Το μήνυμα του κ. Γιώργου Υψηλάντη από τον λογαριασμό του στο fb, με σαφείς υπαινιγμούς για τα περί “εθελοντών του γλυκού νερού” του Δημάρχου.
ΑΠΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ….Την ώρα της φωτιάς, μετράς φόβο κι αγωνία για τις περιουσίες και τις ανθρώπινες ζωές που κινδυνεύουν και οργή γιατί τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα. Στ’ αποκαΐδια μετράς μονάχα θλίψη για το βιασμό του περιβάλλοντος, γιατί αυτός ο βιασμός δύσκολα ξεπερνιέται κι επουλώνεται.
Ένα μπράβο κι ένα μεγάλο ευχαριστώ σ’ αυτούς που από καθήκον ή υπηρεσιακή υποχρέωση έδωσαν μάχη για να αποτρέψουν την καταστροφή. Το ίδιο κι ακόμα μεγαλύτερο μπράβο και ευχαριστώ, σ΄ όλους εκείνους τους (δεν λέω ανώνυμους, γιατί όλοι έχουν όνομα) συμπολίτες μας, που εθελοντικά βοήθησαν με όποιο τρόπο μπόρεσε ο καθένας.
Ο εθελοντισμός κι οι εθελοντές πέραν της ηθικής θεώρησης της προσφοράς τους, είναι και (κυνικά μιλώντας) πρακτικά χρήσιμοι στην κοινωνία και στις δομές της (δήμος, περιφέρεια, υπηρεσίες, κλπ) γιατί μπαλώνουν τρύπες και καλύπτουν εγγενείς αδυναμίες.
Αντί λοιπόν να τους αποστρεφόμαστε και να τους εγκαλούμε, καλό είναι να τους αγκαλιάσουμε (δεν λέω να τους τιμήσουμε με φανφάρες ή να τους αποζημιώσουμε οικονομικά για την προσφορά τους) και ν’ ακούσουμε τις προτάσεις και υποδείξεις τους.
Εξ’ άλλου εθελοντής δεν είναι μόνο όποιος μπορεί να κάνει τον πυροσβέστη στις φωτιές, ή τον διασώστη. Εθελοντής είναι κι αυτός που κάνει τις φορολογικές δηλώσεις των φτωχών κι αγράμματων γερόντων, κι αυτός που φροντίζει τ’ αδέσποτά μας, κι αυτός που κάνει δωρεάν μαθήματα στα παιδιά του ορφανοτροφείου μας, κι αυτός που μαζεύει φάρμακα για τους φτωχούς, κι αυτός που νοιάζεται για το περιβάλλον κι η κα Ευαγγελία που καθαρίζει χρόνια τώρα τους δρόμους γύρω από τα φανάρια στην Εθνικής Αντίστασης και σταματώ εδώ γιατί θ’ αδικήσω πάρα πολλούς. Έτσι κι αλλιώς δεν έχουν την ανάγκη ανάδειξης της προσφοράς τους ούτε από εμένα, ούτε από κανέναν άλλο. Προσφέρουν, όποτε θέλουν και μπορούν εκεί που ξέρουν και μπορούν να προσφέρουν. Εθελοντές είναι, δεν είναι και υπάλληλοι μας!
