Με ορατό τον κίνδυνο να καταρρεύσει ή να ακυρωθεί επί της ουσίας και εν τη γενέσει του το νέο επικοινωνιακό κατασκεύασμα της κυβέρνησης για έξοδο στις αγορές, το Μέγαρο Μαξίμου αποδύεται σε μια αγωνιώδη προσπάθεια διατήρησης ενδοκυβερνητικών ισορροπιών και κατευνασμού των ανησυχιών που εκφράζονται εξ αριστερών στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.
Η βεβιασμένη καλλιέργεια του success story και η δημιουργία υπερβολικών προσδοκιών για μία ακόμη φορά βρίσκουν την ομάδα του Αλέξη Τσίπρα με ανοιχτά μέτωπα σε νευραλγικούς τομείς και σε ανεξέλεγκτη σύγκρουση με θεσμικούς και οικονομικούς παράγοντες.
Η βεντέτα με τη Δικαιοσύνη είναι πλέον κατά προφανή τρόπο σχεδιασμένη και απροκάλυπτη, ενώ την ίδια στιγμή επισήμως, με δηλώσεις και ανακοινώσεις της Κουμουνδούρου και της Ηρώδου Αττικού, καταβάλλεται προσπάθεια στροφής στο αριστερό ακροατήριο.
Χαρακτηριστικό δείγμα της απόπειρας αυτής είναι η σκληρή και εν πολλοίς αθέμιτη κριτική από θεσμικούς παράγοντες για τις δικαστικές αποφάσεις στην υπόθεση «Ηριάννα», σε συνδυασμό με την κάλυψη που δόθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ στο «πολύμορφο κίνημα αντιδράσεων», όπως αναφερόταν σε κομματική ανακοίνωση.
Μεταξύ των άλλων, οι αντιδράσεις αυτές περιελάμβαναν και τις επιδρομές ομάδων κουκουλοφόρων στο κέντρο της Αθήνας, οι οποίες ουδέποτε αποδοκιμάστηκαν από την κυβέρνηση ή το κόμμα, ενώ για μία ακόμη φορά οι συγκεκριμένες ομάδες έδρασαν ανενόχλητες και με τις αστυνομικές δυνάμεις σε ρόλο παρατηρητή.
Υπό το πρίσμα αυτών των εξελίξεων, σε νέο στάδιο φαίνεται πως εισέρχονται οι εσωτερικές ισορροπίες σε κόμμα και κυβέρνηση.
Οπως φάνηκε από τις τελευταίες συνεδριάσεις των κομματικών οργάνων εν όψει της συνόδου της ΚΕ την προηγούμενη Παρασκευή και Σάββατο, τα επίπεδα κριτικής είναι δύο:
Αφενός, η ομάδα των 53+ εμφανίζεται διατεθειμένη να ανεβάσει τους τόνους εν αναμονή ενός ανασχηματισμού, διεκδικώντας υπουργεία και υποστηρίζοντας μια «αριστερή στροφή»,
Aφετέρου, πρόσωπα του στενού περιβάλλοντος του κ. Τσίπρα, όπως ο υπουργός ΨΗΠΤΕ Ν. Παππάς, δέχονται κριτική τόσο για τις άκαρπες μεθοδεύσεις του στο πεδίο των ΜΜΕ και της προσπάθειας ελέγχου του Τύπου όσο και για τη «διαστημική» πολιτική του. Η τελευταία τέτοια κριτική διατυπώθηκε, σύμφωνα με πληροφορίες, στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου της Τετάρτης από τον υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο.
Στο περιβάλλον αυτό, η πίεση που υφίσταται η κυβέρνηση οδηγεί το επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου στη μοναδική επιλογή που (νομίζει ότι) μπορεί να διαχειριστεί. Τη μετωπική σύγκρουση στα πεδία των θεσμών και των ΜΜΕ.
Ο «τυφλός» πόλεμος και ο γρίφος Καμμένου
Η κριτική και η άσκηση πιέσεων προς τη Δικαιοσύνη ερμηνεύονται από πολιτικά στελέχη ως προετοιμασία για μια σκληρή σύγκρουση στη νέα περίοδο διακυβέρνησης και ενώ εκκρεμούν υποθέσεις τις οποίες η κυβέρνηση έχει μετατρέψει σε στρατηγικές της επιδιώξεις.
Μία από αυτές είναι το σίριαλ με τη δίωξη του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου για το έλλειμμα του 2009, την οποία η ομάδα του Μεγάρου Μαξίμου εξακολουθεί να συντηρεί με κάθε τρόπο και παρά τη δέσμευσή της έναντι των δανειστών να αποζημιώσει και να αποκαταστήσει πολιτικά την υπόληψη του κ. Γεωργίου.
Δεδομένου ότι τις συγκεκριμένες δεσμεύσεις έχει αναλάβει ο υπουργός Οικονομικών, κάποιες πηγές επιμένουν ότι ο Ευκλ. Τσακαλώτος βρίσκεται και σε αυτό το πεδίο σε διάσταση με το Μέγαρο Μαξίμου λόγω της επιμονής της ομάδας Τσίπρα να διατηρεί ζωντανή την υπόθεση.
