Συνέντευξη
στη Μαίρη Φώτη
Η Σοφία Χατζημιχαήλ-Ταρασλιά είναι μια εργαζόμενη μητέρα, που τον περιορισμένο ελεύθερο χρόνο της, τον αξιοποιεί προσφέροντας τις υπηρεσίες της στην Πυροσβεστική!
Αποφάσισε να γίνει εθελόντρια πυροσβέστης, στην μεγάλη φωτιά του 2008, οπότε και συνειδητοποίησε ότι δεν μπορεί να είναι θεατής και να κάθεται στον αναπαυτικό καναπέ της, την ώρα που καιγόταν ο δασικός μας πλούτος. Κάθισε στα θρανία και έκανε το όνειρό της πραγματικότητα, παράλληλα με τις οικογενειακές και επαγγελματικές της υποχρεώσεις.
Από μικρή, αντί να δοκιμάζει τα ρούχα της μαμάς, όπως όλα τα κοριτσάκια, σκεφτόταν τον εαυτό της μέσα στη στολή του πυροσβέστη, βλέποντας τον μπαμπά της να επιστρέφει από συμβάν και έψαχνε ευκαιρία για να πάει μαζί του στην υπηρεσία.
Ακόμα και σήμερα, προτιμά να αγοράζει πυροσβεστικά υποδήματα αντί για γόβες, την γεμίζει περισσότερο να κάνει τις βάρδιές της στην Πυροσβεστική αντί να πηγαίνει στην θάλασσα και χαίρεται που πια, μπορεί να βοηθά ενεργά στην προστασία του δασικού μας πλούτου και να προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες της όπου και όποτε κληθεί από την Πυροσβεστική.
• Τι κάνει ένας εθελοντής πυροσβέστης;
Αφού έχει πιστοποιηθεί ως εθελοντής πυροσβέστης κι έχει πάρει την ταυτότητα στα χέρια του, είναι υποχρεωμένος να καλύπτει τρεις 8ωρες βάρδιες στην Πυροσβεστική και να είναι σε επιφυλακή σε περίπτωση που τον χρειαστεί η υπηρεσία –πέραν των τριών οκτάωρων βαρδιών- κυρίως σε μεγάλες φωτιές και σε έκτακτα καιρικά φαινόμενα.
• Όλα αυτά, χωρίς καμία οικονομική απολαβή;
Εννοείται πως όχι.
• Πότε αποφάσισες να μπεις εθελοντικά στο πυροσβεστικό σώμα;
Καταρχήν προέρχομαι από οικογένεια πυροσβεστών. Ο μπαμπάς μου ολοκλήρωσε την θητεία του στην Πυροσβεστική Υπηρεσία με τον βαθμό του υποστρατήγου, ο θείος μου ήταν πυροσβέστης κι εκείνος. Το 1996 που ξεκίνησε το Πυροσβεστικό Σώμα να δέχεται γυναίκες, ήθελα να γίνω πυροσβέστρια. Τότε όμως, ο μπαμπάς μου γνωρίζοντας τους κινδύνους του επαγγέλματος, ήταν αρνητικός ως προς αυτό. Σεβόμενη την άποψή του, τελικώς δεν κατέθεσα την αίτησή μου, όμως έμεινε μέσα μου ως απωθημένο. Πέρασαν λοιπόν τα χρόνια, απέκτησα την δική μου οικογένεια, και το 2008, στην μεγάλη πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει στα Λάερμα, ένιωθα εκνευρισμένη με τον εαυτό μου που, αν και ήθελα, δεν μπορούσα να βοηθήσω. Με πονούσε αυτό που έβλεπα. Δεν ήθελα να κάθομαι στον καναπέ και απλώς να μαθαίνω τις εξελίξεις από την τηλεόραση. Αισθάνομαι λοιπόν τότε, ότι θέλω να βοηθήσω κι εγώ στην κατάσβεση της πυρκαγιάς, αλλά οργανωμένα. Όχι ως θεατής που βρίσκεται στο μέτωπο της φωτιάς και θέλει να βοηθήσει αλλά επειδή δεν γνωρίζει τον τρόπο, δημιουργεί πρόβλημα αντί να παρέχει ουσιαστική βοήθεια. Οι εικόνες αυτές, λόγω του μπαμπά μου, ήταν γνώριμες για εμένα διότι πολλές φορές με έπαιρνε μαζί του στην υπηρεσία κι έτσι είχα μια πρώτη εικόνα.
• Από μικρή ηλικία το είχες, λοιπόν, στο μυαλό σου;
Ναι! Θυμάμαι τον πατέρα μου να επιστρέφει στο σπίτι μετά από συμβάντα και σκεφτόμουν, ως κοριτσάκι, πώς θα ήμουν μέσα στην στολή του πυροσβέστη και να βοηθάω κι εγώ.
