Αποσπάσματα από ένα γράμμα σε αυτόν.
Ο θείος μου, ο Μαθηματικός, ο Κομμουνιστής , ο Δάσκαλος.
Δάσκαλος εφ’ όλης της ύλης.
Γράμμα και λέξεις που θέλεις να μοιραστείς και να εκφράσεις όταν τα αυτιά σε ‘ακούν , όταν τα μάτια ακόμα μπορούν να σε κοιτούν, και όταν οι αγκαλιές μπορούν ακόμα να δοθούν. Αλλά ντρέπεσαι να ανοίξεις το στόμα, ή ντρέπεσαι να δώσεις το γράμμα. Η επειδή νομίζεις ότι θα υπάρξει και άλλη ευκαιρία. Η επειδή η απόσταση σαν την ανυπαρξία , χωρίζει πραγματικότητες και υπάρξεις.
Ο θείος μου ο Χρίστος. ο Μαθηματικός, ο Κομμουνιστής, ο Δάσκαλος.
Ποτέ δεν κατάφερα να του αφιερώσω χρόνο σαν παιδί. Και όταν συνειδητοποίησα σαν ενήλικας ότι ήθελα να σχηματίσω μια πιο στενή σχέση και να εκφράσω την ανείπωτη αγάπη μου, είχε ξεκινήσει ήδη τον αγώνα.
Πάντα διάβαζε. Ή εφημερίδα, ή βιβλία. Απ’ όταν θυμάμαι…
Η θεία μου έλεγε, ότι ο θείος μου έτρωγε χαρούπια. Δεν ξέρω εάν έχει φάει χαρούπια. Αλλά θα δοκιμάσω κάποια στιγμή. Ωραία πρέπει να είναι. Γιατί έτρωγε πάντα υγιεινά.
Ο Θείος μου, ο Μαθηματικός, ο Κομμουνιστής, ο Δάσκαλος.
Είχε ένα κόκκινο παπάκι στρογγυλοφάναρο. Και με αυτό πήγαινε στο Παραδείσι, στο σχολείο. Αλλά και σε πολλά άλλα μέρη. Ο θείος μου σαν Δάσκαλος, ήταν επίσης και καταστροφολόγος, επειδή είχε επίγνωση όλων των πραγμάτων. Μαζί και των κινδύνων. Μια φορά μετά τα 18 , μεθύσαμε 8-10 κορίτσια , μαζί και η θεία μου, στα γενέθλια της. ΄Ήρθε να μας βρει στο μαγαζί και μας πείρε από τα χέρια το τελευταίο μπουκάλι κρασί. Την επόμενη μέρα , μας εκτύπωσε δίφυλλο ενημερωτικό κείμενο για τον αλκοολισμό.
Ο θείος μου, ο Μαθηματικός, ο Κομμουνιστής , ο Δάσκαλος.
Μια φορά, μου έκανε «εγχείρηση» στον εγκέφαλο. Και μου δίδαξε όλη την ύλη του χρόνου, μέσα σε μια μέρα.Την προηγούμενη μέρα των εξετάσεων. Πρέπει να κράτησε 7- 10ωρες. Νομίζω κουράστηκε κ’ αυτός ,κ’ εγώ. Αλλά τα Καταφέραμε. Στο τέλος απλά μου είπε, να μην τα αφήνω τελευταία στιγμή και να διαβάζω μέσα στο χρόνο.
Ο θείος μου. Ο Μαθηματικός , ο Κομμουνιστής , ο Δάσκαλος.
Άνοιξε την πόρτα όταν γύρισα μετά την πρώτη χρονιά στο Πανεπιστήμιο, και με ρώτησε πως πήγαν οι εξετάσεις. Του είπα ότι πέρασα όλα τα μαθήματα, ενώ στη αλήθεια, είχα περάσει μόνο Αγγλικά. Μάλλον το κατάλαβε. Ήταν ήσυχος και πάντα διάβαζε. Έγραφε το διδακτορικό του για καιρό. Ήταν για τα τρίγωνα. Δεν ξέρω περισσότερα. Πρέπει να ήταν καλό . Πηγαίναμε μαζί του, και με τη θεία μου σε συνέδρια στο εξωτερικό. Και άλλα ταξίδια.
Το σπίτι του θείου και της θείας μου, η αυλή τους, και οι καναπέδες τους, ήταν σαν μια πισίνα που βουτάς και χαλαρώνεις, η δροσιά και ηρεμία ενός δάσους. Κάθε θε φορά που βρισκόμουν εκεί υπήρχε μια άλλη πραγματικότητα. Ο θείος μου ο Χρίστος, μαζί με την θεία μου την Μαρία, κάνανε αστεία μεταξύ τους. Και όταν μαλώνανε επίσης ήταν και αυτό , σαν να είναι έφηβοι.
Ο θείος μου , ο Μαθηματικός, ο Κομμουνιστής, ο Δάσκαλος,
Αγαπούσε πολύ τη θεία μου και τη γιαγιά μου. Πήγαιναν μαζί εκδρομές, σε ωραία νησιά, θάλασσες και καφέ.
Ο θείος μου ο Χρίστος, είχε ένα παιδικό βλέμμα και δύο αληθινά μάτια. Ήθελε να μαθαίνει τα πράγματα που γνώριζε στους άλλους.
Ήταν Δάσκαλος, παιδί, και ένας αγωνιστής. Μέχρι την τελευταία στιγμή. Θα ήθελα να είχα περάσει περισσότερο χρόνο μαζί του, και θα ήθελα να του είχα σταθεί περισσότερο. Αλλά δεν το έκανα. Συγνώμη.
Ο θείος μου ο Χρίστος, ο Μαθηματικός, ο Κομμουνιστής, ο Δάσκαλος,
Πριν από 23 χρόνια , μου έφερε ένα απόκομμα εφημερίδας , από έρευνες για τις φάλαινες ‘φυσητήρες’ της Μεσογείου. Θυμάμαι έτρωγα το πρωινό μου, και είχα αυτή τη φωτογραφία μπροστά μου. Στιγμές μικρές, αλλά και μεγάλες και αιώνιες, καθώς ζει μια Ιδέα, καθώς υπάρχει το υλικό και το Μέσο να μεταφερθεί μια κίνηση, μια έννοια μια ΄Ύπαρξη. Στιγμές αόρατες και όμως υπαρκτές. Όπως και τα σμυλέγματα πάνω σε πέτρες.
Η ανιψιά σου Πόπη
Αύγουστος 2024.
