Τι να πρωτοθυμηθώ και τι να ξεχάσω;
Πως είναι δυνατόν να σβήσουν από τη μνήμη μου και την μνήμη τόσων και τόσων, όλες εκείνες οι αναμνήσεις της νιότης μας;
Πως να μην αναπολείς με νοσταλγία, εκείνον τον άνθρωπο που μας γέμισε ελπίδες, έδωσε νόημα στη ζωή μας και μας έκανε να πιστέψουμε, πως μπορούμε να αλλάξουμε, να αλλάξουμε τον εαυτό μας και τον τόπο μας.
Αυτόν που μας έκανε να πιστέψουμε πως ο Ήλιος μπορεί να φωτίζει και εμάς, μπορεί να φωτίζει όλο τον κόσμο.
Πως να λησμονήσεις τον άνθρωπο που με πείσμα, επιμονή, υπομονή και πρόγραμμα αναδιοργάνωσε την Ελληνική Κοινωνία.
Πως να σβήσεις από την μνήμη σου αυτόν που με βήματα σταθερά (άσε τι λένε και τι γράφουν οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι) βελτίωνε μέρα με τη μέρα το βιωτικό επίπεδο και τις συνθήκες ζωής, όλων αυτών που ονόμαζε «ΜΗ ΠΡΟΝΟΜΟΙΟΥΧΟΥΣ».
Πώς να ξεχάσεις τον άνθρωπο που ένωσε την Κοινωνία, αυτόν που κατάργησε τα «μπλέ, κόκκινα και πράσινα καφενεία», αυτόν που έσβησε τις διαχωριστικές γραμμές, αυτόν που έστειλε στη λήθη της Ιστορίας το «Εμφυλιοπολεμικό καθεστώς».
Πως είναι δυνατόν να μην θυμάσαι αυτόν που έδωσε το δικαίωμα και τις δυνατότητες σε όλα τα Ελληνόπουλα να έχουν πρόσβαση στα Πανεπιστήμια, πως να αποφύγεις τις συγκρίσεις το τι υπήρχε, σε αυτό που αποκαλούμε τριτοβάθμια Εκπαίδευση, πριν από αυτόν και τι μετά.
(αν εκ των υστέρων τα κάναμε σαν τα μούτρα μας δεν έχει αυτός την ευθύνη)
Πως τελικά να μην νοιώθεις λύπη, στεναχώρια, θυμό όταν βλέπεις, πως με πείσμα και για την εξυπηρέτηση ιδιοτελών συμφερόντων, καταργούν όλα τα εργατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, όλα αυτά που αυτός θεσμοθέτησε για την προστασία των εργαζομένων.
Πως να μην το φέρεις στο νου και στο μυαλό, όταν βλέπεις ποιοι μας Κυβερνούν και με ποιο τρόπο διαχειρίζονται τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σαν χώρα και σαν Λαός.
Η μνήμη του είναι σήμερα πιο δυνατή, πόσοι και πόσοι κουνώντας το κεφάλι δεν επαναλάμβαναν, από την πρώτη εποχή της Οικονομικής κρίσης και των Μνημονίων,
«αν ήταν ο ΑΝΔΡΕΑΣ Πρωθυπουργός τίποτα από όλα αυτά δεν θα γινόταν».
Ποιος δεν τον φέρνει στην μνήμη του, όταν βλέπει Έλληνες Πρωθυπουργούς να λειτουργούν σαν τσιράκια της όποιας ΜΕΡΚΕΛ ή των οποιονδήποτε ισχυρών οικονομικών παραγόντων;
Πως να ξεχάσουμε και να σβήσουμε από την μνήμη μας, τον άνθρωπο που από υπηκόους και ραγιάδες δεύτερης επιλογής, μας έκανε πολίτες.
Πως να μην θυμόμαστε πως αυτό το Κράτος που σε κάποιους ανήκε, προσπάθησε να το κάνει «το δικό μας Κράτος» και έρχονται κάποιοι σήμερα, να προσπαθούν και να επιθυμούν το πισωγύρισμα, το Κράτος να πάει σε αυτούς που αυτοί θεωρούν φυσικό του ιδιοκτήτη και ο κόσμος να μοιραστεί ξανά σε «κατέχοντες και δουλοπάροικους».
Με μεθόδους πολλές κατοχύρωσε την ισονομία των πολιτών, κατάργησε τα φανερά και κρυφά «πιστοποιητικά Κοινωνικών φρονημάτων», έφερε τομές στο Στρατό, τα Σώματα Ασφαλείας και στην Αστυνομία, με στόχους να είναι όλοι αυτοί οι θεσμοί, προστάτες της χώρας και των πολιτών.
Δεν είναι άλλος, είναι αυτός που έβαλε χέρι στο Υπερσυγκεντρωτικό Κράτος των Αθηνών, υιοθετώντας την ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ και την δημιουργία αποκεντρωμένων θεσμών Διοίκησης.
Αυτός αποφάσισε και υλοποίησε τους θεσμούς των ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΩΝ και ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΩΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΕΩΝ και ένας ήταν ο σφοδρότερος πολέμιος των θεσμών, ο πατέρας του σημερινού Πρωθυπουργού μας, ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ο πρεσβύτερος, με το επιχείρημα, του ότι θα διαλυθεί το ΚΡΑΤΟΣ, φυσικά κατά Μάνα κατά Κύρη, όπως και ο γιός σήμερα, το θεωρούσε ιδιοκτησία του.
Διάφοροι Ευρωλάγνοι οσφυοκάμπτες, πιέζουν πολλαπλώς και ποικιλοτρόπως, να μην αντιδρούμε σε αυτά που η ΕΕ αποφασίζει και προτείνει, γιατί δήθεν μας δίνει χρήματα και
μας έσωσε από την πτώχευση και την καταστροφή, ούτε μας έσωσε ούτε ήθελε να μας σώσει, από την δήθεν σωτηρία μας αυτοί κέρδισαν και οι Τράπεζες τους.
Ο σοφός Λαός μας αυτόν, τον ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ φέρνει στην μνήμη του, δεν θα μας ξεζούμιζαν με αυτό τον τρόπο και ότι αυτός ήταν ο πρώτος, από τους τότε Ηγέτες της ΕΕ, που με την στήριξη της πολιτικής θέσης για την «σύγκλιση των οικονομιών Βορρά – Νότου και Κέντρου- Περιφέρειας, επέβαλε τα ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ και τα ΚΟΙΝΟΤΙΚΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ.
Πέρασαν είκοσι πέντε χρόνια από τότε που έφυγε, αλλά δεν έφυγε, πολλοί σε λόγους επικήδειους, για τον όποιο εκλιπόντα, λένε πως αφήνει μεγάλο κενό, για αυτόν για τον ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ισχύει απόλυτα.
Δεν μπορούμε να σε ξεχάσουμε, η Ιστορία σε έχει κατατάξει στις δέλτους της, σαν τον μεγάλο πολιτικό, τον μεγάλο δάσκαλο και αναμορφωτή της χώρας.
ΑΙΩΝΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΝΗΜΗ ΣΟΥ
Παρασκευάς Γιάννης
Ρόδος 21/6/2021
ΥΣΤ. Θεωρώ μεγάλη τιμή για μένα, που μετά τον θάνατο του, ορκίστηκα στην θέση του σαν Βουλευτής Δωδεκανήσου.
