Το υδάτινο οικοσύστημα, που έχει καταντήσει «υπόνομος» αστικών, βιομηχανικών και γεωργικών αποβλήτων, τώρα επιβαρύνεται και από τους βιολογικούς καθαρισμούς.
Μία ανησυχητική παρατήρηση για το υδάτινο οικοσύστημα της χώρας έκαναν ερευνητές των Πανεπιστημίων Αιγαίου και Αθηνών, διαπιστώνοντας ότι αμέτρητες επικίνδυνες ουσίες ξεφεύγουν από το βιολογικό καθαρισμό και καταλήγουν στις λίμνες και τα ποτάμια.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας το Βήμα, οι ερευνητές εκτίμησαν την επικινδυνότητα σε 25 ελληνικά ποτάμια που δέχονται επεξεργασμένα απόβλητα και παρατήρησαν μεγάλες ποσότητες ναρκωτικών, φαρμάκων, καφεΐνης και συνθετικών οργανικών ουσιών που οι βιολογικοί καθαρισμοί αποτυγχάνουν να αποβάλλουν.
Οπως προέκυψε από τα ευρήματα της έρευνας, ανιχνεύθηκαν 175 αναδυόμενοι ρύποι σε συγκεντρώσεις που κυμαίνονται από λίγα ng/L (νανογραμμάρια ανα λίτρο) μέχρι μερικά μg/L (μικρογραμμάρια ανά λίτρο).
Μεταξύ των ουσιών που ανιχνεύθηκαν, με τις υψηλότερες συγκεντρώσεις περιλαμβάνονται ουσίες όπως η καφεΐνη (13.900 ng/L), η αντιφλεγμονώδης ουσία δικλοφενάκη (7.003 ng/L), η εφεδρίνη (3.442 ng/L), η παυσίπονη ουσία παρακεταμόλη (7.400 ng/L), το σαλικιλικό οξύ της ασπιρίνης (14.600 ng/L), το αντιεπιληπτικό βαλτροϊκό οξύ (17.292 ng/L), η τρικλοζάνη (6.680 ng/L) που χρησιμοποιείται ευρέως σε σαπούνια και οδοντόπαστες, η εννεϋλοφαινόλη (6.015 ng/L) που υπάρχει στα απορρυπαντικά, η μεθυλοβενζοτριαζόλη (5.773 ng/L), το σιλοξάνιο D5 (6.020 ng/L) κ.α.
Οι πιο επικίνδυνοι από αυτούς τους ρύπους είναι οι ενδοκρινικοί διαταράκτες, αφού η έκθεση σε αυτές τις χημικές ενώσεις επηρεάζει το ενδοκρινικό σύστημα διάφορων οργανισμών, επιδρώντας ακόμη και στο φύλο των ειδών.
Το γεγονός αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό, καθώς πολλές από αυτές τις ουσίες εμφανίζονται ιδιαίτερα ανθεκτικές και παραμένουν στο υδάτινο περιβάλλον για μεγάλο διάστημα, ενώ δεν μπορεί να αποκλειστεί η πιθανότητα κινδύνου για ορισμένα υδρόβια είδη, αφού έχουν καταγραφεί ήδη διαταραχές με αλλαγή φύλου σε μαλάκια και ψάρια.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι αναγκαία η περαιτέρω διερεύνηση της έκθεσης του οικοσυστήματος σε αυτές τις ουσίες, καθώς και η μελέτη της χρόνιας τοξικολογικής επίδρασης κυρίως των φαρμακευτικών ουσιών στους υδρόβιους οργανισμούς.
Το ΒΗΜΑ
