Κούπασε και το δωδεκάμηνο του 23, λίγες μέρες μένουν για το τελευταίο του κούμπωμα, μας κουνά το χέρι αποχαιρετώντας μας και μας θυμίζει το τελευταίο του δώρο, «το δώρο των ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ».
Μην το προσπερνάς αδιάφορα, ξαπόστασε για λίγο από την καθημερινή τρεχάλα σου, πάρε μερικές βαθιές αναπνοές, ηρέμησε και γύρνα το βλέμμα σου προς τα πίσω, στις έντονα και αχνά χαραγμένες εικόνες που σου αφήνει, προίκα δικιά σου, το δωδεκάμηνο που σε αποχαιρετά, μαζί με το δώρο του το τελευταίο, ΤΗΝ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ.
Αντίφαση, αν και στο τέλος του, στον γιορτασμό μιας καινούργιας ΑΡΧΗΣ μας προτρέπει, το τέλος το δικό του σαν μια απλή αλλαγή την κατανοεί, απομειώνει την βαρύτητα της παρουσίας του και στέλνει το μήνυμα, ότι καμιά αξία δεν έχει, χωρίς την δική σου παρουσία και αναγέννηση.
Σου χτυπά το καμπανάκι, φωνάζει μπάς και ακούσεις το δικό του κάλεσμα, πού εσύ, τρέχεις ασταμάτητα σαν εκείνα τα μικρά ηλεκτρικά αυτοκινητάκια που έτσι και γεμίσεις τις μπαταρίες τους σταματημό δεν έχουν.
Καθαρή κατεύθυνση δεν έχεις, μια δεξιά, μια αριστερά, άσε που τις περισσότερες φορές κάνεις κύκλους γύρω από τον άξονα σου, χωρίς λόγο και αφορμή και μόλις φανεί μπροστά σου το ατελέσφορο του τρεξίματος σου, κατάκοπος πια, κάνεις κατάληψη του πιο μαλακού καναπέ.
Το πιο ασφαλές αποκούμπι σου, μιλιά δεν έχει και για αυτό δεν ξέρεις αν αντιδρά, που ώρες και ώρες, σηκώνει το βάρος του κορμιού σου, χωρίς κέρδος κέρατα.
Δεν σε βαρέθηκε, σε σιχάθηκε, να σε νιώθει σαν άδειο τσουβάλι πεταμένο πάνω του, να τον πλακώνεις και να τον πιέζεις, χωρίς ίχνος ζωντάνιας, χωρίς επιθυμίες, με τα μάτια και τα αυτιά στραμμένα στο χαζό κουτί παραγωγής θορύβου και ηλιθιότητας.
Να βλέπεις το χαζόκουτο και ταυτόχρονα καθρέπτη, δεν γίνεται, αν τυχόν και το κατάφερνες θα ήταν άκρως διδακτικό, θα έκανες μια πολύ σοβαρή ανακάλυψη, βέβαιος είμαι πως θα έμενες με ανοιχτό το στόμα και ίσως να σου ξέφευγε μια μικρή κραυγή, « Θεέ μου, εγώ είμαι αυτός ο ηλίθιος».
Αυτοστιγμής κάνεις την αναίρεση της πρώτης σου διαπίστωσης, δεν της δίνεις χρόνο για να σιτέψει, με βία την διώχνεις από το μυαλό σου, όχι γιατί πιστεύεις πως είναι λάθος η πρώτη σου διαπίστωση, αλλά γιατί η παραδοχή της, σε οδηγεί στην αναγκαιότητα της αλλαγής.
Είναι στιγμές που σε ερεθίζει αυτή η δυνατότητα επιλογής, ναι, να αλλάξω, παίρνεις την απόφαση και πριν αλέκτωρ λαλήσει, ανακρούεις πρύμνα και μονολογείς.
Μήπως ξέρω τι θέλω, ξέρω τι είναι αυτό που μου λείπει, μπορώ την μορφή του καινούργιου να καθορίσω, τα όρια και την ουσία του να προσδιορίσω και την δικιά μου θέση και τον δικό μου ρόλο διακριτό να τον κάνω.
Μόνο η σκέψη όλων αυτών με κούρασε αφάνταστα, ευτυχισμένος γύρισα στον καναπέ και το χαζόκουτο, ακούω, βλέπω, τι ωραία που τα λέει αυτή η όμορφη κυρία, ζω σε μια χώρα υπέροχη, με πολίτες ευτυχισμένους, σε μια χώρα που η δικαιοσύνη, η ευνομία, οι συνθήκες εργασίας, η ασφάλεια των πολιτών, η Κοινωνική προστασία, το κόστος ζωής και η κατανομή του πλούτου είναι αυτά με τα οποία παλεύει καθημερινά και με επιτυχία η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΑΣ, ήρεμος και ευτυχής απολαμβάνω τον ύπνο του δικαίου.
Μέσα σε αυτήν την ευημερούσα εικονική πραγματικότητα, αυτές τις λεγόμενες χρονιάρες μέρες, σαν να με έβαλαν στην πρίζα, τρέχω ασταμάτητα, χαζολογώ βιτρίνες, ψαχουλεύω μικροπράγματα και προσπαθώ να λύσω το σταυρόλεξο των δώρων για μικρούς και μεγάλους.
Δεν με ενοχλεί, αντιθέτως με ικανοποιεί, είμαι ο εαυτός μου, είμαι ο μεταλλαγμένος εαυτός μου, ο εαυτός του Διαδικτύου, ο καταναλωτής πρότυπο, αυτός που αρνιέμαι να είμαι ΕΓΩ αυτός που θέλει να είναι όμοιος του διπλανού.
Στην παραζάλη της κίνησης και της αναζήτησης των δώρων, αφήσαμε στα αζήτητα το δώρο των ημερών, το δώρο της ΑΡΧΗΣ, το δώρο της ΓΙΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ, γεννιέται Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, διαχρονικό και Παγκόσμιο το μήνυμα του, μήνυμα νέας ΑΡΧΗΣ, μήνυμα ΑΛΛΑΓΗΣ, μήνυμα απεξάρτησης από τα βάρη, τις αμαρτίες του παρελθόντος και χάραξης μιας καινούργιας πορείας.
Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ ΓΕΝΝΗΣΗ
ΚΑΙ ΕΠΙ ΓΗΣ ΕΙΡΗΝΗ, όχι μόνο σταμάτημα των πολέμων αλλά κατάκτηση της δικής μας προσωπικής Ειρήνης, κατάκτηση της γνώσης του εαυτού μας, γνώση που οδηγεί στην γνώση του Θεού, στην γνώση του Σύμπαντος κόσμου, στην γνώση του όλου και του μέρους και οδηγεί στην λύτρωση, στην γέννηση του νέου ανθρώπου.
Παρασκευάς Γιάννης
Ρόδος, 22/12/2023
