Χρηματική αποζημίωση 183.443.193 ευρώ (!) διεκδικεί, με αγωγή που προγραμματίστηκε να συζητηθεί την 21η Σεπτεμβρίου 2015 ενώπιον του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Ρόδου, ξενοδοχειακή και τουριστική εταιρεία από τον Δήμο Καλύμνου, τον Υπουργό Αιγαίου και το Ελληνικό Δημόσιο, νομίμως εκπροσωπούμενο από τον Υπουργό Οικονομικών.
Η εταιρεία εκμίσθωσε νησίδα στην Κάλυμνο και κίνησε τις διαδικασίες για την ανέγερση πολυτελούς ξενοδοχειακής μονάδας. Η επένδυση δεν υλοποιήθηκε με υπαιτιότητα, όπως επισημαίνει των εναγομένων, αφού η νησίδα κρίθηκε στην πορεία προστατευόμενη ως Natura…
Το ιστορικό της υπόθεσης, που έχει προκαλέσει θόρυβο εξαιτίας του πρωτοφανούς μεγέθους για τα τοπικά δικαστικά χρονικά, του ύψους της αποζημίωσης, φέρεται να έχει ως εξής:
Η ενάγουσα εταιρεία δραστηριοποιείται στον τομέα των τουριστικών επιχειρήσεων και της εκμετάλλευσης τουριστικών μονάδων και εγκαταστάσεων.
Με αίτησή της προς τον Δήμο Καλυμνίων ζήτησε τη μίσθωση της νησίδας «ΝΕΡΑ», κυριότητας του τελευταίου, προκειμένου να ανεγείρει τουριστική μονάδα, χωρίς επιβάρυνση του εν λόγω Δήμου, η σχετική δε δαπάνη θα καλυπτόταν από ίδια κεφάλαια, τραπεζική χρηματοδότηση ή κρατική επιδότηση.
Η επενδυτική πρόταση συνίστατο στην κατασκευή επί της ερημονησίδος ξενοδοχειακής μονάδας πολυτελείας, δυναμικότητας 720 κλινών και 329 δωματίων, συνολικού κόστους 4.390.000.000 δρχ.
Η επένδυση θα ήταν απολύτως κερδοφόρα και συμφέρουσα για τον Δήμο Καλυμνίων, οι προβλέψεις βιωσιμότητας της μονάδας ενθαρρυντικές και λόγω της διεθνούς αναγνωρίσεως του τουριστικού κλάδου στην περιοχή εγκαταστάσεως δεν προβλεπόταν καμία αρνητική τάση για την εν λόγω επένδυση.
Ο εναγόμενος Δήμος, με την με αριθμό 186/1990 απόφαση της ειδικής δημαρχιακής επιτροπής που συστήθηκε ειδικώς για το σκοπό αυτό, αποφάσισε υπέρ της δυνατότητας εκμίσθωσης της εν λόγω νησίδας. Ακολούθως, ο δήμαρχος Καλυμνίων με την από 15-1-1991 διακήρυξη προκήρυξε προφορικό πλειοδοτικό διαγωνισμό για την εκμίσθωση της νησίδας «ΝΕΡΑ».
Η εν λόγω διακήρυξη προέβλεπε:
– ως τιμή εκκίνησης του ετήσιου μισθώματος το ποσό των 300.000 δρχ. – την κατάθεση εγγυητικής επιστολής Τραπέζης ή Γραμματίου Παρακαταθήκης του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων ποσού ίσου με ποσοστό 10% της τιμής εκκινήσεως του ετήσιου μισθώματος
– η διάρκεια της μίσθωσης ορίσθηκε σε τριάντα (30) έτη,
– για την κατάρτιση της μίσθωσης προϋποτίθετο η υλοποίηση επενδύσεων, ύψους 500.000.000 δρχ. που έπρεπε να περατωθούν εντός τριών (3) ετών από την υπογραφή της επίδικης μισθώσεως,
– από την εκμίσθωση θα εξαιρούντο τα υφιστάμενα κτίσματα και
– μετά τη λήξη του μισθωτηρίου συμβολαίου οι υλοποιηθείσες επενδύσεις θα περιέρχονταν στην κυριότητα του Δήμου Καλυμνίων.
Η ενάγουσα κατέθεσε επενδυτική πρόταση για κατασκευή επί της εν λόγω νησίδας ξενοδοχειακής μονάδας πολυτελείας, δυναμικότητας 720 κλινών και 329 δωματίων, συνολικού κόστους 4.390.000.000 δρχ.
Την 28-1-1991, δυνάμει της με αριθμό 2/28-1-1991 απόφασης της Δημαρχιακής Επιτροπής, ο ως άνω διαγωνισμός κατακυρώθηκε στην ενάγουσα.
