Χρηματική αποζημίωση ύψους 340.000 ευρώ για υλική βλάβη και 140.000 ευρώ για ηθική ζημία, που έχει υποστεί, διεκδικεί από το Δήμο Ρόδου με αγωγή που θα εξεταστεί αύριο ενώπιον του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Ρόδου, ο δικηγόρος κ. Παναγιώτης Παρασκευάς.
Ο κ. Παρασκευάς είναι κύριος οικοπέδου στην Ιαλυσό, εκτάσεως 1.000 τ.μ., το οποίο από το έτος 1971 είναι βεβαρυμένο με ρυμοτομική απαλλοτρίωση, που ουδέποτε έως σήμερα έχει συντελεσθεί με την καταβολή αποζημιώσεως.
Έτσι, παρά το γεγονός ότι έχει παρέλθει καταφανώς ο εύλογος χρόνος, η Διοίκηση δεν προχώρησε στη συντέλεση της ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης, ούτε ήρε αυτήν ως όφειλε.
Αποτέλεσμα των εν λόγω κραυγαλέων παραλείψεων της Διοικήσεως, είναι το ανωτέρω οικόπεδο ιδιοκτησίας του να εξακολουθεί να παραμένει δεσμευμένο και, συνακόλουθα, να καθίσταται αδύνατη η εκ μέρους του δικηγόρου αξιοποίησή του.
Με την αγωγή του ζητά την αποκατάσταση της υλικής ζημίας και της ηθικής βλάβης που έχει υποστεί από την κατά τα ανωτέρω παράλειψη οφειλομένης νομίμου ενεργείας των αρμοδίων οργάνων του Ελληνικού Δημοσίου και του Δήμου Ρόδου.
Σημειώνεται ότι με το β.δ. της 22.01.1971 το ακίνητο δεσμεύθηκε ρυμοτομικώς, χαρακτηριζόμενο ως «πλατεία».
Ωστόσο, παρά την πάροδο σχεδόν 42 ετών από την εν λόγω ρυμοτομική απαλλοτρίωση του ακινήτου, αυτή ουδέποτε συντελέσθηκε, ενώ έως σήμερα δεν έχει καταβληθεί στο δικηγόρο, η προβλεπόμενη αποζημίωση.
Στην αγωγή τονίζεται μεταξύ άλλων ότι ο Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και τα συναρμόδια όργανα του πρώην Δήμου Ιαλυσού, ήδη δε του Δήμου Ρόδου, δεν προέβησαν, ως όφειλαν, εντός ευλόγου χρόνου στη συντέλεση της ρυμοτομικής απαλλοτριώσεως.
Από την 06.02.1971 η ιδιοκτησία παραμένει δεσμευμένη, με συνέπεια να μην μπορεί ο ιδιοκτήτης να απολαύσει τα οφέλη της, ούτε να την αξιοποιήσει κατά τον προορισμό της, κατά παράβαση των άρθρων 17 Συντ. και 1 ΠΠ της ΕΣΔΑ.
“Η Διοίκηση μη προβαίνοντας, ως όφειλε, εντός ευλόγου χρόνου στη συντέλεση της επίδικης ρυμοτομικής απαλλοτριώσεως, με την καταβολή σε εμένα της προβλεπόμενης αποζημίωσης, άλλως στην άρση αυτής μετά την πάροδο του υπόψη ευλόγου χρόνου, παρέλειψε οφειλόμενη νόμιμη ενέργεια, ήτοι παρανόμησε σε βάρος μου, διατηρώντας δεσμευμένη και άνευ οιασδήποτε εμπορικής αξίας και άνευ δυνατότητας χρήσης και αξιοποίησης αυτής κατά τον προορισμό της ως εντός σχεδίου αρτίου και οικοδομήσιμου οικοπέδου (οικοδόμηση, πώληση, μίσθωση) την επίδικη ιδιοκτησία μου” τονίζει ο δικηγόρος.
Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι με απόφαση της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος και Χωρικού Σχεδιασμού της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου ο Δήμος Ρόδου εντέλλεται να καταβάλει την αποζημίωση!
Την 26η Απριλίου 2013 η προαναφερόμενη υπηρεσία της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου με έγγραφό της άνοιξε ουσιαστικά το δρόμο σε ιδιοκτήτες ακινήτων της Ιαλυσού να προσφύγουν κατά του Δήμου Ρόδου και να διεκδικήσουν ομοίως αποζημιώσεις.
Την 9η Δεκεμβρίου 2013 εκδικάστηκε κι άλλη προσφυγή του κ. Παρασκευά με την οποία ζήτησε την άρση της απαλλοτρίωσης. Εάν γίνει δεκτή θα επιβληθούν νέοι όροι δομήσεως στο επίδικο ακίνητο.
Ο υπόχρεος για την καταβολή της αποζημιώσεων Δήμος Ρόδου, προσπαθεί και στην περίπτωση αυτή με κάθε τρόπο να αποφύγει την καταβολή αποζημιώσεως και μάλιστα 43 έτη μετά τη δέσμευση του ακινήτου.
