Όσο τραγικός ήταν ο τρόπος που αυτό το νεαρό παιδί έφυγε, άλλο τόσο τραγικός είναι ο τρόπος που πέσαμε πάνω στο θέμα και το αναπαράγουμε. Ρεπορτάζ από τον τόπο του δυστυχήματος, από την κηδεία, από τους συναδέλφους του, από τη γειτονιά του, φωτογραφίες όταν ήταν παιδί… Θα το τραβήξουν όσο δεν πάει. Λάστιχο θα το κάνουν. Για το καλό του «ρεπορτάζ» μέχρι και ξύλο έφαγε κάποιος «ρεπόρτερ». Κάποιοι λένε πως προσπάθησε να βγάλει φωτογραφίες μέσα στο νεκροτομείο! Για να είναι στο αρχείο της γνωστής κιτρινοφυλλάδας, μαζί με εκείνη του νεκρού Παύλου Φύσσα, ως εύσημο της κατάπτυστης δημοσιογραφίας. Ο ίδιος υποστηρίζει πως τράβηξε μόνο τη… μητέρα του καλλιτέχνη που σπάραζε η γυναίκα από τον πόνο της.
Ο θάνατος πουλάει πολύ. Όσο πιο ξαφνικός, βίαιος και φρικτός, τόσο μεγαλύτερο το μερίδιο. Ο θάνατος ενός νέου, αγαπητού, διάσημου ανθρώπου τινάζει την αναγνωσιμότητα και την τηλεθέαση στα ύψη. Τίποτα δεν μετράει μπροστά στα φύλλα και τα μηχανάκια της AGB. Ούτε η αξιοπρέπεια του νεκρού ούτε ο σεβασμός στον πόνο των δικών του ανθρώπων. Όλα βορά στο τέρας. Τι θλίψη!Για τον νέο άνθρωπο που έφυγε στη στροφή. Για την απώλεια που ζει η οικογένειά του. Για τη θανατολαγνεία που έχει ενσκήψει στα ΜΜΕ .
Υ.Γ. Πέρα πάντως απ’ αυτή την ύβριν και τις υπερβολές που είδαμε, ο θάνατος αυτός, μας έκανε για λίγες ώρες να νιώσουμε πιο εύθραυστοι με την επίγνωση της θνητότητάς μας, για μια ακόμη φορά. Μία θλιβερή ιστορία που εξηγεί πώς είναι η ζωή…
Πουλάει ο θάνατος
