Ο Σουλεϊμάν Αλάγιαλη-Τσιαλίκ γεννήθηκε στη Ρόδο, όπου τελείωσε το Βενετόκλειο Λύκειο και τη Σχολή Στελεχών Επιχειρήσεων. Ασκεί το επάγγελμα του χρυσοχόου στη Μεσαιωνική Πόλη της Ρόδου. Είναι μέλος της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών Δωδεκανήσου και πρώην μέλος του Δ.Σ. του Διεθνούς Κέντρου Λογοτεχνών και Μεταφραστών στη Ρόδο.
Έχει εκδώσει επτά ποιητικές συλλογές:
«Φως εφήμερο», «Κράσπεδα νάρκωσης», «Νυχτερινές ηχορρυθμίες», «Το ρολόι τ’ ουρανού σταματημένο» «Σαν υδατογραφία», «Στην αρχή των συμπτώσεων δυο εκλάμψεις…», «Προσεγγίσεις μετά την απόσταση».
Ποιήματά του έχουν συμπεριληφθεί στην Ανθολογία Λύρα Ελληνική του Βασίλη Βασιλικού (εκδ. Πλειάς, Αθήνα 1993 β΄ έκδοση Βασίλης Βασιλικός – Πέτρος Γκολίτσης, Πινακοθήκη «Λυρικών» Ποιημάτων, εκδ. Ρώμη, 2021) καθώς και στην «Poesie Grecque Contemporaine» – Des iles et des muses (εκδ. Autres Temps, Marseilles 2000).
Τιμήθηκε με το Β΄ Βραβείο Ποίησης Ιπεκτσί 1992-1993.
Μεταφρασμένα ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά.
Πριν από λίγες ημέρες, το Διεθνές Κέντρο Συγγραφέων και Μεταφραστών Ρόδου του ΔΟΠΑΡ, Το περιοδικό Λόγου και Τέχνης «Νησίδες» και το Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης Δήμου Ρόδου, συνέπραξαν με ιδιαίτερη επιτυχία για την παρουσίαση της νέας ποιητικής συλλογής του καταξιωμένου και αγαπητού Ρόδιου ποιητή, Σουλεϊμάν Αλάγιαλη Τσιαλίκ, «Προσεγγίσεις Μετά την Απόσταση» από τις Εκδόσεις ΔΩΔΩΝΗ.
Πρόκειται για την έβδομη ποιητική του συλλογή, που περιλαμβάνει 30 ποιήματα γραμμένα κατά την περίοδο των περιοριστικών μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
Μέσα από τη γραφή του ο ποιητής καταθέτει την εμπειρία του, τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του για τους περιορισμούς που επιβάλλει η εποχή, ταυτόχρονα όμως οραματίζεται και αισιοδοξεί.
Στη συνέντευξη που ακολουθεί, μιλάει για την ποίηση, για το σημάδι της έμπνευσης, αλλά και για την σύγχρονη ποίηση στην Ελλάδα που δηλώνει πως είναι πραγματικά πολύ παραγωγική…
• Πρόσφατα παρουσιάστηκε η νέα ποιητική συλλογή σας ‘Προσεγγίσεις μετά την απόσταση’. Μιλήστε μας γι’ αυτό. Πώς ξεκίνησε και πώς έφτασε εδώ;
Η νέα αυτή συλλογή περιλαμβάνει 30 ποιήματα (28 ένστιχα και δύο πεζόμορφα) που γράφτηκαν κατά την περίοδο του εγκλεισμού.
Είναι ποιήματα που διαπραγματεύονται την διαφορετική οπτική πάνω σε πράγματα, καταστάσεις και ιδέες όταν μια πανδημία έρχεται και στερεί από τους ανθρώπους την ατομική ελευθερία ξαφνικά.