• Και τότε λοιπόν, τι αποφασίζεις να κάνεις;
Τότε, αρχικά, εντάσσομαι σε μια εθελοντική ομάδα. Επειδή όμως ήθελα να προσφέρω ακόμα περισσότερα και σε μια πιο οργανωμένη βάση, αποφασίζω να γίνω εθελόντρια πυροσβέστης, έχοντας την σύμφωνη γνώμη του συζύγου μου αλλά και του μπαμπά μου πια, ο οποίος είδε ότι το ήθελα πολύ και ότι μπορούσα να αντεπεξέλθω αφού στις πλημμύρες του 2013 στάθηκα «παλικάρι».
• Τι έγινε στις πλημμύρες του 2013;
Είχε πλημμυρίσει το σπίτι μου και χωρίς την συνδρομή της Πυροσβεστικής, τα κατάφερα μόνη μου. Τότε λοιπόν, μου είπε, «Σοφία μπορείς να τα καταφέρεις, κι αφού το θέλεις, πήγαινε να γίνεις εθελόντρια στην Πυροσβεστική».
• Και τότε ξεκινάς την εκπαίδευση;
Ναι. Εκανα την αίτησή μου στην πυροσβεστική υπηρεσία και μετά από τέσσερις μήνες μαθαίνω ότι έγινε αποδεκτή. Παρακολούθησα την υποχρεωτική εκπαίδευση των 120 ωρών, θεωρία και πρακτική, παράλληλα με τις οικογενειακές και επαγγελματικές μου υποχρεώσεις. Στην συνέχεια, έδωσα εξετάσεις και ήρθα 9η στην γενική σειρά κατάταξης σε όλη την Ελλάδα. Περίμενα με ανυπομονησία την ταυτότητα του εθελοντή πυροσβέστη και αμέσως ξεκίνησα την βάρδιά μου.
• Πότε έκανες την πρώτη σου βάρδια;
Την πρώτη μου βάρδια, την έκανα σκοπίμως, την 1η Μαΐου 2015 που ξεκινά και η αντιπυρική περίοδος. Ηταν μια ήρεμη ημέρα, χωρίς συμβάντα.
• Τελικά μια γυναίκα μπορεί να αντεπεξέλθει και σε αυτό το απαιτητικό επάγγελμα.
Ναι, βεβαίως μπορεί γιατί υπάρχει δύναμη ψυχής, κι εμένα είναι αυτό που με κάνει να μπορώ να συνεισφέρω. Οι γυναίκες δεν έχουν την ίδια μυϊκή δύναμη με τους άνδρες, ούτε μπορώ –εγώ τουλάχιστον- να κάνω ό,τι κάνει ένας άνδρας πυροσβέστης, όμως ο καθένας βοηθάει από τη δική του θέση με βάση αυτό που θα του ανατεθεί και πάντα με την βοήθεια των συναδέλφων πυροσβεστών και των αξιωματικών βάρδιας, που μας κατευθύνουν και μας στηρίζουν.
• Πώς ένιωσες την πρώτη φορά που φόρεσες την στολή;
Δεν μπορώ να το περιγράψω… Εγώ δεν έχω μόνον την στολή υπηρεσίας αλλά και εξοπλισμό χάρις και σε κάποιους καλούς φίλους. Πρόσφατα απέκτησα και αστικό κράνος, το οποίο δυστυχώς η υπηρεσία δεν μπορεί να μας παρέχει. Εχω μάσκα για χημική ήδασική πυρκαγιά που αγόρασα εγώ, τα παπούτσια που αγόρασα εγώ, επενδύτη και στολή για αστικό συμβάν που επίσης αγόρασα εγώ. Για να αγοράσω τις μπότες πυρόσβεσης, επειδή όλα αυτά έχουν κόστος, προτίμησα να μην ξοδέψω χρήματα για ένα διάστημα σε γόβες, αλλά να επενδύσω στην ασφάλειά μου και σε αυτό που αγαπώ.
• Αρα βάζεις χρήματα και από την τσέπη σου για να υπηρετήσεις εθελοντικά στην πυροσβεστική.
Ναι, γιατί δυστυχώς στην Ελλάδα ο θεσμός του εθελοντή πυροσβέστη μπορεί να υπάρχει, αλλά η υπηρεσία το μόνο που μπορεί να σου παρέχει είναι μια στολή, τα απολύτως βασικά. Γίνονται προσπάθειες από την Πανελλήνια Ενωση Εθελοντών Πυροσβεστών, της οποίας είμαι μέλος, κατατίθενται αιτήματα αλλά επί του παρόντος, μόνον την στολή μάς παρέχουν.
