Αγωγή Ροδίτη κατά του Δήμου Ρόδου και πρώην βουλευτή για ακίνητο στη Λαχανιά

Eνώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου συζητήθηκε προχθές η αγωγή ενός κατοίκου της Ρόδου κατά του Δήμου Ρόδου και ενός πρώην βουλευτή της Δωδεκανήσου, με την οποία ζητείται να αναγνωριστεί ότι είναι άκυρο συμβόλαιο που καταρτίστηκε το 2010 για την μεταβίβαση ακινήτου στην Λαχανιά.
Επιπλέον ζητά με την ίδια αγωγή να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι, εις ολόκληρον εκάτερος, να του καταβάλουν το ποσό των 15.000 ευρώ με το νόμιμο τόκο από την μεταγραφή στο Κτηματολόγιο Ρόδου του συμβολαίου, το οποίο χαρακτηρίζει «άκυρο», άλλως από την επίδοση της αγωγής μέχρι την πλήρη εξόφληση αλλά και να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να του καταβάλουν το ποσό των 50.000 ευρώ αλληλεγγύως και εις ολόκληρον ο καθένας τους σταθμιζομένης της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασής τους, για την ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που, όπως υποστηρίζει, έχει υποστεί αιτιωδώς από την αδικοπρακτική συμπεριφορά τους.
Ο ενάγων είναι κύριος, νομέας και κάτοχος ενός ακινήτου που βρίσκεται στην θέση «Αγ. Γεώργιος» του Δ.Δ. Λαχανιάς και συγκεκριμένα ενός αγρού έκτασης 1.080 τ.μ., με μικρή οικία εκτάσεως 60 τ.μ. περίπου στο εσωτερικό του.
Το ακίνητο αυτό, το οποίο κατέχει και νέμεται δυνάμει άτυπης δωρεάς ήδη από το έτος 1989, περιήλθε και τυπικά στην κυριότητά του λόγω παραχώρησης το έτος 2005 δυνάμει του οριστικού τίτλου της Δ/νσης Αγροτικής Ανάπτυξης της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Δωδεκανήσου το έτος 2005.
Πριν από εκείνον το κατείχε και το νεμόταν ο πατέρας του, καλλιεργώντας το από το 1939, ο οποίος με την σειρά του το είχε αποκτήσει από τον πατέρα του και παππού του δυνάμει άτυπης δωρεάς.
Αυτός το κατείχε και το καλλιεργούσε ήδη από το έτος 1900, το είχε δε λάβει στη νομή και κατοχή του από τον πατέρα του και προπάππο του, ο οποίος το νεμόταν και το καλλιεργούσε ήδη πριν από το έτος 1870.
Όμορο με το δικό του είναι ακίνητο (αγρός) έκτασης 3.000 τ.μ. περίπου το οποίο εφέρετο εγγεγραμμένο στα οικεία βιβλία του Κτηματολογίου Ρόδου στο όνομα του Δήμου Νότιας Ρόδου και ήδη στο όνομα του πρώην βουλευτή, ο οποίος το αγόρασε από το δικαιοπάροχό του Δήμο Νότιας Ρόδου το 2010 με συμβόλαιο, νομίμως καταχωρισθέντος στα οικεία βιβλία του Κτηματολογίου Ρόδου, ενώ εκκρεμούσε προς εκδίκαση η από 23 Σεπτεμβρίου 2010 αγωγή του ενώπιον του Ειρηνοδικείου Ρόδου κατά του Δήμου Ρόδου.
Τα φυσικά όρια των δύο αυτών ακινήτων θεωρούσαν καλόπιστα, τόσον ο ίδιος όσο και οι δικαιοπάροχοί του, ότι καταδεικνύονταν από την ύπαρξη ελαιοδένδρων σε όλη την έκταση του δικού του οικοπέδου και μέχρι το όριο αυτού με το ακίνητο ήδη του δεύτερου εναγομένου.
Πλην, όμως, σε πρόσφατη νεότερη εμβαδομέτρηση και τοπογράφηση του ακινήτου του, διαπίστωσε με έκπληξη, ότι μέσα στην έκταση, την οποία νέμονται, διατηρούν περιφραγμένη, καλλιεργούν και γενικά εκμεταλλεύονται επί δεκαετίες εκείνος και η οικογένειά του, περιλαμβάνεται και τμήμα έκτασης 150 τ.μ., το οποίο ανήκει στο ως άνω ακίνητο ήδη του πρώην βουλευτή.
