Στην άσκηση πρόσθετης παρέμβασης με την οποία ζητείται η απόρριψη της της ενστάσεως, που υπέβαλε ο δικηγόρος κ. Φώτης Κωστόπουλος, υποψήφιος πρόεδρος στις εκλογές του Δικηγορικού Συλλόγου Ρόδου για την ακύρωση του αποτελέσματος για την ανάδειξη προέδρου και συμβούλων και ειδικότερα του πρακτικού της εφορευτικής επιτροπής για την ανακήρυξη των επιτυχόντων συμβούλων, προέβη το μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Δικηγορικού Συλλόγου Ρόδου κ. Ιωάνννης Σκλάβος.
Η ένσταση του κ. Κωστόπουλου, όπως έγραψε η “δημοκρατική”, έχει προσδιοριστεί για να συζητηθεί την 1η Απριλίου 2014, ενώπιον του 6ου τμήματος του Τριμελούς Διοικητικού Εφετείου Πειραιώς.
Σύμφωνα με τα αποτέλεσμα, στις αρχαιρεσίες για την ανάδειξη προέδρου και συμβούλων στον Δ.Σ Ρόδου εψήφισαν 377 μέλη, σύμφωνα δε με το πρακτικό της εφορευτικής επιτροπής, εξ αυτών τα έγκυρα ανήλθαν σε 358, τα άκυρα σε 5 και τα λευκά σε 14.
Ο ίδιος έλαβε 169 ψήφους και ο έτερος υποψήφιος κ. Κων/νος Σαρρής και ανακηρυχθείς πρόεδρος 189 ψήφους, ήτοι έλαβε το 47,2% και ο εκλεγείς συνυποψήφιός του το 52,8% των εγκύρων ψήφων.
Πλην όμως με την ανακήρυξη των εκλεγέντων συμβούλων ο ίδιος δεν ανακηρύχθηκε μέλος του διοικητικού συμβουλίου κατόπιν, όπως υποστηρίζει, εσφαλμένης ερμηνείας και εφαρμογής των διατάξεων του νέου Κώδικα περί δικηγόρων και ειδικότερα του άρθρου 117 παρ. 3, το οποίο ερμηνεύθηκε εξ’ αντιδιαστολής ότι ο ηττημένος από τον πρώτο γύρο υποψήφιος πρόεδρος δεν εκλέγεται σύμβουλος ανεξάρτητα μάλιστα από το ποσοστό το οποίο έλαβε στην εκλογική αναμέτρηση.
Ο κ. Σκλάβος αφού αναφέρεται στην παρέμβασή του στις τροποποιήσεις στον Κώδικα περί Δικηγόρων σχετικά με τη σύνθεση των διοικητικών συμβουλίων των Δικηγορικών Συλλόγων, όπως αυτά προκύπτουν από τις εκλογές, τονίζει ότι ο κ. Κωστόπουλος… «εστιάζεται ουχί κατά πράξεως ή παραλείψεως του προσβαλλομένου πρακτικού, αλλά ουσιαστικά κατ΄αυτού του ιδίου του ισχύοντος νεοπαγούς Νόμου 4194/2013, δηλ. του νέου Κώδικα περί δικηγόρων, ο οποίος ψηφίστηκε, χωρίς καμμία σχεδόν παρέμβαση στο τελικό κείμενο, όπως αυτό παρεδόθη, μετά από πολύχρονη μελέτη και επεξεργασία των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας. Δηλαδή αποτελεί το κατ’ εξοχήν νομοθέτημα, του οποίου το κείμενο εκφράζει τη διατύπωση, το αληθές νόημα και την αληθή βούληση όχι μόνο του νομοθετικού σώματος, αλλά κυρίως του ιδίου του δικηγορικού Σώματος”.
Προσθέτει παραπέρα ότι «η μη εκλογή του ηττηθέντος υποψηφίου προέδρου στο νέο Κώδικα διαφοροποιείται σε σχέση με τον προϊσχύσαντα κατά τούτο: Λόγω της κατάργησης των συνδυασμών και των παραταξιακών ψηφοδελτίων με ρητή διάταξη στους Δικηγορικούς Συλλόγους κάτω των 1000 μελών έπαυσε να ισχύει η δυνατότητα που υπήρχε να καταλαμβάνει θέση συμβούλου ο επικεφαλής ηττηθέντος συνδυασμού μεταξύ αυτών που συμμετείχαν στις εκλογές, εφόσον ελάμβανε τουλάχιστον μία έδρα, που δεν ίσχυε όμως και τότε για τον μη εκλεγέντα μεμονωμένο υποψήφιο Πρόεδρο.
Τη δυνατότητα αυτή, την οποία ο Έλληνας νομοθέτης παρείχε διαχρονικά στον επικεφαλής παρατάξεως, γενικά σε όλες τις εκλογικές διαδικασίες με συνδυασμούς, αποτελεί την κατά τη βούληση του νομοθέτου εξαίρεση του κανόνα, βάσει του οποίου ο υπερψηφισθείς εκλέγεται, ο δε ηττηθείς δεν εκλέγεται”.
Επισημαίνει παραπέρα ότι ο κ. Κωστόπουλος «θεωρεί εαυτόν αδικηθέντα και ζητά αποκατάσταση της φερομένης αυτής αδικίας παράθετοντας πλειάδα βασικών συνταγματικών και διεθνών αρχών, οι οποίες, όπως παραπονείται, θεωρεί ότι παρεβιάσθησαν κατά τους ισχυρισμούς του και ζητά να νομοθετήσει ουσιαστικά το Δικαστήριο Σας, καλύπτοντας το κατά τους ισχυρισμούς του ενισταμένου τάχα κενό νόμου (στην ουσία τροποποιώντας το νόμο, δικαιοδοσία όμως ανήκουσα στο νομοθετικό σώμα), ενώ είναι σαφές ότι ο νόμος όχι μόνο είναι πλήρης, αλλά είναι και υπερχειλής, δια της τιθεμένης εξαιρέσεως του, της οποίας ουσιαστικά ο ενιστάμενος ζητεί εκ νέου εξαίρεση, ενώ γνωρίζει ότι ακόμη και η ήδη υφισταμένη εξαίρεση, η οποία τέθηκε για πρώτη φορά ως ευνοϊκή διάταξη σε μη επικεφαλής συνδυασμού, με τη ρητή όμως και συγκεκριμένη προϋπόθεση, ότι δηλαδή αυτή ισχύει μονάχα για τον δεύτερο συμμετέχοντα και ηττηθέντα σε τυχόν επαναληπτική εκλογή, μόνο κενό νόμου δεν δημιουργεί, αλλά – αντίθετα – σε θεωρητικό επίπεδο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί (εννοείται για τις περιπτώσεις μόνο επαναληπτικών εκλογών, πράγμα όμως που δεν ισχύει στη προκειμένη δικαστική υπόθεση) ως τυχόν άνιση αντιμετώπιση μόνο εις βάρος του τελευταίου συμβούλου, ο οποίος σε τέτοια περίπτωση, αν και εκλεγμένος, θα έχανε τη θέση του».
