Ανοίγουν οι παραλίες, αλλά μπυρίτσα δεν θα πουλάνε. Φυσικά ο λουόμενος μπορεί να έχει μαζί του από το περίπτερο. Η μπύρα απαγορεύεται γιατί προκαλεί ευθυμία και ίσως χορό, οπότε θα έρθουμε κοντά και θα κολλήσουμε κορωνοιό. Και βέβαια το πρόστιμο περιμένει στη γωνία. Από την άλλη ακούμε πως είναι εντάξει να ταξιδέψεις με το αεροπλάνο κολλητά με τον διπλανό σου και μαζί με άλλους 100, αλλά στο τουριστικό λεωφορείο με κενά θέσεων και όπως και να το κάνεις μπερδεύεσαι. Ακόμη και οι πλατείες έχουν διαφορετική αντιμετώπιση. Σε κάποιες κολλάς τον ιό, αλλά σε κάποιες άλλες όχι και διοργανώνεις εν μέσω πανδημίας event. Ο ιστορικός Γιουβάλ Νοα Χαράρι στο εξαιρετικό άρθρο του για τον κόσμο μετά τον κορωνοϊό, μιλάει για την επιτακτική ανάγκη πειθούς και εμπιστοσύνης: «Όταν οι άνθρωποι ενημερώνονται για τα επιστημονικά δεδομένα και όταν εμπιστεύονται ότι οι δημόσιες αρχές θα τους πουν αυτά τα γεγονότα, μπορούν να κάνουν το σωστό, ακόμη κι αν ο Μεγάλος Αδελφός δεν είναι πάνω από το κεφάλι τους. Ένας ενημερωμένος και με ίδιο κίνητρο πληθυσμός είναι συνήθως πολύ πιο ισχυρός και αποτελεσματικός από έναν αστυνομοκρατούμενο, άγνωμο πληθυσμό». Eκτός από αυτό, οι αντιφάσεις ή και οι εκπτώσεις δεν βοηθούν. Και έχουν αρχίσει να παρατηρούνται πολλές… Στην μετάβαση από τον φόβο και τον εγκλεισμό της πανδημίας προς την ρητή ανάγκη διάσωσης της οικονομίας, οι αποφάσεις είναι πολιτικές. Εκεί οι επιστημονικές αβεβαιότητες πυκνώνουν και οι πολιτικές «βεβαιότητες» υπερισχύουν. Εξ ‘ ου και η αμηχανία για τις προφανείς αντιφάσεις…
Αντιφάσεις
