Ηχηρή ακούστηκε η ετυμηγορία του: Εξεστι Τσίπρα ασχημονείν
Οι κάλπες έκλεισαν, τα παρανοϊκά σενάρια μπήκαν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Ο λαός, αυτός ο αδέκαστος κριτής, έβαλε τέλος στον τυχοδιωκτισμό, στην ανευθυνότητα, στην εξουσιομανία και μάλιστα με ποσοστά που κανένας δεν φαντάστηκε.
Ολα αυτά που με περισσό θράσος ακούστηκαν στην διάρκεια μιας προεκλογικής περιόδου, που, ελέω μιας ψευδεπίγραφης απλής αναλογικής εξελίχθηκε στην επιτομή του καιροσκοπισμού.
Οταν ήρθε η ώρα της αλήθειας, ο λαός ύψωσε (ξανά) το ανάστημά του και είπε ένα βροντερό «όχι» στα παρανοϊκά σενάρια.
Εβαλε τέλος σε «προτάσεις», που πέρασαν από την «προοδευτική» κυβέρνηση συνεργασίας, στην κυβέρνηση μειοψηφίας, στην ψήφο ανοχής και τελικά, τρεις ημέρες πριν από τις εκλογές στην κυβέρνηση… «ειδικού σκοπού» που θα ασχολείτο, λέει, με το ζήτημα των υποκλοπών, με το οποίο ασχολείται, προ πολλού μάλιστα, η Δικαιοσύνη.
Ακούστηκε και αυτό στο παρά πέντε από τον κ. Τσίπρα, που μέσα στην απελπισία του και, διαπιστώνοντας πως δεν του βγαίνει τίποτα, απέδειξε πως δέχεται τα πάντα.
Είπε: Εμένα αυτό που με απασχολεί αυτή τη στιγμή είναι η νίκη. Γιατί η νίκη ξεκλειδώνει την προοπτική προοδευτικής κυβέρνησης μακράς πνοής και σταθερότητας. Από κει και πέρα ας δούμε τα αποτελέσματα και θα δούμε, θα έχουμε τη δυνατότητα να κουβεντιάσουμε, να εκτιμήσουμε. Δεν αποκλείω εκ των προτέρων την πιθανότητα να προκύπτει μια τέτοια συζήτηση την επομένη των εκλογών, αλλά ο στόχος μου δεν είναι μια κυβέρνηση «ειδικού σκοπού»!!
Δεν ήταν (και δεν είναι;) δηλαδή στόχος του, αλλά και δεν τον απέκλεισε. Δεν απέκλεισε δηλαδή την προοπτική μιας βραχύβιας κυβέρνησης που θα ασχολείτο τάχα με την κάθαρση του πολιτικού συστήματος. Δηλαδή μια κυβέρνηση εσωστρέφειας που δεν θα κοιτά στο μέλλον αλλά θα σκάβει στο παρελθόν, υποκαθιστώντας τη Δικαιοσύνη. Μια κυβέρνηση δηλαδή… «λαϊκό δικαστήριο»!
Είναι προφανές ότι επεδίωξε μέχρι την τελευταία στιγμή να παγιδέψει τον Ανδρουλάκη. Αλλά δεν μας είπε ποτέ, πως θα περνούσε από αυτήν την βραχύβια κατάσταση στην κανονική.
Μετά τα γύρισε και πάλι αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά ότι η κολοτούμπα, το ψέμα και η απάτη κυλάει στο αίμα του και τον «αναγεννά εκ της τέφρας του»!
Δεν του πέρασε προφανώς από το μυαλό (εκτός αν υποδυόταν τον… αφελή) ότι οι Ελληνες μετά την τραγωδία των ετών 2015-2019 έγιναν σοφότεροι και ότι δεν θα έπεφταν ξανά στις παγίδες που έστηνε. Δεν σκέφθηκε ότι το «δις εξαμαρτείν ουκ ανδρών σοφών».
Σοφός για μια ακόμα φορά αποδείχθηκε ο λαός που με την καθοδήγηση ορθοφρονούντων ηγετών εξαΰλωσαν στην κυριολεξία Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ και ταυτόχρονα έστρωσαν χαλί ενός ακόμα καλύτερου μέλλοντος στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη.
Την τελευταία ώρα πέρασε από το μυαλό του και το αδιανόητο:
Την ώρα που η Ελλάδα ανασυγκροτείται, να μπει σε μια περιπέτεια χωρίς τέλος. Και μάλιστα, σε μια περίοδο που εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους και νέες εθνικές απειλές. Την ώρα που η Τουρκία θα βγαίνει από τις εκλογές της βαθιά διχασμένη, οριζόντια εθνικιστική και με την οικονομική κρίση παρούσα. Μια εκρηκτική κατάσταση απέναντι στην οποία η πατρίδα μας πρέπει να είναι ενωμένη σαν μια γροθιά.
