Κάποια στιγμή , οι άνθρωποι σταματούν να αναπνέουν. Κάποιοι αφήνουν όχι μόνο «πράγματα» αλλά και «θαύματα» πίσω τους, γι’ αυτούς που μένουν και συνεχίζουν να αναπνέουν. Ετσι και ο γνωστός σε κάθε άκρη της Γης Vangelis, ο αυτοδίδακτος συνθέτης, που δεν σπούδασε ποτέ μουσική, δεν διδάχθηκε ποτέ νότες, πρωτεργάτης του ηλεκτρονικού ήχου, των Όσκαρ, της «Μυθωδίας», ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι του στους «Δρόμους της Φωτιάς». Από εκεί θα μας στέλνει πάντα τις νότες του. «Τα δάχτυλά μου έχουν τρέξει μίλια και μίλια πάνω στα πλήκτρα. Παίζω για ώρες, δουλεύω σαν αθλητής, με τα δάχτυλα, το μυαλό μου, με όλο το σώμα. Οταν έχεις τη μουσική δεν είσαι ποτέ μόνος. Η μοναξιά έρχεται από άλλα πράγματα. Η κοινωνία προκαλεί όλο και περισσότερη μοναξιά. Ας είμαστε προετοιμασμένοι για το πώς θα την αντιμετωπίσουμε με τους κατάλληλους μικρούς ψυχολογικούς μηχανισμούς για να την αποφύγουμε, ή έστω να την αποδεχτούμε» (Βαγγέλης Παπαθανασίου)
Στους «Δρόμους της φωτιάς»
