Από συστάσεως του ελληνικού κράτους, με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου (1830) ουσιαστικά, ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει στην εξυπηρέτηση των πολιτών.
Μπορεί η τεχνολογία να έχει μπει στη ζωή μας δυναμικά ειδικά στα τελευταία χρόνια, όχι όμως και στις δημόσιες υπηρεσίες εκεί όπου οι Ελληνες αναστενάζουν ακόμα στις ουρές.
Ενώ στις υπόλοιπες αναπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες του κόσμου μιλούν για τις επιπτώσεις της 4ης βιομηχανικής επανάστασης στην καθημερινότητα, εμείς ακόμα στις δημόσιες υπηρεσίες χρησιμοποιούμε σφραγίδες και μελάνια από τη δεκαετία του ‘70 κι εκείνα τα σφουγγαράκια -συγχωρείστε με δεν έμαθα ποτέ αν λέγονται κάπως αλλιώς- που τα εμποτίζουν με νερό οι υπάλληλοι αντί να σαλιώνουν τα δάχτυλά τους (γνώριμη εικόνα), για να φυλλομετρήσουν τα δεκάδες περιττά έγγραφα που πρέπει να σφραγίσουν και να αρχειοθετήσουν.
Καθημερινά εξελίσσονται τεχνολογικές τάσεις που έχουν τη δυναμική να αλλάξουν θεμελιωδώς τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, η εξέλιξη της τεχνολογίας όλο και περισσότερο συνδέει τον ψηφιακό κόσμο με το φυσικό κόσμο αποδίδοντας καινοτομίες κι εμείς ακόμα στην Ελλάδα του 2020 μέσα στην ίδια υπηρεσία (!) πηγαινοφέρνουμε έγγραφα από τον έναν όροφο στον άλλο, πολλές φορές και σε διπλανά γραφεία, για να τα σφραγίσουν οι υπάλληλοι και να τα πάμε πάλι πίσω να τα ξανασφραγίσουν!
Η παράνοια του ελληνικού δημοσίου δεν έχει προηγούμενο. Αγκυλωμένο στις πρακτικές περασμένων εποχών, λειτουργεί για να ταλαιπωρεί τον πολίτη και όχι για να τον εξυπηρετεί. Οποιος πήγε σε δημόσια υπηρεσία για να εξυπηρετηθεί και δεν έγιναν τα νεύρα του κρόσια, να περάσει παρακαλώ να τον παρασημοφορήσουμε.
Κι ενώ η νέα δεκαετία που ξεκίνησε χαρακτηρίζεται από την σύζευξη ανθρώπου και έξυπνης μηχανής, δύο παράλληλες καθοριστικές για το μέλλον του ανθρώπου επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις παντρεύονται, η Βιολογία και η Τεχνητή Νοημοσύνη δημιουργούν νέες προκλήσεις και ευκαιρίες για τον άνθρωπο, εμείς ακόμα ψάχνουμε στρογγυλές και τετράγωνες σφραγιδούλες και μπλε μελάνια για να σφραγίζουμε περιττά έγγραφα και να τα πηγαίνουμε βόλτες από γραφείο σε γραφείο.
Το πιο αστείο δε της υπόθεσης, είναι πως ακούμε από κυβερνητικά χείλη εξαγγελίες περί δήθεν αναγκαιότητας εναρμόνισης με τις προκλήσεις που απορρέουν από την ραγδαία εξέλιξη της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης και αναρωτιέμαι αναγνώστη μου, πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε που πολιτικοί άρχοντες στήθηκαν τελευταία φορά σε ουρά δημόσιας υπηρεσίας;
Και μπορεί ο ιδιωτικός τομέας να ακολουθεί την τάση της εποχής έστω και ασθμαίνοντας… Ο δημόσιος (ελληνικός) τομέας όμως μπορεί να υποστηρίξει αυτές τις καταιγιστικές αλλαγές όταν η αρχειοθέτηση γίνεται στοιβάζοντας ντάνες εγγράφων στο πάτωμα;
Το αθάνατο ελληνικό δημόσιο για να γίνει λειτουργικό πρέπει να γκρεμιστεί εκ θεμελίων και να χτιστεί από την αρχή. Οποιαδήποτε αναφορά στην Ελλάδα του 2020 περί 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης, είναι για γέλια αν δεν είναι για κλάματα…
A-τυπος και υπογραμμός: 4η Βιομηχανική Επανάσταση… και πράσινα άλογα