Αυτό ήταν το περιβάλλον μέσα στο οποίο ο κ. Τσίπρας απεργαζόταν τα σχέδιά του. Θεωρούσε ότι θα μπορούσε η Ελλάδα να βρεθεί με μια κυβέρνηση (ο Θεός να την κάνει!), που θα ασχολείτο με ένα συγκεκριμένο θέμα, την ώρα που η γειτονική χώρα θα έμπαινε σε μια περίοδο επικίνδυνων ισορροπιών που χωρίς αμφιβολία θα δημιουργήσουν νέες εντάσεις – και όχι μόνο σε εσωτερικό επίπεδο.
Το μόνο που δεν επιθυμούσε τελικά ο κ. Τσίπρας ήταν η σταθερότητα. Ηθελε (και θέλει) την πατρίδα μας να περπατά συνεχώς πάνω σε αγκάθια, να αντιμετωπίζει συνεχώς εσωτερικούς και εξωτερικούς κινδύνους, να βγει από τον δρόμο της προκοπής και να μπει σε μια περιδίνηση συνεχών εκλογικών αναμετρήσεων.
Ο ελληνικός λαός γνώριζε όμως (και γνωρίζει) πως κάτι τέτοιο θα οδηγούσε στην απόλυτη καταστροφή. Γιαυτό με την ψήφο του (σοφότερος απ’ ό,τι το 2015) έβαλε ένα τέλος σε όλα αυτά τα σχέδια ανωμαλίας και σε όλα τα τυχοδιωκτικά σενάρια.
Είπε με πολύ δυνατή φωνή «φτάνει πια στα ψέματα, στις κίβδηλες υποσχέσεις και στην απύθμενη χυδαιότητα». Και έδωσε ξανά ψήφο εμπιστοσύνης στον Κυριάκο Μητσοτάκη και στην Νέα Δημοκρατία για να κοιμάται ήσυχος και να ελπίζει σε ακόμα καλύτερες ημέρες, έχοντας απέναντί του μια σώφρονα, σοβαρή και υπεύθυνη κυβέρνηση.
Στα ακριτικά Δωδ/νησα, που έχουν ταχθεί από τη μοίρα και την Ιστορία να φυλάνε Θερμοπύλες, μπροστά στο ανοικτό στόμα βαρβάρων πολιτικών «γείτονος χώρας», ο λαός δεν έπεσε σε παγίδες, δεν δελεάστηκε από τα γλυκόλογα της Κίρκης και ενεργώντας (για μια ακόμα φορά) με σύνεση, νηφαλιότητα και πάνω απ’ όλα με αίσθημα ευθύνης και καλώς εννοούμενου πατριωτισμού, αποδοκίμασε τις αθλιότητες, δεν μπήκε στο δρόμο των περιπετειών, αλλά είπε (ξανά) ένα υπερήφανο «ναι» στον Κυρ. Μητσοτάκη και στην ΝΔ, γιατί γνωρίζει ότι μόνον έτσι εξασφαλίζει την ηρεμία και την ασφάλειά του, τον δρόμο της προκοπής και της ανάπτυξης.
Στην τετραετία που πέρασε η Ν.Δ. έδωσε στα Δωδ/νησα εξετάσεις και τις πέρασε χωρίς αυτό να σημαίνει φυσικά ότι έχει ο ακριτικός λαός μας τελείως ικανοποιηθεί. Θα παραμείνει άγρυπνος φρουρός και θα διεκδικεί καθημερινά τα δίκια του, θα επαινεί αλλά και θα καταδικάζει. Δεν θα προδώσει ποτέ τα όσια και τα ιερά του.
Σημείωση: Το άρθρο αυτό θα ήταν σίγουρα «μη πλήρες» αν δεν γινόταν αναφορά και σε άλλα «κόλπα» του Τσίπρα, τα οποία, όμως, δεν «μάσησε» ο λαός μας: Αποφάσισε να είναι υποψήφιος και στις Σέρρες για να τιμωρήσει και να κατατροπώσει τους Καραμανλήδες, αλλά «έφαγε» τα μούτρα του.
Πήρε μόλις 14,79% έναντι 46,97% της ΝΔ. Το ίδιο συνέβη και στα Δωδ/νησα, που θέλησε δήθεν να τιμήσει τον νεκρό Νεκτάριο, στην πραγματικότητα όμως, να ανεβάσει τα πολύ χαμηλά ποσοστά του, παίζοντας πόκα στη μνήμη του νεκρού: Πήρε μόλις 14,89% έναντι 49,93% της ΝΔ.
Οι Δωδ/νήσιοι απέδειξαν ότι «δεν πιάνονται Κώτσοι».
(Ακούσατε, τελικά να πουν μια συγγνώμη στον ελληνικό λαό Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ; Είπαν ποτέ τους μια συγγνώμη και για τα πιο απίθανα αίσχη τους; Συγγνώμη και Τσίπρας – ΣΥΡΙΖΑ είναι δύο όροι ασύμβατοι. Είναι συμβατοί μόνο με το μίσος, τη διχόνοια, τον διχασμό, τις ύβρεις και την τοξικότητα).
Η “δημοκρατική”
