Δίνει πολύτιμες συμβουλές για το πώς να αναπτύξουμε τις δεξιότητές μας την περίοδο του εγκλεισμού
Ο Ρόδιος Κωνσταντίνος Σαμαρτζής, πρόσφατα κατάφερε να ξεχωρίσει, καθώς το βιβλίο του αναδείχθηκε ανάμεσα στα best seller της μεγαλύτερης πλατφόρμας στον κόσμο, της Amazon!
Πολυτάλαντος και πολυγραφότατος, μιλά στη «δημοκρατική» για το πρόσφατο επίτευγμά του, για την ενασχόληση σε διεθνές μάλιστα επίπεδο με την κριτική κινηματογράφου, κλασικής μουσικής και βιβλίων, και δίνει συμβουλές στους αναγνώστες ως σύμβουλος παραγωγικής εργασίας.
• Κύριε Σαμαρτζή, θα θέλαμε ξεκινώντας, να μας πείτε λίγα λόγια για το βιβλίο σας.
Φυσικά. Ασχολούμαι χρόνια με τη συγγραφή, τη δημιουργική γραφή αλλά και με κάτι που πολύς κόσμος αμελεί: τη διαδικασία έκδοσης του βιβλίου από τη στιγμή που θα γραφτεί μέχρι τη στιγμή που θα φτάσει στο ράφι του βιβλιοπωλείου ή του ηλεκτρονικού αναγνώστη. Και στο παρελθόν έχω συμβουλεύσει κόσμο γι΄ αυτό το θέμα. Το δικό μου βιβλίο ουσιαστικά, είναι ένας οδηγός για το πρόγραμμα Scrivener, για πολλούς το νο.1 λογισμικό συγγραφής βιβλίων. Είμαι χρήστης του προγράμματος και σκέφτηκα να γράψω ένα βιβλίο γι΄ αυτό — θεωρείται ένα αρκετά απαιτητικό πρόγραμμα με απεριόριστες δυνατότητες — και ήξερα ότι έτσι θα βοηθούσα τους πιο διστακτικούς συγγραφείς να το χρησιμοποιήσουν. Κι έπειτα ήταν οι γνώσεις μάρκετινγκ που είχα…
• Μιας που το αναφέρατε, θα θέλατε μας μιλήσετε για τις σπουδές σας;
Σπούδασα στην Αγγλία, με πτυχίο BA στις Ευρωπαϊκές Σπουδές (από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου) και έπειτα με Μάστερ στην Ευρωπαϊκή Πολιτική (στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ). Αυτή τη στιγμή πραγματοποιώ το διδακτορικό μου στο δικό μας Παν/μιο Αιγαίου, στο ΤΕΠΑΕΣ, και συγκεκριμένα στην εκπαιδευτική πολιτική. Εργάζομαι νόμιμα ως πιστοποιημένος καθηγητής αγγλικών αποκλειστικά online – κι αυτό όχι απλώς λόγω της πανδημίας, αλλά από επιλογή μου.
• Βλέπω ότι υπάρχει ένα εύρος των γνωστικών σας αντικειμένων. Γνωρίζω όμως ότι ασχολείστε και με την κριτική τέχνης, σωστά;
Πράγματι! Από μικρός (από τα 17) ασχολούμαι ερασιτεχνικά με την κριτική κινηματογράφου. Αργότερα, όσο ζούσα στην Αγγλία, άρχισα να δημοσιεύω κριτικές, όχι μόνο για ταινίες, αλλά και για βιβλία και για την κλασική μουσική. Αποφάσισα να τα συνδυάσω όλα σε ένα ηλεκτρονικό περιοδικό στα αγγλικά, το The High Arts Review (https://thehigharts.com). Πρόκειται για ένα site κριτικής τέχνης που έχει γνωρίσει μεγάλη απήχηση όχι μόνο από το κοινό, αλλά και από σημαντικούς καλλιτέχνες παγκοσμίως. Μου έχουν γράψει σχόλια και email διάσημοι Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι συγγραφείς, π.χ., αλλά και μεγάλοι σύγχρονοι συνθέτες και μουσικολόγοι. Το πιο βασικό για μένα είναι ότι έχω έναν κύκλο καλλιτεχνών, στο παγκόσμιο στερέωμα, που με διαβάζει και επικροτεί το περιεχόμενό μου, πέρα από τους φίλους της τέχνης φυσικά. Έτσι ξέρω ότι κάτι κάνω σωστά.
