«Οι ξενοδόχοι πρέπει να κόψουν την εξάρτηση από τους τουριστικούς οργανισμούς αν θέλουν να επιβιώσουν»

Γράφει
ο Νεκτάριος Καλογήρου

Είναι ένας από τους πιο φημισμένους οικονομικούς συμβούλους της Ευρώπης, είναι το πρόσωπο στο οποίο καταφεύγουν οι πιο μεγάλοι επιχειρηματίες για συμβουλές, υπήρξε μέχρι πρόσφατα ο επικεφαλής οικονομικός διευθυντής μίας από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρείες του κόσμου, με τεράστιο στόλο αεροπλάνων και πλοίων που απέδιδαν ετήσιο τζίρο 80 δισεκατομμύρια ευρώ. Εχει γυρίσει ολόκληρο τον κόσμο, ωστόσο θεωρεί ότι σπίτι του είναι η Ρόδος. Την θεωρεί ως τον πιο όμορφο τόπο στον κόσμο και αυτό γιατί το νησί έχει τους πιο ευγενικούς ανθρώπους που έχει συναντήσει ποτέ.
Ο κ. Willem Bax, μαζί με τη σύζυγό του Johanna και την κόρη τους Rianne βραβεύθηκαν την περασμένη Παρασκευή από το Δήμο Ρόδου και αναγορεύτηκαν ως δημότες επί τιμή για την αγάπη τους στο νησί και για το γεγονός ότι το έχουν επισκεφθεί περισσότερες από 50 φορές. Ο ίδιος, λέει ότι στο νησί τον κράτησε ένας άνθρωπος, ο Αντώνης από την Παλιά Πόλη, ο οποίος με τον τρόπο του κατάφερε και τον έκανε φίλο της Ρόδου.
Ο κ. Bax, μαζί με όλη του την οικογένεια, υποδέχθηκε τη «Δημοκρατική» στο ξενοδοχείο όπου διαμένει και απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις που του υπεβλήθησαν. Μιλάει με θαυμασμό για την εργατικότητα των Ελλήνων, με πίκρα για τις χαμηλές τιμές των ξενοδοχείων, καλεί τους ξενοδόχους να αποκοπούν από την εξάρτηση των τουριστικών οργανισμών, διότι μόνο έτσι θα βγάλουν κέρδος, θα εξυγιανθούν και θα αποδίδουν κέρδη στους μετόχους και καλούς μισθούς στο προσωπικό. Εκείνο που τονίζει είναι ότι οι Ροδίτες οφείλουν να ξαναζωντανέψουν την καλή ελληνική μουσική του Ξαρχάκου, του Χατζηδάκι και του Πάριου, που πια έχει χαθεί από τα εστιατόρια και τα μπαρ.
Στη συνέντευξη συμμετέχει και η κόρη του κα. Rianne Bax, η οποία κατέχει βαρείς τίτλους σπουδών και στην Ολλανδία έχει τον τίτλο του οικονομικού επόπτη.
• Δημοκρατική: Γιατί επιλέγετε όλα αυτά τα χρόνια τη Ρόδο;
W. Βax: Τι να πρωτοπώ για τη Ρόδο. Ο ήλιος και η θάλασσα είναι παντού το ίδιο ή τουλάχιστον σχεδόν το ίδιο. Εκείνο που μας έχει κλέψει την καρδιά και ερχόμαστε δυο φορές το χρόνο είναι η καλοσύνη των Ροδιτών. Εχω έρθει πάνω από 50 φορές στο νησί και ποτέ δεν μας έχουν κλέψει, ποτέ δεν βρεθήκαμε στη μέση καβγά, δεν έχουμε νιώσει ανασφαλείς. Είναι μοναδικό αυτό που νιώθουμε στη Ρόδο, και πρέπει να ξέρεις ότι όλο αυτό ξεκίνησε από ένα φίλο, τον Αντώνη, που έχει μαγαζί στην Παλιά Πόλη. Αυτό θέλω να το γράψεις στη συνέντευξη. Η φιλοξενία του, και η καλοσύνη του μας κέρδισε ως φίλους και μετά σκεφτόμασταν κάθε χρόνο να έρθουμε στο νησί, μόνο για να τον συναντήσουμε.
