Διαβάζοντας το ρεπορτάζ της «δ», για το Φεστιβάλ Παραδοσιακής Γαστρονομίας, που γίνεται εδώ και πέντε χρόνια στο Φαληράκι, με σκοπό να αναδειχθεί η τοπική κουζίνα και με στόχο την προβολή και ανάδειξη του νησιού, μέσα από την ξεχωριστή γαστρονομική του παράδοση και τις… τρικλοποδιές, που σύμφωνα με όσα καταγγέλλονται βάζουν κάποιοι σ’ αυτή την προσπάθεια, μόνο θλίψη μπορεί να αισθανθεί κάποιος.
Οι ίδιοι πάλι που βάζουν τρικλοποδιές, κατά καιρούς αμπελοφιλοσοφούν, για συνθήκες που έχουν ωριμάσει και για συνέργειες , προκειμένου να αναδειχθούν τα προϊόντα μας, ως δυνατά όπλα στην φαρέτρα του τουριστικού προϊόντος μας,
Αν εξαιρέσουμε τις τρικλοποδιές σε συνέργειες, όταν καταλήγουμε να μιλάμε σήμερα , πως είναι η ώρα να αναδείξουμε τα προϊόντα της ροδίτικης γης ως δυνατά όπλα στην φαρέτρα του τουριστικού προϊόντος μας, σημαίνει πως τίποτε δεν έχει γίνει έως τώρα ή γίνεται αποσπασματικά και χωρίς αποτέλεσμα. Γιατί αν υπήρχε, αυτή την στιγμή θα μιλούσαμε για περαιτέρω δράσεις, για μεγαλύτερη ανάδειξη. Εκκωφαντική ή απουσία του πρώτου τη τάξει αγαπημένου τουριστικού προορισμού, από την στιγμή, που δεν υπάρχει από πλευράς του νησιού αξιόλογη παρουσίαση ( και για να είμαι ακριβής μέχρι τις σοβαρές και οργανωμένες προσπάθειες της Περιφέρειας να αναδειχθεί Γαστρονομική Πρωτεύουσα της Ευρώπης η Ρόδος) ενώ παρακολουθούμε να βρίσκονται ένα βήμα πιο μπροστά με τοπικές γαστρονομικές παρουσιάσεις από τοπικά προϊόντα, η Κρήτη και η Σαντορίνη, αξιοποιώντας με γνώση και σεβασμό τον πρωτογενή τομέα προς όφελος του τουρισμού τους.
Και μάλλον , θα πρέπει να ξεκινήσουμε, με πιο απλά πράγματα. Να βρίσκουμε για παράδειγμα, αν μη τι άλλο, ροδίτικα κρασιά σε εστιατόρια και ξενοδοχεία. Επιτρέπεται να απαξιώνονται στον ίδιο τους τον τόπο παραγωγής; Επιτρέπεται να υπάρχει σε πολλούς καταλόγους εστιατορίων ότι ετικέτα κυκλοφορεί σε Χατζημιχάλη ή άλλα «επώνυμα» (πολλά και λόγω μόδας…) και με το ζόρι να βρίσκεις ροδίτικο κρασί, το οποίο θα πρέπει πρώτο να προτείνεται στον πελάτη;
Τι καλύτερο άραγε έχει το Vinsanto της Σαντορίνης από το Αmandia της CAIR, πέρα από προώθηση τέτοια και με τέτοιους τρόπους, ώστε να γίνει πασίγνωστο και σήμα κατατεθέν της Σαντορίνης; Η οποία Σαντορίνη, εκτός από την φάβα, κατάφερε η Σαντορίνη να αναδείξει την κάπαρη, τον καρπό, ενώ μένει άγνωστο, ότι η κάπαρη είναι και φύλλα,που στα Δωδεκάνησα χρησιμοποιούν και που μένουν έκπληκτοι Ελληνες και ξένοι όταν τα δοκιμάζουν. ΄Οπου τέλος πάντων την βρίσκουν. Γιατί είναι πολλές οι περιπτώσεις που αφού την μάθεις, την ζητάς στην σαλάτα σου και παίρνεις την απογοητευτική απάντηση « δεν έχουμε».
Η μαστίχα Χίου και τα προϊόντα της -με τελευταία τα καλλυντικά από μαστίχα- γίνονται ανάρπαστα μέσα και από το διαδίκτυο χρόνια τώρα. Η δουλειά δε που έχει γίνει στην Κρήτη, θα μας κάνει σε λίγο να πιστέψουμε κι εμείς, όπως και οι ξένοι, ότι «Μεσογειακή διατροφή» σημαίνει Κρήτη…
Με το να περιμένουμε κάθε χρόνο την Παγκόσμια Ημέρα Τουρισμού για να αναδείξουμε κάτι (βλέπε μελεκούνι), και με εκδόσεις βιβλίων- που καλά είναι για δώρα-, έχουμε κάτι άλλο; Τρόπους για να αξιοποιηθούν τα προϊόντα μικρών και πιο μεγάλων παραγωγών στις επιχειρήσεις εστίασης; Τρόπους να δεσμευθούν ξενοδοχεία ή εστιατόρια ότι θα χρησιμοποιούν ντόπια προϊόντα; Εκπαίδευση όλων όσων ασχολούνται με την εστίαση, αν μη τι άλλο να ξέρουν ποια είναι αυτά τα τοπικά προϊόντα ή γεύσεις όταν τους ρωτούν;
Και μήπως άραγε όχι μόνον οι εμπλεκόμενοι με τον τουρισμό, αλλά και όλοι μας, να εντάξουμε ως πρώτη επιλογή τα ροδίτικα προϊόντα , φαγητά ή κρασιά αναδεικνύοντας μέσα και από εκεί, ήθη, έθιμα, πολιτισμό;
Nα γίνει αισθητή σε όλους μας η ουσία του αρχαιότατου κόσμου που μας περιβάλλει, που τον ζούμε, κι είναι ουσία ολοζώντανη, παρούσα, δραστική, σήμερα, στον δύσκολο καιρό μας.
Η λησμονημένη και ταπεινωμένη ύλη του περιβολιού, του χωραφιού, οι χυμοί και οι γεύσεις τους, φέρνουν τη μνήμη, τον αναστοχασμό, τη συνείδηση. Το ρίζωμα, τις ρίζες μας. Με τη συνείδηση έρχεται και η περηφάνια. Να ξέρεις ποιος είσαι, ποιες φωνές αντηχείς…
Υ.Γ. Αγροτουρισμός στην Σαντορίνη… Σκεφτείτε λίγο το ανάγλυφο της Σαντορίνης και μετά κάντε μια νοερή βόλτα στο ανάγλυφο, την φύση και τις καλλιέργειες της Ρόδου. ‘Οσες δεν αφήνουμε να ξεραθούν τέλος πάντων… Κάντε και ένα flash back, στην βιομηχανική ιστορία του νησιού και απαριθμείστε τα τοπικά προϊόντα που παρήγε. Και μετά συνεχίζουμε τις τρικλοποδιές, ενώ οι άλλοι τρέχουν έτη μπροστά.
