Με την υπ’ αρίθμ. 273/2020 απόφαση του 15ου Τμήματος (Ενοχικό Τριμελές) του Εφετείου Αθηνών απορρίφθηκε η έφεση που άσκησε Ροδίτης επιχειρηματίας για την ακύρωση της υπ’ αρίθμ. 3359/2018 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία έγινε δεκτή αγωγή της Τράπεζας Πειραιώς, κατά του εναγόμενου, μέσω λογαριασμού του οποίου διακινήθηκαν χρηματικά ποσά συνολικού ύψους 14 εκατ. ευρώ, σε βάθος τριετίας από εσωτερικό λογαριασμό της, στην οδό Εθνικής Αντιστάσεως.
Σε συνέχεια της αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών η Τράπεζα Πειραιώς είχε κινήσει ηλεκτρονικό πλειστηριασμό για την Τετάρτη 26 Ιουνίου 2019, 10 ακινήτων του επιχειρηματία σε εκτέλεσή της.
Πιο συγκεκριμένα επρόκειτο να εκπλειστηριαστούν 10 ακίνητα του οφειλέτη με τιμές πρώτης προσφοράς 28.818,40 €, 25.385,25 €, 30.114,00 €, 44.051€, 69.232,50 €, 81.051,75 €, 105,95 €, 46,16 €, 117.950 € και 203.300 €.
Πλην όμως ο επιχειρηματίας πέτυχε την αναστολή εκτέλεσης της αποφάσεως με την υπ’ αρίθμ. 33/2019 απόφαση του ίδιου δικαστηρίου και πλέον μετά την έκδοση τελεσίδικης απόφασης η τράπεζα κινεί εκ νέου την διαδικασία για την έκδοση απογράφου και πλειστηριασμού της περιουσίας του.
Θυμίζουμε ότι το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών επεδίκασε αποζημίωση ύψους 11.111.148,65 ευρώ νομιμότοκα από την 19η Νοεμβρίου 2009 στην τράπεζα Πειραιώς και όρισε ως προσωρινά εκτελεστή την απόφασή του για το ποσό των 2 εκατ. ευρώ.
Πιο συγκεκριμένα το ύψος της οφειλής για την οποία επεβλήθη η κατάσχεση είναι 2.000.145,40 €, περιοριζόμενο στο ποσό των 450.000 €, το οποίο αποτελεί μέρος της συνολικής επιταχθείσης απαίτησης, με την ρητή επιφύλαξη για την είσπραξη του υπολοίπου επιταχθέντος ποσού με άλλη αναγκαστική εκτέλεση ή αναγγελία στον ίδιο ή άλλο πλειστηριασμό, δηλώνοντας ότι ο περιορισμός στο ποσό αυτό έγινε αποκλειστικά και μόνο για την μείωση των εξόδων εκτελέσεως, πλέον τόκων, εξόδων εκτέλεσης μέχρι εξόφλησης σύμφωνα με την κοινοποιηθείσα επιταγή προς πληρωμή.
Την υπόθεση είχε αποκαλύψει η “δημοκρατική” τον Δεκέμβριο του 2006 και η τράπεζα αναφέρει στην αγωγή της ότι ο επιχειρηματίας, από τις 2 Οκτωβρίου 2002 έως την 6η Ιουνίου 2006, πιστώθηκε από την Τράπεζα Πειραιώς 15 φορές παράτυπα, αχρεωστήτως και χωρίς καμία εξασφάλιση με διάφορα χρηματικά ποσά με αντίστοιχη χρέωση εσωτερικού λογαριασμού της Τράπεζας. Συνολικά πιστώθηκε από την Τράπεζα Πειραιώς με το ποσό των 14.235.000€!
Στην αγωγή της τράπεζας, που έγινε καθ’ ολοκληρίαν δεκτή, μεταξύ άλλων υποστηρίζεται στην αγωγή ότι ο Ροδίτης επιχειρηματίας, από την 2 Οκτωβρίου 2002 έως την 6η Ιουνίου 2006, πιστώθηκε από την Τράπεζα Πειραιώς 15 φορές παράτυπα, αχρεωστήτως και χωρίς καμία εξασφάλιση με διάφορα χρηματικά ποσά με αντίστοιχη χρέωση εσωτερικού λογαριασμού της Τράπεζας.
Συνολικά πιστώθηκε από την Τράπεζα Πειραιώς με το ποσό των 14.235.000€!
Η Τράπεζα στην αγωγή της αναφέρει ότι οι χορηγήσεις αυτές προέρχονταν από ίδια κεφάλαια της Τράπεζας Πειραιώς, με αντίστοιχη χρέωση εσωτερικού λογαριασμού του Καταστήματος Ρόδου.
Ελαβαν όμως χώρα παράτυπα, δηλαδή εκτός των εγκριτικών διαδικασιών της Τράπεζας και χωρίς καμία απολύτως εξασφάλιση του αναληφθέντος πιστωτικού κινδύνου.
Οι παράτυπες αυτές χρεοπιστώσεις φέρονται να έγιναν αντιληπτές από την τράπεζα στις αρχές Δεκεμβρίου του 2006, οπότε άμεσα ζητήθηκε να προσκομιστούν από το αρχείο της τα παραστατικά συγκεκριμένων ημερομηνιών του έτους 2006, όπου εμφανίζονταν τέτοιες συναλλαγές. Διαπιστώθηκε όμως ότι δεν υπήρχαν τα αντίστοιχα παραστατικά χρέωσης του εσωτερικού λογαριασμού τάξεως του καταστήματος Ρόδου και αντίστοιχης πίστωσης του επιχειρηματία!