• Δημοκρατική: Ηρθατε πρώτη φορά στο νησί το 1975. Πώς σας φαίνεται σήμερα η Ρόδος σε σύγκριση με τότε;
W. Bax: Η Ρόδος σήμερα είναι διαφορετική. Δεν μπορώ να πω αν είναι πιο όμορφη ή πιο άσχημη. Απλώς είναι διαφορετική, περισσότερα ξενοδοχεία μπροστά στις παραλίες και πολλοί περισσότεροι τουρίστες.
• Δημοκρατική: Υπάρχει κάτι που δεν σας αρέσει;
W. Bax: Αρχικά δεν μου αρέσει η συμπεριφορά των τουριστών. Με στεναχωρεί πάρα πολύ αυτό που βλέπω να γίνεται στα εστιατόρια των ξενοδοχείων. Βλέπω τους τουρίστες να παραγεμίζουν τα πιάτα τους με το δωρεάν φαγητό και στο τέλος τρώνε μόνο ελάχιστο. Το υπόλοιπο του φαγηρού τους πετιέται στα σκουπίδια. Αυτό είναι άθλιο ως συμπεριφορά.
Rianne Bax: Το ίδιο πρόβλημα έχω εντοπίσει κι εγώ. Αυτού του είδους η συμπεριφορά των τουριστών είναι πολύ κακή και στεναχωριέμαι ακόμα περισσότερο γνωρίζοντας ότι οι άνθρωποι αυτοί στα σπίτια τους δεν θα έκαναν ποτέ κάτι τέτοιο.
• Δημοκρατική: To all inclusive δημιουργεί παράλογες συμπεριφορές.
W. Bax: Ωωω, αυτό είναι πραγματικότητα και είναι τρελό όλο αυτό που συμβαίνει. Εγώ, για 14 ημέρες διακοπές στη Ρόδο πλήρωσα 950 ευρώ το άτομο. Σε αυτά τα χρήματα συμπεριλαμβάνονται τα εισιτήρια, οι μεταφορές από και προς το αεροδρόμιο, η διαμονή σ’ ένα εξαιρετικό ξενοδοχείο μπροστά στη θάλασσα, η πλήρης διατροφή μας όλη μέρα, όλα τα ποτά πληρωμένα, κάθε μέρα καθαρά σεντόνια και καθαρίστρια κάθε πρωί. Είστε τρελοί; Πώς θα τα καταφέρετε με τόσο χαμηλές τιμές; Εγώ, για 10 ημέρες στην Ολλανδία, σε μια πολύ μικρή μονάδα, χαμηλότερης κατηγορίας, χωρίς φαγητό, 50 χιλιόμετρα μακριά από τη θάλασσα έπρεπε να πληρώσω 2.400 ευρώ το άτομο και έπρεπε να χρεωθώ έξτρα για κάθε φορά που ζητούσα καθαρά σεντόνια και καθάρισμα του δωματίου.

• Δημοκρατική: Αυτά είναι τα αποτελέσματα της εξάρτησης των ξενοδόχων από τους μεγάλους τουριστικούς οργανισμούς. Πιστεύετε ότι υπάρχει δυνατότητα αυτό να αλλάξει;
W. Bax: Και βέβαια. Κόψτε την εξάρτηση από τους τουριστικούς οργανισμούς. Στην οικονομία δεν υπάρχει μέση άποψη. Υπάρχει το ΛΑΘΟΣ και το ΣΩΣΤΟ. Αυτό που συμβαίνει με τα ξενοδοχεία της Ρόδου είναι ΛΑΘΟΣ. Πρέπει να κοπεί η εξάρτηση από τους τουριστικούς οργανισμούς. Δεν θα μπορέσετε να αντέξετε για πολύ αυτή την κατάσταση. Οι ντόπιοι ξενοδόχοι μπορούν να συνεργαστούν μεταξύ τους και όλοι μαζί να πωλούν Ρόδο, σε τιμές που πρέπει για το νησί και αντάξιες για την ποιότητα που προσφέρει. Πρέπει να επιλέξετε, θέλετε να είστε οι καλύτεροι, ή να βγάλετε χρήματα; Μην απαντήσεις. Η σωστή οδός είναι να βγάλετε χρήματα, να αμειφθούν όλοι καλύτερα και μετά όλοι θα γίνουν οι καλύτεροι. Κόψτε την εξάρτηση από τους μεγάλους.
