Ονειρεύομαι για να ζώ, ή ζώ για να ονειρεύομαι;
Φαντάζει απλή, αλλά καθόλου εύκολη επιλογή δεν είναι.
Αφήνεις πίσω σου όλα αυτά που σε πληγώνουν και μετακομίζεις στον δικό σου φανταστικό κόσμο,( ονειρεύομαι για να ( μπορώ) να ζώ).
Το αύριο στέκει προκλητικά μπροστά σου και με όπλα και οδηγό την δημιουργική φαντασία το πλάθεις και το σχεδιάζεις με την ελπίδα να το ζήσεις.
(ζώ για να ονειρεύομαι).
Αφήνω πίσω μου αυτα που πληγώνουν, φαντάζομαι και ονειρεύομαι μια πόλη και ενα Νησί που εκπληρώνουν και δικαιώνουν τον λογο ύπαρξης τους, την διασφάλιση του « ευ ζην» των πολιτών τους.
Στο Μανδράκι περπατώντας ζωντανεύουν μέσα μου εικόνες του παρελθόντος, τοτε που ο υπέροχος αυτός χώρος ηταν σημείο αναφοράς ντόπιων και επισκεπτών.
Δεν αφήνω να με σκεπάσει το μαύρο σκοτάδι που με τυλίγει στη βράδυνη μου βόλτα, προσπερνώ το σκοτάδι του χώρου, οργιάζει η φαντασία και γεμίζει το μυαλό μου με εικόνες φωτεινές, με νερά πολύχρωμα να χορεύουν στο μεγαλο συντριβάνι που καλύπτει όλο το χώρο των σημερινών παρτεριών, απο τον Ευαγγελισμό μέχρι την Τράπεζα της Ελλαδος.
Οπτική πανδαισία τα πολύχρωμα νερά, που λούζουν τη σειρά των όμορφων αγαλματων που στέκονται μέσα στο νερό, διασκεδαστικό μάθημα της Ιστορίας του τόπου και της προσφοράς του στην Παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά, μικρή υπενθύμιση σε ντόπιους και ξένους, πως σε αυτα τα χώματα έζησαν και μεγαλούργησαν περισσότεροι απο κάθε αλλη πόλη, φιλόσοφοι, γλύπτες, ποιητές και Ολυμπιονίκες.
Αγάλματα που το κάθε ένα τους, σηματοδοτεί μια περίοδο της πολυσχιδούς, πολυκύμαντης και ένδοξης ιστορίας του νησιού.
(πλήθος ήταν και τότε τα αγάλματα που κάλυπταν τους δημόσιους χώρους της πόλης).
Τα όμορφα μικρά καλοσχεδιασμένα καφέ στον περιβάλλοντα χώρο του συντριβανιού, πόλος έλξης για μικρούς και μεγάλους, δίνουν τη δική τους νότα και μιά άλλη επιλογή για τις ώρες της ξενοιασιάς και απόλαυσης αυτής της πιο όμορφης εικόνας της πόλης.
Στην διεθνών προδιαγραφών ΜΑΡΙΝΑ του Μαντρακιού, λικνίζονται πανέμορφα μεγάλα σκάφη, που με το δικό τους τρόπο συμβάλλουν στην εξαίσια φαντασιακή μου εικόνα.
Χάθηκε απο τη μνήμη μου το γύφτικο παζάρι με τίς κίτς κατασκευές που γινόταν γύρω τριγύρω.
Στην απέναντι γωνία φαντάζει το εμβληματικό στέγαστρο του κολυμβητηρίου του ΝΟΡ, να δίνει το στίγμα και το μήνυμα, σε ποιά πόλη και σε ποιό νησί βρίσκεσαι.
( προσφορα και ευγενής χορηγία μάλλον της Ένωσης Ξενοδόχων, πράξη που φέρνει στις μνήμες τους παλιούς ευεργέτες)
Μεγαλόπρεπο, επιβλητικό και πανέμορφο το Εθνικό Θέατρο, δίνει το δικό του χρώμα με την φιλοξενία μεγάλων ντόπιων και διεθνών πολιτιστικών εκδηλώσεων.
Το δομημένο περιβάλλον από μόνο του δεν αρκεί στον προσδιορισμό της ταυτότητας του τόπου, η χρήση του ειναι αυτή που την αναδεικνύει.