• Μετά από πολλά χρόνια ενασχόλησης με την ποίηση, μπορείτε να προσδιορίσετε τι σημαίνει για εσάς;
Είναι η υψηλή αυτή Τέχνη που μας διδάσκει την ίδια τη ζωή. Όλες εκείνες τις προσπάθειες που κάνει κανείς για να ζήσει και να βελτιώσει τη ζωή του. Και φυσικά με την απαραίτητη προϋπόθεση του αυστηρού εκείνου ρυθμού που είναι ο χορός της ψυχής.
• Πότε ξεκίνησαν όλα; Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την τέχνη του λόγου και τι σας παρότρυνε;
Η πρώτη μου ποιητική συλλογή είδε το φως της δημοσιότητας πριν από τρεις δεκαετίες.
Όμως ξεκίνησα να γράφω τους πρώτους στίχους στα μαθητικά χρόνια του Λυκείου, θυμάμαι όταν οι φιλόλογοι μας δίδασκαν το μεγάλο κεφάλαιο του υπερρεαλισμού. Ένιωθα να με γοητεύει ο παράτολμος συνδυασμός εικόνων και λέξεων.
• Για τι θέματα γράφετε; Ποιες είναι οι πηγές της έμπνευσής σας;
Αυτό το λαμπρό σημάδι της έμπνευσης δεν έχει σταθερές συντεταγμένες. Είναι μηνύματα και καλέσματα που σου έρχονται από παντού. Από την ίδια τη φύση αλλά κι από όσα συμβαίνουν γύρω μας. Από το οικογενειακό και το φιλικό μας περιβάλλον μέχρι ευρύτερα τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις.
• Ποιο είναι κατά την εκτίμησή σας, το κριτήριο που ξεχωρίζει ένα καλό ποίημα;
Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι πως ο ίδιος ο δημιουργός πρέπει να έχει επίγνωση του τι συνιστά η καλή γραφή. Κι αυτό θα το αποκτήσει με ακατάπαυστη μελέτη, υπομονή και άσκηση. Και φυσικά με ανεξάντλητη παρατηρητικότητα προς όλα. Και κάτι τελευταίο. Πρέπει απαραίτητα να καλεί τη φωνή. Να έχει οπωσδήποτε ρυθμό το ποίημα.
• Θα μπορούσατε να περιγράψετε την εικόνα της σύγχρονης ελληνικής ποιητικής παραγωγής; Θεωρείτε ότι είναι ενθαρρυντική, παραγωγική, με προοπτικές;
Η σύγχρονη ποίηση στην Ελλάδα είναι πραγματικά πολύ παραγωγική. Και πιστεύω πως δεν θα πάψει ποτέ να είναι γιατί πρωτίστως είναι η ίδια η γλώσσα πολύ πλούσια. Ζούμε σε μια χώρα που και το χρώμα της και το κλίμα της είναι βουτηγμένα μέσα στην ποίηση.
• Οι Έλληνες διαβάζουν -τελικά; Εκτιμήσεις αναφέρουν ότι δεν επιλέγουν τόσο πολύ την λογοτεχνία (γενικότερα) όσο άλλοι λαοί.
Όσο κι αν οι εκτιμήσεις αναφέρουν αυτό, προσωπικά πιστεύω πως πάντα υπάρχει μια μεγάλη μερίδα του λαού που διαβάζει ανελλιπώς. Βέβαια υπάρχει μια μεγάλη στροφή προς το μυθιστόρημα που θεωρείται ίσως πιο ‘εύπεπτο’, αν μου επιτρέπεται αυτή η έκφραση.
Ωστόσο, την κορυφαία έκφραση του λόγου θα τη συναντά κανείς πάντα μέσα στην ποίηση.
Όσο κι αν συνηθίζουμε να λέμε πως οι καιροί είναι δύσκολοι και αντιποιητικοί. Μα πάντα αυτοί οι δύσκολοι καιροί, μας φωτίζουν και μας καθοδηγούν περισσότερο απ’ ό,τι οι καιροί της ευμάρειας…
Σουλεϊμαν Αλάγιαλη – Τσιαλίκ: «Ποίηση, είναι η υψηλή αυτή Τέχνη που μας διδάσκει την ίδια τη ζωή…»