• Δημοκρατική: Και γίνεται αυτό;
W. Bax: Και βέβαια γίνεται. Θα δυσκολευτείτε για δύο χρόνια. Τόσο θα χρειαστείτε για να προσαρμοστείτε στην νέα κατάσταση, αλλά μετά τα πάντα θα λειτουργούν από μόνα τους. Οι Ευρωπαίοι αγαπούν την Ελλάδα για τις διακοπές τους και θα την επιλέξουν έστω κι αν χρειαστεί να πληρώσουν 300 ευρώ παραπάνω για το πακέτο των διακοπών τους. Πιστέψτε με, με 300 ευρώ παραπάνω ανά πρόσωπο και χωρίς την εξάρτηση από τους τουριστικούς οργανισμούς, όλα τα ξενοδοχεία θα γίνουν υγιείς επιχειρήσεις, θα κερδίζουν αρκετά και οι εργαζόμενοι θα είναι καλά αμειβόμενοι. Το αξίζουν αυτό, γιατί βλέπουμε τους ξενοδοχοϋπαλλήλους να εργάζονται πολύ σκληρά και ξέρω ότι οι αμοιβές τους είναι χαμηλές.
Rianne Bax: Αν είχαμε σήμερα μια σχηματική απεικόνιση της πορείας των οικονομικών των ξενοδοχείων, θα βλέπαμε μια κούρβα που πάει προς τα κάτω. Με τις συμφωνίες που υπάρχουν, όλο το κέρδος πάει στους tour operators.
Συμφωνώ απόλυτα ότι πρέπει να κοπούν οι τουριστικοί οργανισμοί και οι ξενοδόχοι να πορευτούν από μόνοι τους. Δεν λέω ότι είναι εύκολο, όμως δεν είναι τόσο δύσκολο όσο μπορεί να φαντάζει. Οι Ευρωπαίοι αγαπούν τη Ρόδο και θα πληρώσουν εύκολα 300 ευρώ παραπάνω στο άτομο για να έρθουν στο νησί και περάσουν όμορφα. Εγώ πλήρωσα 700 ευρώ για μια εβδομάδα διακοπές στην Πορτογαλία, χωρίς φαγητό και χωρίς τις μεταφορές. Πρέπει όλες οι τιμές να ανέβουν στη Ρόδο. Στεναχωριέμαι να βλέπω τον κόσμο να εργάζεται σκληρά, γιατί οι Ελληνες δουλεύουν σκληρά και ταυτόχρονα να βλέπουν τον χειμώνα με απαισιοδοξία.
• Δημοκρατική: Συμφωνείτε ότι οι Ελληνες είναι σκληρά εργαζόμενοι;
• W. Bax: Τα μέσα ενημέρωσης στο εξωτερικό προσπαθούν να περάσουν το μήνυμα ότι οι Ελληνες είναι τεμπέληδες. Όλα αυτά τα χρόνια που έρχομαι στη Ρόδο, δεν έχω δει έναν τεμπέλη Ελληνα. Ολοι δουλεύουν σκληρά για να βγάλουν το ψωμί τους.
• Δημοκρατική: Οι τιμές έξω από τα ξενοδοχεία πώς σας φαίνονται;
W. Bax: Όλα είναι φθηνά. Προχθές το βράδυ έκανα ένα υπέροχο δείπνο, σ’ ένα φανταστικό σημείο του νησιού, φάγαμε και ήπιαμε καλά. Σε πληροφορώ, ότι για το πολυτελές αυτό δείπνο, σε πολυτελές περιβάλλον πληρώσαμε μόνο 150 ευρώ. Για το ίδιο τραπέζι στην Ολλανδία, οι τιμές ξεκινούν από 450 ευρώ και ανεβαίνουν. Οσο για τα ταξί, προσωπικά κινούμαι πάντα με ταξί στη Ρόδο. Πληρώνω 20 ευρώ για να με παραλάβει το ταξί από την είσοδο του ξενοδοχείου (στην Ιαλυσό) και να κατεβώ στη Ρόδο ή 25 ευρώ για να πάω στο αεροδρόμιο. Οι τιμές αυτές είναι οι μισές ακόμα και το 1/3 από εκείνες που ισχύουν σε όλη την Ευρώπη και πιστέψτε με, σε όλη την Ευρώπη οι τιμές των καυσίμων δεν έχουν ιδιαίτερες διαφορές. Τώρα, σκέψου κάτι άλλο. Την ώρα που κάνω κράτηση διακοπών, αν ζητήσω μεταφορά με ταξί από το αεροδρόμιο της Ρόδου μέχρι το ξενοδοχείο μου, ο τουριστικός οργανισμός θα με χρεώσει 50 ευρώ. Σκέψου, 25 ευρώ παίρνει ο τουριστικός οργανισμός και 25 ευρώ ή ακόμα και λιγότερα, ο ταξιτζής. Αυτό σημαίνει ότι οι μεγάλοι πράκτορες ξέρουν καλά τις τιμές που ισχύουν στο εξωτερικό και με γνώμονα αυτές χρεώνουν για το νησί.
