Ο Φόρος Προστιθέμενης Αξίας καθιερώθηκε στην Ελλάδα το 1987 και από τότε πηγαίνει σχεδόν πάντα προς τα πάνω. Και ας έχουν μεσολαβήσει από έντεκα κυβερνήσεις και πολυάριθμοι υπουργοί Οικονομικών, οι οποίοι, αν και χαρακτηρίζονται από ουσιαστικές ιδεολογικές διαφορές μεταξύ τους, είχαν κάποια αμετάβλητα στον χρόνο κοινά χαρακτηριστικά.
Όπως επισημαίνουν Τα Νέα του Σαββατοκύριακου, όλοι ήταν υπέρ της σταδιακής μείωσης των φορολογικών βαρών, όλοι αναγνώριζαν ότι οι έμμεσοι φόροι είναι άδικοι, όλοι μιλούσαν για πάταξη της φοροδιαφυγής ώστε να μην πληρώνουν τα συνήθη υποζύγια.
Τελικά, συνεχίζει η εφημερίδα, πολλοί υπέκυψαν στην εύκολη λύση της αύξησης του ΦΠΑ, χωρίς να κάνουν σχεδόν τίποτε για να αυξήσουν την εισπραξιμότητά του.
Με ελάχιστες εξαιρέσεις: Το 1998 ο Δημήτρης Τσοβόλας μείωσε τον κανονικό συντελεστή ΦΠΑ από το 18% στο 16% ενώ το 1992 η κυβέρνηση Μητσοτάκη κατήργησε τον συντελεστή 36% για τα είδη πολυτελείας.
Επίσης, η κυβέρνηση Σαμαρά μείωσε τον συντελεστή στην εστίαση από το 23% στο 13%.
Στα 28 χρόνια ζωής του ΦΠΑ αυτές ήταν οι μοναδικές περιπτώσεις μείωσης. Από το 1987 έως το 2005 οι αλλαγές ήταν οριακές. Μετά άρχισε η ανηφόρα.
Πρώτη αύξηση το 2005. «Εθνική πρόκληση» η μείωση του ελλείμματος είχε δηλώσει ο Γιώργος Αλογοσκούφης παρουσιάζοντας πακέτο φορομέτρων, μεταξύ των οποίων η αύξηση του ΦΠΑ κατά μία μονάδα.
Το 2007 ο Γ.Αλογοσκούφης εισηγείται στον τότε πρωθυπουργό Κ.Καραμανλή νέο πακέτο μέτρων με νέα αύξηση ΦΠΑ.
Επί υπουργίας Γ.Παπακωνσταντίνου έγιναν τρεις αυξήσεις: Τον Μάρτιο του 2010 μία μονάδα, τον Ιούλιο του 2010 δύο μονάδες στον υψηλό συντελεστή, την Πρωτοχρονιά του 2011 άλλες δύο μονάδες στον μειωμένο και στον υπερμειωμένο.
Η Κομισιόν από την πλευρά της είναι σαφής: «Η αύξηση του ΦΠΑ σε περιόδους ύφεσης και χαμηλής οικονομικής επίδοσης οδηγεί σε χαμηλότερα φορολογικά έσοδα»….