Το τμήμα αυτό, διατείνεται ότι έχει στην αδιαφιλονίκητη νομή και κατοχή του ήδη από το έτος 1999, όταν, όπως προανέφερε, το απέκτησε με άτυπη δωρεά από τον πατέρα του.
Το τμήμα αυτό, δηλαδή, υπολαμβάνοντας καλόπιστα, ότι αποτελεί συνέχεια του υπολοίπου ακινήτου του, κατέχει, νέμεται, περιφράσσει και καλλιεργεί η οικογένειά του από το έτος 1870 και στην συνέχεια εκείνος, ειδικότερα δε από το 1999 και μέχρι την μεταβίβασή του στον πρώην βουλευτή, νέμεται και κατέχει το παραπάνω ακίνητο και κατά συνέπεια και το υπό κρίση τμήμα της μερίδας γαιών Λαχανιάς, για δικό του λογαριασμό, όπως και ο πατέρας του πριν από εκείνον και ο πάππος του και ο προπάππος του πριν απ’ αυτόν, διανοία κυρίων, δημόσια και ειρηνικά.
Οπως ισχυρίζεται ενώ η παραπάνω πραγματική κατάσταση ήταν γνωστή στους εναγομένους, ο τότε κύριος του ακινήτου Δήμος Νότιας Ρόδου (του οποίου, διάδοχος είναι ο Δήμος Ρόδου) με συμβόλαιο μεταβίβασε λόγω πώλησης στον 2ο εναγόμενο το ακίνητο στο οποίο περιλαμβάνεται και το ως άνω εκτάσεως 150 τ.μ. εδαφικό τμήμα, ανήκον ουσιαστικά σε εκείνον, με σκοπό αμφοτέρων να αποκλείσουν την εκ μέρους του χρήση και εκμετάλλευσή του και να τον ζημιώσουν κατά την αξία του, διαπράττοντας έτσι αδικοπραξία σε βάρος του.
Προσθέτει ακόμη ότι λαμβανομένου υπόψη, ότι στο ως άνω μεταβιβασθέν ακίνητο υπήρχε ήδη κατά την σύναψη της σύμβασης αυθαίρετο κτίσμα, ανεγερθέν μετά την 31η Ιανουαρίου 1983 και μη υπαγόμενο σε κάποια εξαίρεση του νόμου, η μεταβίβαση αυτή είναι αυτοδίκαια και εξαρχής άκυρη!
Ειδικότερα, όπως διατείνεται, σύμφωνα με το άρθ.17§1 ν.1337/1983 τα αυθαίρετα κτίσματα ή κατασκευές εν γένει που ανεγείρονται μετά την 31.1.1983 εντός ή εκτός εγκεκριμένων σχεδίων πόλεων ή οικισμών που υπάρχουν πριν από το έτος 1923 καθώς και όσα δεν εξαιρούνται σύμφωνα με το άρθ.15 του νόμου αυτού κατεδαφίζονται υποχρεωτικά από τους κυρίους ή συγκυρίους τους, κατά δε την §10 εδ.α΄ του ίδιου άρθρου πριν από την κατεδάφιση των ως άνω κατεδαφιστέων αυθαιρέτων δεν επιτρέπεται η μεταβίβασή τους ή η σύσταση εμπραγμάτων δικαιωμάτων σε αυτά ή στο οικόπεδο, πάνω στο οποίο κατασκευάσθηκαν, ενώ κάθε μεταβίβαση που γίνεται κατά παράβαση των ανωτέρω θεωρείται αυτοδίκαια και εξαρχής άκυρη.
Ισχυρίζεται δε ότι είναι ενδεικτικό του δόλου των εναγομένων, ότι ουδαμού του συμβολαίου τούτου υπάρχει ρητή και σαφής δήλωση ότι επί του μεταβιβασθέντος ακινήτου δεν υφίστανται αυθαίρετα κτίσματα.
Την υπόθεση χειρίζεται ο δικηγόρος κ. Λευτέρης Πάσσος.