“Στην Ελλάδα η σοβαρότητα της κατάστασης έχει διαστάσεις μιας ανθρωπιστικής καταστροφής και είναι στρουθοκαμηλισμός να λέει κάποιος ότι δεν τον ενδιαφέρει, ότι δεν πληρώνει γι’ αυτούς, όπως είναι απολύτως αφελές να πιστεύει ότι αυτό δεν θα έχει επιπτώσεις σε εμάς”, προειδοποιεί ο γνωστός αυστριακός οικονομολόγος, και καθηγητής του Πανεπιστημίου Kingston στο Λονδίνο, ΄Ενγκελμπερτ Στόκχαμερ, σε σημερινή μακρά συνέντευξή του στην αυστριακή εφημερίδα “Βίνερ Τσάιτουνγκ”.
Παραπέμποντας στη μεγάλη κριτική, που, όπως λέει, ασκείται ως προς τη διαχείριση της κρίσης στην Ελλάδα, ο αυστριακός οικονομολόγος σημειώνει ότι κανονικά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο πρέπει να εξετάζει τη μακροπρόθεσμη δυνατότητα αποπληρωμής προτού χορηγήσει δάνεια, κάτι, που σύμφωνα με τους επικριτές, δεν συνέβη στην περίπτωση της Ελλάδας, καθώς δεν εξετάστηκε επακριβώς η βιωσιμότητα των δανείων.
Στην ερώτηση για το αν η Ελλάδα θα είναι ποτέ σε θέση να αποπληρώσει τα χρέη της απαντά “όχι, εάν η Ευρώπη δεν κάνει μια ριζική αλλαγή στην οικονομική πολιτική της”, προτείνοντας ο ίδιος μια σημαντικά πιο επιθετική πολιτική στις χώρες του κέντρου και μια οικονομική πολιτική που θα επιτρέπει έναν υψηλότερο πληθωρισμό.
Όπως διευκρινίζει, υπάρχουν δύο μέθοδοι για την έξοδο από το υψηλό χρέος, είτε με μια αύξηση του πληθωρισμού είτε με μια διαγραφή χρέους, ενώ μια τρίτη εκδοχή θα ήταν με τόνωση της ανάπτυξης, κάτι που δεν είναι δυνατό για την Ελλάδα.
Στην παρατήρηση του συντάκτη ότι αυτά θυμίζουν τον οικονομολόγο συνάδελφό του, τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη, ο ΄Ενγκελμπερτ Στόκχαμερ τονίζει πως θεωρεί “πολύ καλό, ότι κάποιος όπως ο Γιάνης Βαρουφάκης βρίσκεται σε μια τέτοια θέση”.
Στη συνέχεια, αναφέρει ότι είναι εντυπωσιακά αυτά που συμβαίνουν στη Νότια Ευρώπη, καθώς φαίνεται ότι και η Ισπανία πηγαίνει, τουλάχιστον μερικώς, στην ίδια κατεύθυνση, όπου δηλαδή τα παλιά κεντροαριστερά κόμματα αντικαθίστανται από αριστερότερα.
Ωστόσο, παρατηρώντας κάποιος τα προγράμματα αυτών των αριστερών κομμάτων, πρέπει να παραδεχθεί ότι δεν είναι πολύ πιο ριζοσπαστικά από εκείνο του Μπρούνο Κράισκι (σ.σ. του Σοσιαλδημοκράτη ιστορικού καγκελάριου της Αυστρίας ο οποίος κυβέρνησε στο διάστημα 1970 – 1983 και θεωρείται αναμορφωτής της χώρας του) και μοιάζουν πολύ με τη Σοσιαλδημοκρατία της δεκαετίας του 1970, αλλά βέβαια για το σημερινό πολιτικό φάσμα συνιστούν σαφή αλλαγή κατεύθυνσης.
Ο αυστριακός οικονομολόγος θεωρεί ότι στην Ελλάδα η παραγωγή βρίσκεται πολύ κάτω από τις δυνατότητες, με το κύριο πρόβλημα να μην είναι το μισθολογικό κόστος, αλλά η ζήτηση, και η δική του πρόταση για τη μισθολογική πολιτική είναι να αφεθούν οι μισθοί να αυξάνονται σταθερά, που σημαίνει πληθωρισμό μαζί με αύξηση της παραγωγικότητας.
Ακριβώς, ο υψηλός πληθωρισμός είναι αυτό που θα χρειαζόταν η Ευρώπη, τόσο στο Νότο όσο και στο Βορρά, καθώς, εν όσω η Γερμανία έχει πληθωρισμό κάτω από 2 ο/ο, ο Νότος χρειάζεται αποπληθωρισμό για να κερδίσει ανταγωνιστικότητα και αυτό αποτελεί “μαζοχιστική στρατηγική”, προσθέτει, αναφέροντας στη συνέχεια ότι για τα εξαγωγικά πλεονάσματα της Γερμανίας από 7 – 8% του ΑΕΠ πρέπει να υπάρχουν αντίστοιχα ελλειμματικές χώρες που χρεώνονται στο εξωτερικό για να μπορούν να κάνουν εισαγωγές.
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης του ο ΄Ενγκελμπερτ Στόκχαμερ χαρακτηρίζει “αντιπαραγωγική” τη διαχείριση της κρίσης από την Ε.Ε., διότι, όπως σημειώνει, αυτή επιδιώκει να επιβάλει περικοπές μισθών στη Νότια Ευρώπη, και μπορεί μεν αυτή η πολιτική λιτότητας να εξισορροπεί τα εμπορικά ισοζύγια, ωστόσο δεν μειώνει το δημόσιο χρέος, ενώ τρομακτικό είναι το κοινωνικό κόστος.
Κατά την άποψή του, η Ε.Ε. πρέπει να αποδεχτεί ότι το ελληνικό χρέος δεν μπορεί να αποπληρωθεί και η ίδια να εξετάσει πώς μπορεί να δημιουργήσει ένα κλίμα ανάπτυξης, που σημαίνει επενδύσεις σε υποδομές, από ένα κοινό ευρωπαϊκό ταμείο και όχι με ισπανικά ή ελληνικά κεφάλαια, κάτι που θα ήταν δύσκολα υλοποιήσιμο.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
