Η είδηση είναι- ή θα έπρεπε να είναι= η μείωση του πληθυσμού κατά 3.5% την τελευταία δεκαετία. Εν ολίγοις δημογραφικό σοκ. Μόνο σε μία Περιφέρεια της χώρας, αυτή του Νοτίου Αιγαίου εμφανίζεται αύξηση του πληθυσμού σε ποσοστό 5% με τον μόνιμο πληθυσμό να ανέρχεται σε 324.542 κατοίκους από 309.000 το 2011. Σχολιάζοντας την περίπτωση η Αλεξάνδρα Τραγάκη, καθηγήτρια οικονομικής δημογραφίας στο τμήμα Γεωγραφίας του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου, σημειώνει ότι η προκύπτει κάτι ενδιαφέρον: μία ενίσχυση του πληθυσμού σε ακριτικά και απομακρυσμένα νησιά όπως το Καστελόριζο, η Κάσος η Κάλυμνος. Ωρα λοιπόν να το προσέξουν αυτό, να το αναλύσουν, να το διαφυλάξουν, αλλά και να το ενισχύσουν όλοι όσοι ποιούν πολιτικές. Κυρίως αυτή την βασανισμένη «νησιωτική» πολιτική. Εύστοχα αναφέρεται στο άρθρο του από την ταξιδιωτική εμπειρία του στη Σύμη ο Σπύρος Πολυχρονόπουλος (Reporter.gr) σε κάποιο από τα προβλήματα των νησιωτών. Οπου Σύμη ή Συμιακοί, αλλάξτε το με Κασιώτες, Καλύμνιοι ή Καστελλοριζιοί ή γενικά νησιώτες:
«Οι Συμιακοί εκείνο για το οποίο ανησυχούν πραγματικά είναι το ζήτημα της ασφάλειάς τους. Όχι για την τουρκική απειλή, αλλά για την υγεία τους. Για το γεγονός ότι δεν έχουν γιατρούς, φάρμακα και ιατρικές υποδομές. Το καλοκαίρι μπορεί οι συγκοινωνίες να είναι πιο εύκολες, αλλά το χειμώνα ακόμα και η πρόσβαση στη Ρόδο είναι εξαιρετικά δύσκολη (…) Οι περίπου 2.500 Συμιακοί που ζουν στο νησί και το χειμώνα, έχουν ως εκ τούτου εναποθέσει τις ελπίδες τους στον Άγιο Μιχαήλ τον Πανορμίτη. Ξέρουν ότι δεν είναι η ενδεδειγμένη λύση για τα προβλήματα υγείας, αλλά το ελληνικό κράτος δεν τους έχει δώσει άλλη επιλογή. Αυτόν έχουν, αυτόν… εμπιστεύονται. Είναι Έλληνες, νιώθουν Έλληνες, αλλά ξεχασμένοι Έλληνες. Και δεν είναι ο Ερντογάν το μεγάλο τους πρόβλημα. Δεν τον σκέφτονται καν κι ας είναι απέναντι. Έναν γενικό γιατρό θέλουν βασικά. Άντε και ένα μηχάνημα για να μη χρειάζεται να πηγαίνουν στη Ρόδο για μια ακτινογραφία. Κυριολεκτικά, μόνο αυτό ζητάνε από εμάς τους πρωτευουσιάνους. Ξέρουν ότι βρίσκονται στην εσχατιά της Ελλάδας, πως δεν είναι εύκολο να έχουν δικό τους νοσοκομείο. Άλλα έναν γενικό γιατρό τον θέλουν και τον δικαιούνται. Προς το παρόν, δεν έχει βρεθεί Έλληνας πολιτικός να καταφέρει να κάνει πράξη το δίκαιο αίτημά τους. Μέχρι να βρεθεί (πιστεύουν δεν πιστεύουν), προσεύχονται να έχουν την υγειά τους και περιμένουν…»