• Το πρώτο σου μεγάλο συμβάν το θυμάσαι;
Ηταν η φωτιά στο Τσαΐρι, το 2015. Ξεκίνησα την βάρδιά μου στις 2 το μεσημέρι και στις 2.15 ενημερωθήκαμε για την φωτιά, που ξεκίνησε από ένα αυτοκίνητο και επεκτάθηκε, καίγοντας δάσος και απειλώντας σπίτια. Ηταν μια από τις δυσκολότερες φωτιές… Την άλλη μέρα, που επέστρεψα στο σπίτι μου, κι αφού είχε κατασβεστεί η φωτιά, ένιωθα πλήρης… Ενιωθα ότι από την πλευρά μου έκανα ό,τι μπορούσα για να βοηθήσω και να προστατέψω τον δασικό μας πλούτο αλλά και τις περιουσίες συμπολιτών μας. Βέβαια θα πρέπει να πω, ότι είχα την τύχη να είμαι με έμπειρους πυροσβέστες οι οποίοι με βοήθησαν να αντεπεξέλθω στο έργο.
• Μπήκες μέσα στο μέτωπο της φωτιάς;
Ημουν στην πρώτη γραμμή.
• Ο μπαμπάς σου σήμερα, τι λέει;
Νομίζω ότι νιώθει υπερήφανος. Πάντα με συμβουλεύει, ανησυχεί ακόμα και τώρα, αλλά με στηρίζει.
• Τα παιδιά σου σήμερα, πόσων ετών είναι;
Είναι 5,5 και 9,5 ετών.
• Καταλαβαίνουν ακριβώς τι κάνει η μαμά τους;
Ναι. Εχουν μεγαλώσει κι αυτά με τους πυροσβεστήρες! Το βλέπουν ως κάτι συναρπαστικό. Εχει τύχει να είμαι μέσα σε πυροσβεστικό όχημα, πηγαίνοντας σε συμβάν, και στον δρόμο να δω τον σύζυγό μου με τα παιδιά να πηγαίνουν προς την παιδική χαρά. Ο μεγάλος μου γιος με κοίταζε ενθουσιασμένος μέσα στο όχημα, στο «αυτοκίνητο της μαμάς» όπως λένε.
• Βλέπεις κάποιο από τα παιδιά σου να έχει ροπή προς τα εκεί;
Είχαν μια τάση όταν ήταν μικρότερα. Τώρα, προς το παρόν, έχουν κάνει παύση!
• Ο σύζυγός σου, πώς το βλέπει όλο αυτό;
Με στηρίζει απόλυτα. Ξέρει ότι το κάνω για να προστατεύσω τον δασικό πλούτο του νησιού μας, οπότε κάνω κάτι που αφορά και την οικογένειά μου. Δεν το κάνω μόνο επειδή εγώ το αγαπώ αλλά επειδή επωφελείται η κοινωνία και ο τόπος μου. Δείχνει κατανόηση και με βοηθάει όσο μπορεί. Χωρίς την στήριξη και των γονιών μου, που με καλύπτουν στις επαγγελματικές μου ανάγκες όταν θα χρειαστεί να φύγω ξαφνικά από την δουλειά μου για την υπηρεσία, και του συζύγου μου που με στηρίζει στις οικογενειακές μας υποχρεώσεις, δεν θα μπορούσα να το κάνω.
• Πώς επιβιώνει μια γυναίκα – εθελόντρια μάλιστα- πυροσβέστρια σε ένα ανδροκρατούμενο «κάστρο»;
Ανετα! Υπάρχει απόλυτος σεβασμός, είναι τα πυροσβεστικά μου αδέλφια. Εγώ μπαίνοντας στην υπηρεσία για να κάνω την βάρδιά μου, νιώθω ότι είμαι στην δεύτερή μου οικογένεια. Με έχουν κάνει οι ίδιοι να νιώθω έτσι.
• Είσαι μια εργαζόμενη μητέρα με οικογενειακές και επαγγελματικές υποχρεώσεις. Πώς τα συνδυάζεις όλα αυτά; Εχει χρειαστεί να επιλέξεις κάποιες φορές;
Εχω επιλέξει να τα βάλω όλα σε μια σειρά, αφήνοντας πίσω άλλα πράγματα όπως είναι ο αυστηρά προσωπικός ελεύθερος χρόνος μου. Δεν θα πάω για παράδειγμα στη θάλασσα το καλοκαίρι, δεν θα πάω για καφέ τα σαββατοκύριακα αλλά θα προτιμήσω τον χρόνο αυτό να τον αξιοποιήσω για την υπηρεσία, να κάνω τις βάρδιές μου και παράλληλα να μην με στερηθεί η οικογένειά μου ή να μην λείψω από την εργασία μου.
• Πόσοι ενεργοί εθελοντές πυροσβέστες είστε στη Ρόδο;
Πέντε και κάποιες φορές γινόμαστε έξι. Εγγεγραμμένοι είμαστε 11.
• Αν κάποιο από τα δύο σου αγόρια, σου έλεγε ότι θέλει να γίνει πυροσβέστης, πώς θα το έβλεπες;
Αν είναι πράγματι συνειδητή επιλογή τους, θα τους στήριζα με κάθε τρόπο.
