Πρωτίστως είναι θέμα παιδείας… Η καθαριότητα, η σωστή οδηγική συμπεριφορά, ο σεβασμός στην διαφορετικότητα, η υπακοή στους νόμους και στους κανόνες που θα πρέπει να διέπουν ένα κοινωνικό σύνολο.
Εμείς για να συνετιστούμε χρειαζόμαστε ένα απορριμματοφόρο έξω από την πόρτα μας, έναν οδοκαθαριστή να ακολουθεί τα βήματά μας, έναν τροχονόμο πίσω από το αυτοκίνητο που οδηγούμε, έναν αστυνομικό στις κάθε είδους συναλλαγές μας, έναν δικαστή για να ρίχνουμε πάντα τις ευθύνες στους άλλους και κάποιον απέναντί μας για να του κουνάμε το δάχτυλο.
Κάπως έτσι συσσωρεύονται τα σκουπίδια στους κάδους, κάπως έτσι ο πατέρας ανεβάζει το παιδί του χωρίς κράνος στο μοτοποδήλατο, κάπως έτσι ανεβαίνουν τρία τρία τα πιτσιρίκια στα μηχανάκια βγάζοντας μάλιστα και selfie την ώρα που ο μπροστινός πασχίζει να οδηγήσει (το είδαμε κι αυτό!), κάπως έτσι στοχοποιούμε συνανθρώπους μας, κάπως έτσι έρχονται τα πάνω-κάτω.
Φύρδην μίγδην αποτυπώνονται οι σκέψεις στο χαρτί… Μα ζούμε σε μια κοινωνία φύρδην μίγδην ως αποτέλεσμα του ότι δεν έχουμε μάθει να είμαστε υπεύθυνοι πολίτες.
Φέρνουμε συνήθως ως παράδειγμα το εξωτερικό για να μιλήσουμε για χώρες-πρότυπα μα παραλείπουμε να αναφέρουμε ότι στο εξωτερικό δεν βγάζεις τα σκουπίδια σου έξω όποτε σου καπνίσει, δεν σου επιτρέπεται να πετάξεις τα αποτσίγαρά σου στο δρόμο, δεν μπορείς να καπνίσεις όπου γουστάρεις, είναι αδιανόητο να οδηγήσεις δίκυκλο χωρίς κράνος και αυτοκίνητο χωρίς ζώνη, να σου διαγράψουν την κλήση, να παρκάρεις σε θέση ΑΜΕΑ, να δώσεις φακελάκι ή σου ζητήσουν γρηγορόσημο…
Ακόμα πιο αδιανόητο είναι πως ο Ελληνας στο εξωτερικό πειθαρχεί αλλά στην πατρίδα του θεωρεί ότι είναι υπεράνω νόμων και κανόνων.
Όλα όσα ζούμε σήμερα είναι απόρροια έλλειψης παιδείας. Αυτό είναι το πρόβλημα αλλά και η συνειδητοποίησή του η λύση.
Το σωστό και το λάθος το γνωρίζουμε, μα πρέπει να βρει εφαρμογή στην καθημερινότητά μας, στο σπίτι μας, στο γραφείο, στην παρέα μας, παντού.
Θεωρίες και φανφάρες μπορεί να ισχυριστεί κάποιος, μα κι αυτός ο κάποιος ξέρει κατά βάθος ότι ο Ελληνας δεν μπορεί να επαίρεται μονίμως για τον αυθορμητισμό και την αντιδραστικότητά του, πρέπει και να μάθει να πειθαρχεί στις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου. Κι αυτό μόνο στο σπίτι και στο σχολείο μπορεί καλλιεργηθεί.
«Μα εδώ ο κόσμος καίγεται» λέει ο συνήγορος του διαβόλου… Προφανώς, αλλά δεν πρόκειται για αυτανάφλεξη. Ολοι είμαστε οινεί εμπρηστές της φωτιάς που έχει ανάψει και όσο πάει φουντώνει.
Οσο δεν αλλάζουμε εμείς, δεν πρόκειται να αλλάξουν οι καταστάσεις, κι όσο οι καταστάσεις δεν αλλάζουν τόσο η κοινωνία μας θα παραμένει στάσιμη, κι όσο θα παραμένει στάσιμη πάντα κάποιος θα μας κουνά το δάχτυλο για αυτά που δεν κάνουμε σωστά και πάντα θα φταίει κάποιος άλλος…
Α-τυπος και υπογραμμός: Φύρδην Μίγδην…