Rianne Bax: Ακόμα και από τις χαμηλές τιμές των ξενοδοχείων, οι τουριστικοί οργανισμοί κερδίζουν πολλά χρήματα, γιατί ακολουθούν την πολιτική της χαμηλής επένδυσης με υψηλές αποδόσεις.
• Δημοκρατική: Φέτος, από τα μέσα ενημέρωσης προβλήθηκε πολύ το προσφυγικό κύμα που δέχθηκαν τα νησιά μας. Μπορούσε αυτό να επηρεάσει την απόφασή σας να έρθετε στη Ρόδο;
W. Bax: Πραγματικά, το προσφυγικό ήταν και είναι συνεχώς στην τηλεόραση. Η πληροφόρηση που μας δίνονταν έλεγε ότι οι μετανάστες βγαίνουν στις παραλίες, κοιμούνται δίπλα στον κόσμο που θέλει να κάνει διακοπές, παρενοχλούν, ακόμα και τρομοκρατούν. Η γυναίκα μου επηρεάστηκε από όλο αυτό και έλεγε συνέχεια ότι δεν πρέπει να έρθουμε στη Ρόδο, όμως της είπα, να μου έχει εμπιστοσύνη, όπως κι εγώ έχω εμπιστοσύνη στους φίλους μου στη Ρόδο. Μάλιστα η γυναίκα μου, το πρώτο βράδυ που φτάσαμε στο νησί και βγήκαμε στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου, είδε μια βάρκα στη θάλασσα και φοβήθηκε ότι έρχονται μετανάστες. Εγώ πάλι της είπα ότι … ναι είναι μετανάστες και βγαίνουν με τα καλάσνικοφ και καλό θα ήταν να κρυφτεί στο δωμάτιο (εδώ ο Willem Bax γέλασε μεγαλόφωνα). Ηρθαμε στη Ρόδο και όλα είναι τόσο όμορφα. Ωωω, φίλε μου, η Ευρώπη παραπληροφορείται στο θέμα των μεταναστών στα ελληνικά νησιά. Πού είναι οι μετανάστες; Πού είναι η παρενόχληση που λένε; Πού είναι η τρομοκρατία; Είναι τραγικά όλα εκείνα που λέγονται καθημερινά στους Ευρωπαίους για τα ελληνικά νησιά.
• Δημοκρατική: Υπάρχει κάτι που σας λείπει στη Ρόδο;
W. Bax: Ναι, μου λείπει η ελληνική μουσική. Ζορμπάς, Χατζηδάκις, Πάριος, πού είναι η ελληνική μουσική; Είναι ελάχιστα τα εστιατόρια και τα μπαρ που έχουν ελληνική μουσική. Ερχόμαστε με λαχτάρα να ακούσουμε ελληνική μουσική, να δούμε ένα συρτάκι να το χορεύουν. Πού είναι όλα αυτά; Η μουσική είναι η παράδοσή σας, είναι η κουλτούρα σας και αυτήν την ξεχάσατε. Επιστρέψτε στις ρίζες σας. Ελλάδα είναι ο ήλιος, η θάλασσα και η ελληνική μουσική. Ζωντανέψτε τα ξανά και θα εκπλαγείτε από τα αποτελέσματα.
Rianne Bax: Θέλω πολύ να ακούσω την ελληνική μουσική που τόσο αγαπώ, όμως το μόνο μέρος που βρίσκω τη μουσική αυτή είναι στις ελληνικές βραδιές των ξενοδοχείων. Αν δείτε τα ξενοδοχεία, κάθε φορά που έχουν ελληνική βραδιά, είναι πάντα γεμάτα. Τα υπόλοιπα μπορούμε να τα βρούμε οπουδήποτε στον κόσμο.