Αν κάποιος ψάξει να βρει, ποιο ήταν το χαρακτηριστικό της προεκλογικής παρουσίας του κ. Γ Χατζημάρκου, στην προεκλογική του συγκέντρωση, αυτό είναι η από στήθους ομιλία του. Φαινόμενο, που σπάνια συναντάται στις τάξεις των πολιτικών, οι οποίοι δεν τολμούν να σηκώσουν τα μάτια τους από τα χαρτιά τους (λογογράφων τις περισσότερες φορές), χρησιμοποιώντας τον γνωστό «ξύλινο» βαρετό λόγο, με τις χιλιοειπωμένες ατάκες. Πολλοί θα πουν πως είναι χάρισμα. Δεν το πιστεύω. Πάθος είναι κυρίως. Πάθος γι’ αυτό που κάνεις, άρα το γνωρίζεις καλά, και δεν χρειάζεσαι τυφλοσούρτη για να το μεταφέρεις, πάθος να πείσεις τον ακροατή, με απλό και κατανοητό λόγο αλλά και συναισθήματα. Και η πειθώ δεν έχει να κάνει μόνο με τη χρήση επιχειρημάτων (λόγος) . Εχει να κάνει και με την προσωπικότητα του ομιλητή (ήθος) συν το πάθος που κινητοποιεί τα συναισθήματα του ακροατηρίου. Τα βασικά χαρακτηριστικά της ρητορικής τέχνης κατά Aριστοτέλη. η οποία τελικά ενισχύει την καλλιέπεια, την ευθυκρισία και την αυτοπεποίθηση. Και για να μην τα λέμε εμείς, ιδού του λόγου το αληθές από τον Αριστοτέλη (Ρητορική Α) :
“Ο ρητορικός λόγος λειτουργεί πειστικά με τρεις τρόπους: άλλοτε μέσω του χαρακτήρα του ρήτορα, άλλοτε μέσω της συγκεκριμένης διάθεσης που δημιουργεί στην ψυχή του ακροατή και άλλοτε με τα αποδεικτικά επιχειρήματα που περιέχει ο ίδιος. Με τον χαρακτήρα του ο ρήτορας πείθει όταν μιλάει με τέτοιον τρόπο ώστε ο λόγος του να τον κάνει αξιόπιστο· γιατί στους έντιμους ανθρώπους χαρίζουμε σε μεγαλύτερο βαθμό και με περισσότερη προθυμία την εμπιστοσύνη μας για όλα, βέβαια, εν γένει, τα θέματα, κατά τρόπο όμως απόλυτο για τα θέματα στα οποία δεν υπάρχει βεβαιότητα και μας αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας. Και αυτό όμως πρέπει να προκύπτει από τον λόγο και όχι να είναι το αποτέλεσμα μιας καλής ιδέας που έχουμε από πριν για τον ρήτορα: εγώ δεν δέχομαι, όπως το δέχονται κάποιοι συγγραφείς εγχειριδίων ρητορικής, ότι η εντιμότητα του ρήτορα δεν αποτελεί στοιχείο της ρητορικής τέχνης, γιατί δήθεν δεν συντελεί καθόλου στο να πεισθεί ο ακροατής· ίσα ίσα θα έλεγα ότι ο χαρακτήρας του ρήτορα είναι σημαντικότατο μέσο πειθούς. Μέσω των ακροατών, πάλι, πείθει ο ρήτορας, όταν ο λόγος του τους κάνει να κυριευθούν από κάποιο πάθος· γιατί δεν παίρνουμε τις ίδιες αποφάσεις λυπημένοι ή χαρούμενοι, κυριευμένοι από αγάπη ή από μίσος, και αυτό, όπως είπαμε, είναι το μοναδικό σημείο στο οποίο επιχειρούν να συγκεντρώσουν την προσοχή τους οι σημερινοί συγγραφείς εγχειριδίων ρητορικής Τέλος οι ακροατές πείθονται από τον ίδιο τον λόγο, όταν τους δείξουμε καθαρά την αλήθεα χρησιμοποιώντας ό,τι είναι πειστικό στην κάθε επιμέρους περίπτωση.”
Υ. Γ. Κι αν… ζαλιστήκατε από την συνεχή κίνηση του κ Χατζημάρκου, που έκανε χιλιόμετρα μιλώντας πάνω στη σκηνή, είναι αναπόσπαστο χαρακτηριστικό της γλώσσας του σώματος. Ενα ακίνητο σώμα είναι αδύνατο να μεταδώσει δυναμισμό και να εμπνεύσει. Αντίστοιχα ένα αφυπνισμένο, σώμα που πατάει γερά στη γη εκφράζει αυτοπεποίθηση και εμπνέει εμπιστοσύνη. Εξάλλου, η μελέτη της γλώσσας του σώματος είναι τεράστια επιστήμη και οι ομιλητές που τη γνωρίζουν αυξάνουν την προσωπική γοητεία και το κύρος τους πάνω στη σκηνή.