Στη συνέχεια, την 20-12-1994 υπογράφηκε, μεταξύ της ενάγουσας και του εναγόμενου Δήμου το με αριθμό 32069/1994 μισθωτήριο συμβόλαιο με τους κάτωθι όρους:
– η διάρκεια του μισθωτηρίου συμβολαίου ορίστηκε στο χρονικό διάστημα των ενενήντα εννέα (99) ετών,
– το ετήσιο μίσθωμα ορίστηκε για τα πρώτα τρία χρόνια στο ποσό των 305.000 δρχ. μετά το πέρας δε της τριετίας συμφωνήθηκε το ετήσιο μίσθωμα να αυξηθεί στο ποσό των 2.000.000 δρχ. αναπροσαρμοζόμενο ανά διετία
– η ολοκλήρωση των επενδυτικών εργασιών θα γινόταν εντός τριών (3) ετών από την έγκριση εκτέλεσης αυτών από των Ε.Ο.Τ.
– η ενάγουσα υποχρεούτο σε εκτέλεση επενδύσεων ύψους 2.500.000.000 δρχ., ενώ ο εναγόμενος Δήμος δεσμευόταν ρητώς να εγκρίνει αίτημα της ενάγουσας περί εγγραφής υποθήκης υπέρ τράπεζας ή άλλου χρηματοδοτικού οργανισμού στην μίσθια νησίδα
– απαγορεύθηκε η ολική υπεκμίσθωση της νησίδας
στ) εξαιρούνταν τα υφιστάμενα και ανήκοντα στον Δήμο κτίσματα επί της νησίδας,
– η ενάγουσα ανέλαβε την υποχρέωση να διαφυλάττει το φυσικό περιβάλλον και
– η μισθωτική σύμβαση τελούσε υπό την αίρεση της εγκρίσεως της καταλληλότητας των γηπέδων της νησίδας από τον Ε.Ο.Τ.
Κατόπιν τούτων η ενάγουσα υπέβαλε στον εναγόμενο Δήμο όλα τα απαιτούμενα έγγραφα στοιχεία, προκειμένου να αρχίσει εργασίες επί της νησίδας.
Παράλληλα δε υπέβαλε στην αρμόδια Υπηρεσία Ιδιωτικών Επενδύσεων του τότε Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας την με αριθμό πρωτοκόλλου 30173/14-12-1995 αίτηση, προκειμένου η επένδυσή της να υπαχθεί στις διατάξεις του αναπτυξιακού Ν.1892/1990.
Στη συνέχεια η Κεντρική Γνωμοδοτική Επιτροπή του άρθρου 8 του Ν1892/1990, στην 51η Συνεδρίασή της ενέκρινε την επιχορήγηση του Δημοσίου επί ποσοστού 40% της συνολικής επενδύσεως.
Ενόψει, όμως, κατηγοριών για λαθρεμπορία κατά του βασικού μετόχου της ενάγουσας, η ανωτέρω Κεντρική Γνωμοδοτική Επιτροπή γνωμοδότησε ότι η προτεινόμενη επένδυση δεν είναι βάσιμη και δεν πληροί τις προϋποθέσεις υπαγωγής στον Ν.1892/1990 λόγω της αμφισβητούμενης φερεγγυότητας του κυρίου μετόχου της εταιρείας.
Ο βασικός μέτοχος της ενάγουσας κρίθηκε αμετακλήτως αθώος από τις κατηγορίες που του είχαν απαγγελθεί με την υπ’ αρίθμ. 50/2003 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Πειραιώς.
Η ενάγουσα με την με αριθμό 2767/2003 αναφορά-αίτησή της προς το Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών ζήτησε την επανεξέταση, από την αρμόδια υπηρεσία, της επίμαχης επένδυσης στον προαναφερόμενο αναπτυξιακό νόμο, αλλά με την με αριθμό ΔΠΑ9914/16-10-2000 απόφαση του Υπουργού Αιγαίου (ΦΕΚ 1323 Β’), η εν λόγω νησίδα χαρακτηρίσθηκε «ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους».
Κατόπιν αυτού, η ενάγουσα απευθύνθηκε στο Δήμο Καλυμνίων, προκειμένου ο τελευταίος να εκπληρώσει την συμβατική υποχρέωσή του, ήτοι τη συνδρομή του για την κίνηση των διαδικασιών και την έκδοση των πιστοποιητικών, ώστε η ενάγουσα να υλοποιήσει την επένδυσή της, ο τελευταίος, όμως, αμφισβήτησε την ισχύ της συμβάσεως μισθώσεως.
Κατόπιν των ανωτέρω, με την κρινόμενη αγωγή η ενάγουσα ζητά να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να της καταβάλουν, αλληλεγγύως και εις ολόκληρον, ποσό 178.443.193 ευρώ, ως αποζημίωση κατ’ άρθρα 105 και 106 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα (ΕισΝΑΚ), για την αποκατάσταση της αποθετικής ζημίας, που υπέστη, λόγω της παράνομης, κατά τους ισχυρισμούς της, ματαίωσης της σύμβασης μισθώσεως της επίμαχης νησίδας και της παράνομης έκδοσης της παραπάνω υπουργικής απόφασης.
Περαιτέρω, η ενάγουσα ζητά να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να της καταβάλουν, αλληλεγγύως και εις ολόκληρον ποσό 5.000.000,00 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση, λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη από την ίδια αιτία.
