Ποια μπούρκα και ποια μαστιγώματα; Ο σκοταδισμός στην Ελλάδα παράγεται εγχώρια, υπάρχει και βγαίνει στους δρόμους πάνω σε καρέκλες, ολοζώντανος και νεκρός μαζί, περιφέρεται ως φυσιολογικότατο θέαμα! Την Πέμπτη περιέφεραν στη Λαμία νεκρό ιεράρχη. Επάνω στο θρόνο του. Με τα άμφια και τη μίτρα επί της κεφαλής. Το θέαμα είναι σοκαριστικό και θέτει πιεστικά το ερώτημα: πού μπαίνει το όριο; Ακόμα κι αν θέλεις να επιδείξεις τον απαιτούμενο σεβασμό στο νεκρό ή σε ένα εθιμικό τελετουργικό, είναι αναγκαίο η στοιχειώδης διάκριση και η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε νεκρούς και ζωντανούς να αποτελεί αμοιβαία συνθήκη από όλες τις πλευρές. Πώς να το πω καλύτερα από εκείνο: «οι νεκροί με τους νεκρούς και οι ζωντανοί με τους ζωντανούς»… χωρίς ανάγκη προσομοίωσης. Την ίδια ημέρα, οι ιθαγενείς στις Καλυθιές «χόρεψαν» το «χορό της βροχής» ώστε ο Θεός να δώσει τέλος στην παρατεταμένη ανομβρία. Δεν λέω… Αλματα προόδου όλα αυτά. Ολοι αναρωτιούνται αν είναι αυτές εικόνες για ένα δυτικό κράτος του 21ου αιώνα. Οχι, δεν είναι. Αλλά θα συνεχίσουν να υπάρχουν, γιατί πάντα θα υπάρχουν και αυτοί που θα επικαλούνται τις παραδόσεις…
Αλματα προόδου