Τη Δευτέρα όμως θα συζητηθεί ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων) και η πρώτη αίτηση του Δήμου Ρόδου για την αναστολή της συντηρητικής κατάσχεσης των λογαριασμών του μέχρι του ποσού του 1,8 εκατ. ευρώ για την απαλλοτρίωση ιδιωτικού οικοπέδου στο Ροδίνι, ιδιοκτησίας της 78χρονης ζωγράφου κ. Χαράς – Ευφροσύνης συζ. Μπενττ Γκίνερουπ, δυνάμει αμετάκλητης απόφασης του Εφετείου Δωδεκανήσου.
Το ακίνητό της στο Ροδίνι είναι δεσμευμένο επί 41 έτη δυνάμει απαλλοτρίωσης και δεν έχει ακόμη αποζημιωθεί.
Οι τρεις αιτήσεις του Δήμου Ρόδου για την έκδοση ισάριθμων προσωρινών διαταγών για την αναστολή της διαταγής πληρωμής ύψους 1,8 εκατ. ευρώ αλλά και της συντηρητικής κατάσχεσης των τραπεζικών λογαριασμών του, σε ισόποσο ύψος, έχουν ήδη απορριφθεί.
Η δικαιούχος της αποζημίωσης αποδέσμευσε τη συντηρητική κατάσχεση που είχε επιβάλει στην Εθνική Τράπεζα, σε ένδειξη καλής θέλησης όταν ο Δήμος Ρόδου της παρουσίασε τη δήλωση τρίτου της τράπεζας, που είχε κατατεθεί ενώπιον του Ειρηνοδικείου Αθηνών.
Από το συγκεκριμένο λογαριασμό εξάλλου καταβάλλονταν μεταξύ άλλων τα προνοιακά επιδόματα και η δικαιούχος δεν ήθελε, παρότι είχε αναγνωρισμένο δικαστικά δικαίωμα διατήρησης της συντηρητικής κατάσχεσης, να πιέσει στην καταβολή των οφειλόμενων βάζοντας σε περιπέτειες οικογένειες που δεν φταίνε για την αφερεγγυότητα του Δήμου.
Όπως έγραψε η “δημοκρατική”, η δημοτική αρχή επιδιώκει, μετά τη λήψη σχετικής απόφασης του δημοτικού συμβουλίου, την άρση της συγκεκριμένης απαλλοτρίωσης. Το δημοτικό συμβούλιο κατόπιν εισηγήσεως της Διεύθυνσης Πολεοδομικού Σχεδιασμού έχει αποφασίσει την έκδοση βεβαιωτικής πράξης ότι η ρυμοτομική απαλλοτρίωση της κτηματομερίδας Κ.Μ. 219 γαιών Ρόδου, που επιβλήθηκε με το (ρυμοτομικό) σχέδιο πόλεως Ρόδου του 1973 και που διατηρήθηκε με την αναθεώρησή του, το έτος 1994, έχει αρθεί αυτοδικαίως.
Εκρινε επιπλέον ότι η συνέπεια της άρσης της απαλλοτρίωσης αυτής έχει ήδη επέλθει εκ του νόμου (λόγω εκπνοής της προθεσμίας των 18 μηνών από την 11-01-2012 δηλ. της ημέρας δημοσίευσης της υπ’ αριθ. 9/2012 απόφασης του Εφετείου Δωδεκανήσου).
Η πλευρά της 78χρονης, που εκπροσωπήθηκε από τη δικηγόρο κ. Αικ. Γιαννιού – Αθανασίου και τον πολιτικό μηχανικό κ. Φιλ. Κωνσταντινίδη, προχώρησε στην υποβολή προσφυγής ενώπιον της Γραμματέως της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου για την ακύρωση της απόφασης του δημοτικού συμβουλίου, ως παράνομης.
Μεταξύ άλλων υποστήριξε ότι η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, που δεν έχει ακόμη εγκριθεί αρμοδίως, έχει ληφθεί παράνομα.
Τόνισε επιπλέον ότι η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου προκαλεί δυσμενείς ανατροπές στο πολεοδομικό – οικιστικό καθεστώς και κατ’ επέκταση στο οικονομικό status των κατοίκων του Δήμου, καθώς ακυρώνεται το σχέδιο πόλεως του 1973. Η 78χρονη υποστηρίζει ακόμη ότι η απόφαση στερείται ουσιαστικής βασιμότητας και κυρίως νομιμότητας, καθώς αντίκειται προδήλως στο Σύνταγμα, στην κείμενη νομοθεσία και στην πάγια και μέχρι προσφάτως διαμορφωμένη νομολογία των ανωτάτων δικαστηρίων της χώρας.
Υποστήριξε ακόμη ότι η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου ελήφθη χωρίς να παρατεθεί στα ψηφίσαντα μέλη το πλήρες ιστορικό της υπόθεσης, με παντελώς ελλιπή ενημέρωσή τους περί του θέματος και παραπληροφόρησής τους, δοθεισών παραπλανητικών αποφάσεων, υπό την δημιουργία κράτους πανικού όσον αφορά την επικαλούμενη οικονομική δυσχέρεια του Δήμου Ρόδου.
Καμία μνεία δεν έγινε στην συνεδρίαση στο γεγονός ότι η υπόθεση κατέστη αμετάκλητη μετά από προσφυγή του Δήμου στον Αρειο Πάγο.
