεν πρέπει να τον ξεχνάμε και δεν πρέπει να τον αφήνουμε. Δεν πρέπει να τον θεωρούμε “δευτεράντζα”. Είναι όπως η εθνική Βουλή! Είναι χρέος μας να μιλάμε για το σπίτι μας, την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η οποία επηρεάζεται σε πρωτογενές επίπεδο, σε μια πρώτη στάθμη από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Θεωρώ ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μπορεί να προσφέρει πολλά στην Ελλάδα, όπως και η Ελλάδα μπορεί να προσφέρει πολλά με τον πολιτισμό της και με τις θέσεις της.
• Έχεις αναφέρει, πολλάκις, ότι αγαπάς την Ελλάδα, γι’ αυτό και δεν έφυγες στο εξωτερικό. Τι θα πρότεινες για τους νέους που φεύγουν έξω; Υπάρχει λύση για να μπει “STOP” στο “brain drain”;
Κανείς, δε μπορεί να κατηγορήσει, να πει τι κάνανε αυτά τα παιδιά που φύγανε. Όλοι είμαστε άνθρωποι, κι όλοι ψάχνουμε μια καλύτερη ευκαιρία στη ζωή μας, κι ένα καλύτερο όνειρο να το κατακτήσουμε. Οπότε, τα παιδιά αυτά φύγανε γιατί δε βρίσκανε αυτά που είχαν ονειρευτεί. Αυτά που θέλανε στη ζωή τους, στην Ελλάδα. Κάνανε και κάποιοι άλλοι μια επιλογή, οι οποίοι μείνανε στην Ελλάδα. Προσπάθησαν, πάλεψαν, διεκδίκησαν και κράτησαν όρθιο τον τόπο μας, τη χώρα μας. Αυτοί οι δύο κόσμοι, πρέπει να βρεθούν μαζί. Η Νέα Δημοκρατία θα το κάνει! Θα επενδύσει στην παιδεία, στην καινοτομία, στις επιστήμες. Θα θέσει στόχους που θα μπορούν να βοηθήσουν στην ανάπτυξη. Θα προσελκύσει κι εκείνους που έφυγαν. Θα δημιουργήσουμε καλύτερες συνθήκες, για να πάμε την Ελλάδα μας μπροστά!
• Κι εγώ αγαπώ τον τόπο μου. Κατάγομαι από τη Μόρια της Λέσβου. Σε παραπέμπω, όπως καταλαβαίνεις, στο προσφυγικό-μεταναστευτικό.
Θεωρώ, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει θέσει τους στόχους, ότι η Ευρώπη πρέπει να το δει σοβαρά και να καταλάβει ότι είναι τα σύνορα μας. Μιλάμε, για τα σύνορα όχι της Ελλάδας, της Ευρώπης. Άρα, λοιπόν, πρέπει να το δούμε συνολικά το θέμα και όλη η Ευρώπη να δει το τι συμβαίνει. Το πόσο άθλιες είναι οι συνθήκες, το τι έχει δημιουργηθεί και το πόσο, δυστυχώς, έχει “γκετοποιηθεί” η κατάσταση. Πόσο, έχουν εξαθλιωθεί οι άνθρωποι στη Μόρια και πόσο έχει κατέβει το επίπεδο της περιοχής. Επικρατεί ένα χάος! Πρέπει να δούμε, τι θα γίνει με τους ανθρώπους, γιατί μιλάμε για ανθρώπους, αλλά κι γι’ αυτούς που μένουν εκεί πέρα.
• Για το τέλος. Ένα μήνυμα στον κόσμο και ειδικά στους νέους, μέσα από την πολυδιάστατη προσωπικότητά σας…
Εγώ θα πω κάτι άλλο! Ωραία τα χρήματα, ωραία η επιτακτική πρόοδος, ωραία η προσωπική ανέλιξη, ωραία και η επαγγελματική ανέλιξη. Πάνω απ’ όλα, όμως, πιο ωραίο και πιο αποδοτικό είναι να δημιουργούμε σταθερές και βάσιμες σχέσεις. Να βιώνουμε τα συναισθήματα μας και να μπορέσουμε, να μάθουμε και να κατανοήσουμε, τι σημαίνει, θυμώνω, χαίρομαι, ερωτεύομαι, ονειρεύομαι, αγχώνομαι. Αυτό θα μας βοηθήσει, να γίνουμε πιο υγιείς. Μέσα απ’ αυτό, μου έχει μάθει η ζωή να αναγνωρίζω ποια είναι αυτά που θέλω. Αυτήν τη στιγμή, είμαι σε μια νεανική φάση, στην οποία ξέρω ότι θέλω να συνεχίσω να βοηθάω. Βοηθάω από τη θέση του γιατρού, ενός δημόσιου νοσοκομείου, από τη θέση του ψυχιάτρου. Θέλω να βοηθήσω, ειλικρινά, από τη θέση του ευρωβουλευτή μετά τις 26 Μαΐου.
Εν κατακλείδι…
Στις παραπάνω αράδες, μας παρουσιάστηκε ένας αυθεντικός, ειλικρινής, τελειομανής, λαμπρός επιστήμονας, ο Στέλιος. Ένα άλλο είδος πολιτικού. Όχι, γράψτε λάθος! Ο Στέλιος δεν είναι πολιτικός. Είναι όλα τα παραπάνω, που με τις δικές του δυνάμεις και μόνο, όπως πάντα άλλωστε, διεκδικεί μια θέση στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Μια θέση, που αν την κατακτήσει, θα την εκμεταλλευθεί στο έπακρο, και δεν θα επαναπαυτεί στην καρέκλα.
Μπορεί να χαρακτηριστεί ο Στέλιος, ως αυθεντικός, γιατί δε μου ζήτησε, ούτε αποδέχτηκε την πρόταση, να του αναγνωστούν οι ερωτήσεις της συνέντευξης. Τουναντίον, ήταν κάθετος και είπε το εξής: «Ό,τι έχεις σχεδιάσει, θα απαντηθούν αυτή τη στιγμή». Κι έτσι, έγινε. Απάντησε όλες τις ερωτήσεις, άμεσα και με περίσσια ευκολία. Η κάθε του λέξη, η κάθε του πρόταση ήταν πηγαία, και αυτό λέει πολλά!
Τιμή μας, να μας εκπροσωπήσει στο Ευρωκοινοβούλιο. Για να γίνει, όμως, αυτό, χρειάζεται την έμπρακτη στήριξη όλων μας. Ανεξαρτήτου κόμματος και πεποιθήσεων.
ΥΓ. Δε θα γινόταν, να κλείσει αυτή η συνέντευξη, χωρίς να γινεί αναφορά στο επιτελείο του, το οποίο αποτελείται από φίλους ανιδιοτελώς. Η αναφορά γίνεται στην Μάγδα, στην Φωτεινή, στον Γιώργο, στον Σωτήρη, στον Παναγιώτη, στον Κώστα και φυσικά στους γονείς του…
Ευστράτιος Δ. Κοκκινέλλης
Φοιτητής Φιλοσοφικής
Σχολής Αθηνών, Τμήμα
Φιλολογίας
Υπότροφος Φοιτητής
Δημοσιογραφίας της
NEW MEDIA STUDIES
BY STAMATIS MALELIS