Ξεπεράστηκαν οι μικρό συντεχνιακές και συμφεροντολογικές αντιδράσεις και έγινε κατανοητό οτι ειναι πηγή ζωής, κίνησης και πλούτου, η αλλαγή της χρήσης τους, αντιοικονομική και ζημιογόνα η στέγαση Υπηρεσιών, ( Δικαστήριο, Δημόσιες και Δημοτικές Υπηρεσίες, Πυροσβεστική) και προσβολή της Αρχιτεκτονικής και ιστορικής αξίας των κτιρίων, η λειτουργία αυτών των Υπηρεσιών δημιουργεί το κυκλοφοριακό χάος και εντείνει την απομείωση τους.
Κοσμοπολίτικο, Πολιτιστικό και εμπορικό κέντρο όλη η γύρω περιοχή, πρόκληση να περπατάς στους όμορφους και καθαρούς πεζόδρομους, πρόκλησηοι βιτρίνες των καταστημάτων, τα μικρά καφέ και οι όμορφες γωνιές.
Η φύση προίκισε τη πόλη και το νησί με τις πιο όμορφες ακτογραμμές και παραλίες, η φαντασία με σπρώχνει και απολαμβάνω τις εικόνες που προσφέρει η Ροδιακή Ριβιέρα ( ροντα) με την όμορφη και επαγγελματική αξιοποίηση της.
Ευγενικοί και ντυμένοι ομοιόμορφα οι εργαζόμενοι διαχειριστές της παραλίας, ομπρέλες και ξαπλώστρες δείγμα πολιτισμού και σεβασμού των λουομένων, αποδυτήρια και WC να καλύπτουν τις ανάγκες των χιλιάδων επισκεπτών, μικρά καφέ- εστιατόρια απο τα όποια μπορείς να αγναντεύεις το πέλαγος και το γαλάζιο του χρώμα.
Τα παραλιακά ξενοδοχεία με αλλαγμένες όψεις, κρύβουν την παλιά τους ασχήμια και δένουν αρμονικά με τον περιβάλλοντα χώρο των ιστορικών κτιρίων.
Χάρμα ειδεσθαι ο κόλπος των Κρητικών απο το λόφο της Ακρόπολης, που στα νερά του τόσοι και τοσοι επίδοξοι κατακτητές ελλιμένισαν τα πλοία τους.
Καθαρός και περίτεχνα διαμορφωμένος ο περιβαλλον χώρος της Ακρόπολης, σε προκαλούν οι όμορφα σχεδιασμένες διαδρομές, οι καλαίσθητες πληροφοριακές πινακίδες για το χωρο και την ιστορία του, οι καθιστικοι χώροι καφέ και εστιατόρια προσαρμοσμένα στο περιβάλλον χώροι ξεκούρασης των επισκεπτών και αφήνεις το βλέμμα σου να αγκαλιάζει τους κίονες του προστάτη της πόλης του Πυθίου Απόλλωνα και τα απομεινάρια των ναών της Πολιάδος Αθηνάς και του Δία.
Γυρνάς πίσω στο χρόνο των πολλών Ροδίων Ολυμπιονικών, βλέποντας το Αρχαίο Στάδιο και το μικρό μαρμαρένιο θέατρο.
Το καφέ στη γωνία διακριτικά τοποθετημένο δεν προσβάλλει το μνημείο και δίνει στους επισκέπτες την ευκαιρία να ξαποστάσουν, να δροσιστούν με τον κάθε ένα να κάνει το δικό του ταξίδι στο χρόνο.
Γυρνάς πίσω στο χρόνο και τα βήματα τα συνταιριαζεις με τα βήματα εκείνων, που σε πομπή ή μόνοι κατηφόριζαν για να φτάσουν στο λιμάνι.
Πρόκληση ο μεγάλος πεζόδρομος, από την Ακρόπολη μέχρι την πύλη του Αγίου Αθανασίου, περίτεχνη η χάραξη και η πλακόστρωση, δεν μένεις αδιάφορος στις καλαίσθητες στάσεις που αναδεικνύουν την ιστορική διαδρομή του τόπου στους αιώνες.
Κόπωση και ζέστη αφήνουν αδιάφορο τον περιπατητή και με αμείωτο το ενδιαφέρον φτάνει απο την Ακρόπολη στην είσοδο της παλιάς πόλης, την είσοδο του Αγίου Αθανασίου.( Άγιος Φραγκισκος).
Με τίποτα δεν θέλω να γυρίσω στη σημερινή πραγματικότητα.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
20/9/16
Υστερ.Αφιερωμένο σε αυτούς που θέλουν να ονειρεύονται.
Το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε το 2016, δυστυχώς και σήμερα παραμένει επίκαιρο.