Η άλλη μετέωρη επιδίωξη της κυβέρνησης είναι η σκληρή σύγκρουση στο πεδίο των ΜΜΕ. Ο κ. Ν. Παππάς επανέρχεται δριμύτερος, με επιθέσεις πλέον κατά του ομίλου Βαρδινογιάννη και πιέσεις προς το ΕΣΡ εν όψει του νέου διαγωνισμού για την αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών, για τον οποίο ο υπουργός φιλοδοξεί να επιβάλει τους ίδιους όρους και προϋποθέσεις με τον προηγούμενο.
Κατά κάποιους, οι εξελίξεις σε αυτά τα δύο πεδία θα κρίνουν πολλά τους επόμενους μήνες, ακόμη και για τη δυνατότητα της πλειοψηφίας των 153 βουλευτών να παραμείνει συμπαγής – και μάλιστα εν αναμονή της νέας αξιολόγησης που ξεκινά από το φθινόπωρο και περιλαμβάνει 113 προαπαιτούμενα προς εκπλήρωση.
Στην κυβέρνηση και στον ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθούν να καταφεύγουν στην εύκολη και βολική εκδοχή του πολέμου επιχειρηματικών συμφερόντων, τα οποία επιβουλεύονται και καταδιώκουν την Αριστερά, απεργαζόμενα την πτώση της.
Με ορατό όμως το ενδεχόμενο να καταρρεύσουν για μία ακόμη φορά τα στρατηγήματα του κ. Παππά, αφενός, και όσων μεθοδεύουν τον έλεγχο της Δικαιοσύνης, αφετέρου, η συνοχή της κυβέρνησης ενδέχεται να μετατραπεί σύντομα από πολιτικό δεδομένο σε αίνιγμα.
Σε αυτό το κλίμα και μόλις δύο ημέρες πριν από τη συζήτηση του αιτήματος της αντιπολίτευσης για τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για την εμπλοκή του Πάνου Καμμένου στην υπόθεση «Noor 1», οι διαβεβαιώσεις του υπουργού Αμυνας από την Ικαρία ακούστηκαν από κάποιους ως προειδοποίηση προς τον κυβερνητικό εταίρο: «Μην ελπίζουν ότι θα βάλουν μεταξύ μας διαόλους-ζιζάνια να μας χωρίσουνε, ούτε να δημιουργηθεί έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ μας. Εχουμε περάσει πολλές φουρτούνες μαζί, περάσαμε τα δύσκολα, δεν θα βρουν τώρα που είναι τα εύκολα, όσο και αν ψάξουν, λόγο για να χαλάσει αυτή η συνεργασία που είναι προς όφελος της πατρίδας μας» είπε ο κ. Καμμένος και δήλωσε εμφατικά: «Με τον Τσίπρα θα είμαστε μαζί μέχρι τέλους»…
Ο ΣΥΡΙΖΑ, το Μέγαρο και τα απωθημένα…
Η απόπειρα της κυβέρνησης να καλλιεργήσει εντυπώσεις περιέλαβε και μια πρωτοφανή μεθόδευση: τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το βράδυ της προηγούμενης Παρασκευής. Ηταν η πρώτη φορά στα 26 χρόνια λειτουργίας του Μεγάρου που ο συγκεκριμένος χώρος διατέθηκε για συνεδρίαση κομματικού οργάνου. Και κατά κάποιους, επρόκειτο για μια συνειδητή απόπειρα της Κουμουνδούρου να δείξει ότι έχει αλώσει τον πυρήνα των αστικών θεσμών και ότι έχει αποκτήσει τον έλεγχο ενός χώρου-συμβόλου.
Κατ’ άλλους, η συγκεκριμένη απόφαση εντάσσεται στην προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να καλλιεργήσει την εντύπωση της μετάβασης στα «ευρωπαϊκά σαλόνια». Παρασκηνιακά πάντως η απόπειρα αυτή σχολιάστηκε ως άκομψη και περιττή.
Είχε προηγηθεί μια πρώτη ένδειξη των διαθέσεων αυτών τον προηγούμενο Μάιο, όταν στο Μέγαρο Μουσικής είχε προσκληθεί και είχε μιλήσει η πρώην πρόεδρος της Αργεντινής Κριστίνα Κίρχνερ.
Στη συγκεκριμένη περίσταση υπήρχε πάντως κάποια στοιχειώδης επίφαση, καθώς η κυρία Κίρχνερ ήταν ομιλήτρια σε εκδήλωση του Megaron Plus. Και εκεί πάντως ήταν σαφές το πολιτικό πρόσημο, καθώς η συγκεκριμένη ημερίδα που είχε πραγματοποιηθεί στην αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης είχε τον τίτλο «Κρίση της δημοκρατίας και αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη: Η εμπειρία της Λατινικής Αμερικής»…
ΒΗΜΑ
