«Μετά την θύελλα η γαλήνη», με αυτή την συλλογιστική προσπαθούν να μας πείσουν, αρμόδιοι και μη, ότι τα δύσκολα πέρασαν και ότι καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες, οι διάφοροι «γκουρού» της οικονομίας και της πολιτικής, ούτως ώστε σύντομα να επανέλθουμε σε μια «κανονικότητα».
Δεν την περιγράφουν, δεν την σκιαγραφούν με σαφήνεια, ποια θα είναι αυτή η κανονικότητα, αυτό που υπήρχε προ «πανδημίας», ή κάτι το νέο και αν νέο, ποιο είναι αυτό;
Η Ιστορία και το παρελθόν μας διδάσκει ότι, μια κρίση οικονομική, ή μια πανδημία συνοδεύεται πάντα με αλλαγές και μεταμορφώσεις σε όλα τα επίπεδα,
«στην οικονομία, στην πολιτική, στις κοινωνικές δομές»
Η οικονομική, δημοσιονομική κρίση του 08-09 αντιμετωπίσθηκε από το Διεθνές Χρηματοπιστωτικό σύστημα με καθαρά οικονομικούς όρους, απαξιώνοντας
«το πολιτικό σύστημα και την πολιτική και καθιστώντας την οικονομία και τους εκφραστές της, κυρίαρχους των όποιων εξελίξεων και των όποιων νέων δομών»
Διαφοροποιούνται οι δύο κρίσεις, αυτή του 08-09 και η κρίση της πανδημίας.
Στην πρώτη αυτό που κινδύνευε ήταν η «δομή και λειτουργία του Χρηματοπιστωτικού συστήματος», με την κρίση της πανδημίας αυτό που κινδύνεψε και ακόμα κινδυνεύει είναι,
«το υπέρτατο αγαθό της ζωής»
Η διάκριση είναι σαφής, ο κίνδυνος και ο φόβος απώλειας ζωών, απορρύθμισε και την πολιτική και οικονομική ζωή σε όλο σχεδόν τον Πλανήτη και έθεσε υπό αμφισβήτηση τις δυνατότητες του «καπιταλιστικού συστήματος», στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που εμφανίστηκαν.
Ο «παρίας» και εκών-άκων τροφός, συνεργός και συμπαραστάτης του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού συστήματος, «το Κράτος και οι δομές του», κλήθηκε να σηκώσει τον Σταυρό του μαρτυρίου και να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις της πανδημίας.
Στις πρό της πανδημίας εποχές, για μεγάλα χρονικά διαστήματα και με μεγαλύτερη ένταση μετα την «πτώση του τείχους και την δήθεν λήξη του ψυχρού πολέμου», το Χρηματοπιστωτικό Σύστημα, με επιμονή, υπομονή και επιλεγμένες μεθόδους αποδυνάμωσε τον θεσμό του ΚΡΑΤΟΥΣ και των υπηρεσιών του και κατάφερε να καταστεί κυρίαρχο και τέλος υπεύθυνο για τις όποιες εξελίξεις.
Με την βοήθεια και την ενεργό στήριξη του «διαδυκτίου και των συστημικών ΜΜΕ»,τα οποία δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μόνο το δικό του μακρύ χέρι στην επικοινωνία, έπεισαν μεγάλα τμήματα των πληθυσμών όπου ΓΗΣ, ότι το ΚΕΦΑΛΑΙΟ είναι η γενεσιουργός αιτία της ΠΡΟΟΔΟΥ και της ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ και ότι το ΚΡΑΤΟΣ είναι τροχοπέδη και φορέας διαφθοράς.
ΠΡΟΟΔΟΣ, ΑΝΑΠΤΥΞΗ, ΜΕΓΕΝΘΥΝΣΗ έγιναν λέξεις «φετίχ», λέξεις ιερές, απόκτησαν μια μεταφυσική μορφή και υπόσταση, μεγαλύτερη ακόμα και από αυτήν των «ιερών εικόνων» της Εκκλησίας μας και η όποια αμφισβήτηση τους οδηγούσε στον εξοβελισμό και στο καθαρτήριο.
Η Ανάπτυξη και η Πρόοδος μετριούνται με αριθμούς, ποσοτικοποιήθηκαν τα πάντα και Πρόοδος και Ανάπτυξη ταυτίστηκαν με τους ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ, την παραγωγικότητα και τα ποσοστά Δημοσιονομικών ελλειμμάτων.
Ο άνθρωπος και οι ανάγκες του λείπουν από τους σχεδιασμούς, καθορισμένοι οι ρόλοι του πολίτη, γρανάζι της παραγωγικής μηχανής και καταναλωτής.
Ύπό το βάρος της πίεσης των ατομικών και οικογενειακών του αναγκών, εκούσια ή ακούσια, αποδέχτηκε το διαμορφωμένο από το Χρηματωπιστωτικό Σύστημα,
«κανονιστικό πλαίσιο λειτουργίας οικονομίας, πολιτικής και Κοινωνίας» και έθεσε τον εαυτό του στις Υπηρεσίες του ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΦΕΝΤΙΚΟΥ.
Όντας στη γυάλα που του έφτιαξαν, άρχισε να πιστεύει πως τα όρια του κόσμου, των δυνατοτήτων του και της ζωής, είναι ταυτισμένα με την διάμετρο της γυάλας.
Περιορίστηκε ασφυκτικά ο «ζωτικός χώρος» του ΚΡΑΤΟΥΣ, αποδέχτηκε το Σύστημα ένα και μόνο ρόλο στο Κράτος, αυτόν του «ενοποιητικού παράγοντα της Κοινωνίας», τον αποδέχτηκε σαν ένα θεσμό «σύμβολο», χωρίς όμως καθοριστικές αρμοδιότητες και δυνατότητες παρέμβασης, το περιόρισε σε ρόλο αποδέκτη και υλοποίησης εντολών.
Η τωρινή « πανδημική κρίση» έφερε στο προσκήνιο το κυρίαρχο στην πολιτική ζωή ερώτημα, «ποιος ο ρόλος του κράτους και πόσες και ποιες οι παρεμβατικές του δυνατότητες», τίθεται πια εκ των πραγμάτων το ερώτημα, το ποια η σχέση του Κράτους με το Χρηματωπιστωτικό Σύστημα, ποιος ελέγχει ποιόν, ποιος καθορίζει πολιτικές και κανόνες λειτουργίας της Πολιτικής, της Οικονομίας της Κοινωνίας.
Αμείλικτο το ερώτημα για όλους,
«ποια ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ονειρευόμαστε, αυτήν του χθές ή αυτήν του Αύριο που στο επίκεντρο της οφείλει να έχει τον Άνθρωπο και όχι τους αριθμούς»
Παρασκευάς Γιάννης
Ρόδος 22/9/2021
ΥΣΤ. Νομίζω ότι τα πολιτικά μας κόμματα οφείλουν μια απάντηση, όχι τόσο ο κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ, ξέρουμε τι πιστεύει και τι θέλει, το ερώτημα τίθεται στα κόμματα του αποκαλούμενου «δημοκρατικού τόξου»
