«Δεν υπάρχουν ιδέες, υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες, κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει.»(Νίκος Καζαντζάκης]
Εφυγε από τη ζωή ο πέμπτος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας μετά τη μεταπολίτευση, απολαμβάνοντας καθολική αποδοχή για τον τρόπο με τον οποίο υπηρέτησε και τίμησε το αξίωμα του ανώτατου άρχοντα. Ακέραιος άνθρωπος και με δωρικό φρόνημα στάθηκε άξιος της πατρίδας και της τιμής που του επιφύλαξε. Ηθος, αξιοπρέπεια, σοβαρότητα, σύνεση, μέτρο, ευθύνη. Και ω ναι, την εξαιρετική χρήση της ελληνικής γλώσσας. Όλα όσα λείπουν δηλαδή σήμερα από την πολιτική σκηνή. Το είδος του πολιτικού που ψάχνεις και δεν βρίσκεις. Τι νομίζετε, δηλαδή, ότι χρειάζεται μία χώρα με θεσμούς; Λιτούς, εγκρατείς, σοβαρούς ανθρώπους, μορφωμένους, έντιμους, με αίσθημα ευθύνης. Και ας μην κάνουν την καρδιά να φτερουγίζει. Και ας είναι τόσο γοητευτικοί, όσο ένας δεξιός δικηγόρος στην Πάτρα του 1960. Θα μείνει στη συλλογική μνήμη κυρίως για την προσφώνηση του στο επίσημο δείπνο προς τον Μπιλ Κλίντον, όταν, πριν το φαγητό, του έβαλε στο τραπέζι τις ιστορικές ευθύνες των ισχυρών της Δύσης έναντι της Ελλάδας.
Ήταν 19 Νοεμβρίου 1999 όταν ο Μπιλ Κλίντον, συνοδευόμενος από την σύζυγο του Χίλαρι Κλίντον, βρέθηκε στην Αθήνα. Ο Κωστής Στεφανόπουλος, εξεφώνησε τότε μία εξαιρετική ομιλία, αναφερόμενος στους δεσμούς της Ελλάδας με τις Η.Π.Α και σχολιάζοντας μεταξύ άλλων όλα τα εθνικά θέματα. Ιδιαίτερη σημειολογία έχει το γεγονός πως ο Κωστής Στεφανόπουλος αναφέρθηκε διεξοδικά σε ένα μείζον θέμα και εν έτει 1999, αυτό της Συνθήκης Της Λωζάννης. Με μία προφητική θα έλεγε κάποιος δόση ο τότε ΠτΔ, αναφερόμενος στα διεθνή δίκαια τόνισε πως «η διεθνής κοινότης γνωρίζει πολύ καλά τας διατάξεις του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συνθηκών. Γνωρίζει το Δίκαιον της Θαλάσσης, γνωρίζει τις ρυθμίσεις της Συνθήκης της Λωζάννης», ενώ σε άλλο σημείο ανέφερε πως «οι διεκδικήσεις επί διαφόρων νήσων και νησίδων του Αιγαίου δεν θα έπρεπε ούτε ως σκέψεις να διατυπωθούν, αν η Τουρκία ενθυμείτο τις υποχρεώσεις της τις προκύπτουσες από τη Συνθήκη της Λωζάννης συμφώνως προς τα άρθρα 12 και 16 της οποίας παρητήθη παντός δικαιώματος και οποιουδήποτε τίτλου επί νήσων κειμένων πέραν των τριών μιλλίων από τις ακτές της, με εξαίρεση την Ιμβρο, Τένεδο και τη νήσο των Λαγωών» Αλλά υπάρχουν και οι λεγόμενες διαφορές στο Αιγαίο. Ο προσδιορισμός των ορίων της υφαλοκρηπίδος, του μόνου δηλαδή υπαρκτού προβλήματος, θα είχε επιτευχθεί εάν η Τουρκία εδέχετο ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα όπως προβλέπουν οι διατάξεις του δικαίου της θαλάσσης, το οποίον έχει αποδεχθεί και η μεγάλη σας χώρα, οι διεκδικήσεις επί διαφόρων νήσων και νησίδων του Αιγαίου δεν θα έπρεπε ούτε ως σκέψεις να διατυπωθούν, αν η Τουρκία ενθυμείτο τις υποχρεώσεις της τις προκύπτουσες από τη Συνθήκη της Λωζάννης συμφώνως προς τα άρθρα 12 και 16 της οποίας παρητήθη παντός δικαιώματος και οποιουδήποτε τίτλου επί νήσων κειμένων πέραν των τριών μιλλίων από τις ακτές της, με εξαίρεση την Ιμβρο, Τένεδο και τη νήσο των Λαγωών, η απειλή πολέμου δεν επιτρέπεται να διατυπώνεται σε καμιά περίπτωση από τις αρχές των Ηνωμένων Εθνών, πολύ περισσότερο όταν διατυπώνεται εν σχέσει με την άσκηση δικαιώματος αναγνωριζομένου από το Δίκαιο της Θαλάσσης, όπως είναι η επέκταση των χωρικών υδάτων.»
Αντίο Πρόεδρε της παλιάς καλής Ελλάδας των αξιών.