Το γεγονός αυτό οδήγησε άμεσα στη διενέργεια επιτόπιου ελέγχου από κλιμάκιο επιθεωρητών της Διεύθυνσης Εσωτερικού Ελέγχου της Τράπεζας, το οποίο μετέβη στις 14 Δεκεμβρίου 2006 στο κατάστημα Ρόδου για περαιτέρω έρευνα. Κατά την έρευνα αυτή, ζητήθηκε άμεσα και παράχθηκε από το ηλεκτρονικό σύστημα της τράπεζας, παραμετροποιημένη κατάσταση, στην οποία εμφανίζονται οι συμψηφιστικές λογιστικές εγγραφές του εσωτερικού λογαριασμού τάξεως του καταστήματος Ρόδου με τις αντίστοιχες πιστώσεις στον επιχειρηματία.
Διαπιστώθηκε λοιπόν ότι οι χρεοπιστώσεις πραγματοποιήθηκαν με χρήστη διενέργειάς τους από κωδικό που ανήκε στον τότε προϊστάμενο χορηγήσεων του καταστήματος. Ελαβαν δε χώρα μέσω συμψηφιστικών λογιστικών εγγράφων.
Σύμφωνα με την αγωγή ο συγκεκριμένος υπάλληλος, αυτοβούλως και σε συνεννόηση με τον επιχειρηματία, φέρεται να προέβη στις παραπάνω ημερομηνίες σε άτυπη, αχρεώστητη και παράτυπη, δηλαδή εκτός των εγκριτικών διαδικασιών της τράπεζας, χορήγηση των ανωτέρω ποσών, συνολικού ύψους 14.235.000 €, για να χρησιμοποιηθούν για τις δραστηριότητές του σε οικοδομικές επιχειρήσεις, χρεώνοντας αντιστοίχως τον εσωτερικό λογαριασμό της τράπεζας.
Την ίδια ημέρα φέρεται να κλήθηκε από το κλιμάκιο επιθεωρητών της Διεύθυνσης Εσωτερικού Ελέγχου της Τράπεζας και παρέστη στο κατάστημα Ρόδου ο επιχειρηματίας, ώστε να δώσει εξηγήσεις για τις παράτυπες αυτές χορηγήσεις.
Ο ίδιος φέρεται να παραδέχθηκε τη χορήγηση των παραπάνω ποσών, αναγνώρισε την οφειλή του προς την τράπεζα, παραδέχθηκε ότι είχε λάβει όλα τα παραπάνω ποσά ως δάνειο, αποφεύγοντας την παροχή εμπράγματης εξασφάλισης των δανειακών απαιτήσεων και να κατέβαλε στην Τράπεζα το ποσό των 4.200.000 ευρώ που αποτελούσε το υπόλοιπο των λογαριασμών του από επενδύσεις σε χρεόγραφα, αμοιβαία κεφάλαια και μετοχές.
Στην ίδια αγωγή τονίζεται ότι η χορήγηση των ποσών στον επιχειρηματία ήταν παράτυπη, καθώς ουδέποτε εκδόθηκαν καταθετήρια για τις εκταμιεύσεις, ούτε και ελήφθησαν εμπράγματες εξασφαλίσεις υπέρ της Τράπεζας, για τις χορηγήσεις αυτές.
Η τράπεζα υποστηρίζει ότι ο επιχειρηματίας δέχθηκε, το ανεξόφλητο υπόλοιπο των εκταμιευμένων ποσών που συνολικά έλαβε, ήτοι το συνολικό ποσό των 10.065.000 ευρώ, να λάβει πλέον τη νομότυπη μορφή εγγράφως συνομολογουμένου δανείου και να παρασχεθούν πλέον οι αναγκαίες εμπράγματες εξασφαλίσεις στην Τράπεζα. Ειδικότερα, στις 15 Δεκεμβρίου 2006, παρουσία δύο δικηγόρων του, φέρεται να υπέγραψε σύμβαση στεγαστικού τοκοχρεωλυτικού δανείου με επιτόκιο Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) ποσού 10.065.000 ευρώ και να συναίνεσε προς εξασφάλιση του δανείου αυτού, στην εγγραφή προσημειώσεων υποθήκης επί ακινήτων ιδιοκτησίας του.
Περαιτέρω, προς εξασφάλιση του επίμαχου δανείου, συναίνεσε και η σύζυγος του στην εγγραφή προσημείωσης υποθήκης επί ακινήτου ιδιοκτησίας της και συγκεκριμένα επί ενός αγρού συνολικής εκτάσεως 4075τ.μ. που βρίσκεται στα Κοσκινού.
Για την παρακολούθηση του δανείου, η Τράπεζα Πειραιώς τήρησε λογαριασμό.
Για την αποπληρωμή του δανείου ο επιχειρηματίας φέρεται να κατέβαλε στην Τράπεζα ορισμένα ποσά και την 21 Οκτωβρίου 2009, όφειλε στην Τράπεζα Πειραιώς το συνολικό ποσό των 11.111.148,65 ευρώ.
Λόγω της υπερημερίας του ως προς την καταβολή των οφειλόμενων δόσεων του δανείου, η τράπεζα κατήγγειλε την σύμβαση στεγαστικού δανείου, κήρυξε ληξιπρόθεσμο και απαιτητό και το άληκτο κεφάλαιο των υπόλοιπων δόσεων του δανείου και έκλεισε τον λογαριασμό.
Τελεσιδίκησε η αντιδικία Ροδίτη με την τράπεζα Πειραιώς για το σκάνδαλο των «δανείων» ύψους 14,5 εκατ. ευρώ
