Πόσο κοστίζει το να αγοράσεις σήμερα ένα σπίτι; Σύμφωνα με την έρευνα που παρουσίασε η Cerved Property Services, ένας μέσος μισθωτός θα πρέπει να διαθέσει εισόδημα πάνω από 12 χρόνια, χωρίς να κάνει οποιοδήποτε άλλο έξοδο, προκειμένου να αγοράσει ένα δυάρι 60 τετραγωνικών μέτρων. Στην ίδια έρευνα, το 42% των εγχώριων νοικοκυριών έχει μέσο εισόδημα κάτω από 20.000 ευρώ. Αν συγκρίνουμε το εισόδημα και την εξέλιξη των τιμών, βλέπουμε η μέση κατοικία να ξεκινά από 175.000 ευρώ και να φθάνει στις 274.831 ευρώ, δηλαδή αύξηση 57%. Κι όλα αυτά όταν ο μέσος μισθός αυξήθηκε μόλις 17%. Δηλαδή, έχεις τη/τον σύντροφό σου, παίρνετε κάθε μήνα τον μισθό σας, δεν τρώτε, δεν πίνετε, δεν αγοράζετε τίποτα και σε δώδεκα χρόνια -ως δια μαγείας- κανείς δεν ξέρει πώς θα μπορείτε να ζείτε, αλλά θα έχετε το δικό σας κεραμίδι, εξήντα τετραγωνικών. Την ίδια ώρα, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, μόνο την τελευταία πενταετία, τα ενοίκια αυξήθηκαν 37%. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της ΕΚΤ, για την κάλυψη της ανάγκης στέγασης οι Έλληνες δίνουν το 28% του εισοδήματός τους, ποσοστό που ανέρχεται στο 32% εάν συνυπολογιστούν οι δόσεις των στεγαστικών δανείων. Πρόκειται για το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό ανάμεσα στις έντεκα ισχυρότερες οικονομίες της ευρωζώνης. Το ζήτημα της στέγασης στην Ελλάδα αποτελεί από μόνο του ένα φαρμάκι και τείνει να γίνει εφιάλτης για τα νοικοκυριά. Τα καμπανάκια χτυπάνε για ένα ιδιαίτερα σοβαρό ζήτημα, που δεν επιδέχεται εξωραϊσμό. Υποτίθεται ότι η κυβέρνηση έλαβε μέτρα. Δίνονται κάποια στεγαστικά δάνεια σε νέους, επιβάλλεται επιπλέον φορολογική επιβάρυνση στη βραχυχρόνια μίσθωση και η «χρυσή βίζα» απαιτεί πλέον περισσότερα χρήματα. Ομως, ας μην κοροϊδευόμαστε, η χώρα χρειάζεται εθνική στεγαστική πολιτική. Χρειάζεται επειγόντως ένα καινούργιο σχέδιο που να περιλαμβάνει και την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου (72.000 ακίνητα στέκουν ανεκμετάλλευτα, λες και είναι στοιχειωμένα, αλλά και για τη δημιουργία χιλιάδων νέων κατοικιών, (βλέπε Ισπανία η οποία κατασκευάζει 20.000 κατοικίες με κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης) ίσως και με τη συμμετοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (βλέπε Βιέννη, Γαλλία, Βερολίνο, Ολλανδία με την δημιουργία (δημοτικών κατασκευαστικών εταιριών οι οποίες κατασκευάζουν συγκροτήματα βοηθώντας στην ανεύρεση φτηνής στέγης). Εχουμε τόσα υπουργεία. Ας φτιάξουμε και ένα με ειδίκευση στην εθνική στεγαστική πολιτική. Εργαλεία υπάρχουν. Αρκεί να κοιτάξουμε λίγο πιο πέρα από τη μύτη μας.
Απιαστο όνειρο