• Όσο μου περιγράφατε όλες αυτές τις δραστηριότητες, ένα πράγμα είχα διαρκώς στο μυαλό μου: Πώς βρίσκετε χρόνο για όλα αυτά και τι βαθμός δυσκολίας υπάρχει;
Θα ξεκινήσω με τον βαθμό δυσκολίας. Όσον αφορά στην κριτική τέχνης είναι τεράστιος: διαφορετική ορολογία και άλλα κριτήρια έχει η κριτική λογοτεχνίας, το σινεμά πάλι είναι ένας ολόκληρος ξεχωριστός κόσμος. Τώρα, για την κριτική κλασικής μουσικής είναι τόσο δύσκολη που πρέπει οι κριτικοί στην Ελλάδα να είμαστε μετρημένοι στα δάχτυλα. Πρέπει να γνωρίζεις πολύ καλά το κομμάτι και την παρτιτούρα. Για να γράψω κριτική για ένα νέο CD πρέπει να κάνω σύγκριση με τουλάχιστον 20 άλλες ερμηνείες (από το 1950 μέχρι και σήμερα).
• Και όσον αφορά τον χρόνο; Έχετε να δώσετε κάποια συμβουλή στους αναγνώστες μας; Το λέω γνωρίζοντας ότι γράφετε και άρθρα και ως σύμβουλος παραγωγικής εργασίας.
Φυσικά. Υπάρχει μόνο μία συμβουλή (δυστυχώς): η σκληρή δουλειά και η επιμονή. Ξεκίνησα να γράφω το βιβλίο μου δύο χρόνια πριν, γύρω στον 15αυγουστο. Είπα, «Ως εδώ! Έκανα τις διακοπές μου Ιούλιο, ξεκουράστηκα. Μπορεί μέσα Αυγούστου να είναι μέρες διασκέδασης, αλλά τώρα είναι καιρός για δουλειά!» Όπως είπε και ένας γνωστός personal trainer που παρακολουθώ, πρώτα παράγω έργο και μετά μπορώ να κάνω πάρτι για να το γιορτάσω και όχι το αντίστροφο.
Ως σύμβουλος παραγωγικότητας θα ήθελα να πω στον κόσμο ότι η πανδημία μας έδειξε ότι δεν μπορούμε να στηριχτούμε μόνο σε ένα επάγγελμα. Πρέπει επιτέλους να επιδιώξουμε αυτό που στο εξωτερικό είναι γνωστό ως multiple income streams, δηλ. να αποκτήσουμε την ικανότητα να έχουμε εισοδήματα όχι μόνο από τη βασική μας επαγγελματική δραστηριότητα, αλλά και από ό,τι όλοι ξέρουμε και μπορούμε νόμιμα να εξασκήσουμε. Και εδώ είναι το πιο βασικό, όπου θέλω να σταθώ: αν δεν το ξέρουμε, τότε μπορούμε να το μάθουμε.
• Θέλετε να μας πείτε τι ακριβώς εννοείτε;
Μέσα σε αυτή την άσχημη περίοδο που διανύουμε, ο κόσμος μπορεί να εκμεταλλευτεί τον εγκλεισμό. Και να συνεχίσει την εκπαίδευσή του. Σύμφωνα με στατιστικές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το 2017 το ποσοστό συμμετοχής στην εκπαίδευση ενηλίκων στην Ελλάδα ήταν 4,5%! 4,5% μόνο! Ειδικά στην χωρά μας πρέπει να εκμεταλλευτούμε το γεγονός ότι η εκπαίδευση και τα πανεπιστήμια είναι δωρεάν! Αλλά και σε πανεπιστήμιο να μην μπορεί να μπει κάποιος για τον Α ή Β λόγο, υπάρχει μια πληθώρα δωρεάν ή έστω πολύ οικονομικών κύκλων σπουδών και σεμιναρίων που γίνεται εξ αποστάσεως.
Και το σημειώνω αυτό: πλέον, χωρίς να χρειαστεί καν να βγεις από το σπίτι σου, μπορείς να ακολουθήσεις σπουδές online. Για παράδειγμα, το Πανεπιστήμιο Αιγαίου προσφέρει αρκετά προγράμματα online και το πιο βασικό: αποτελούν εγγύηση γιατί είναι πιστοποιημένα και προσφέρονται από καταρτισμένους καθηγητές.
Τώρα βέβαια θα μου πει κάποιος, εδώ ο κόσμος καίγεται κι αυτός μας λέει να συνεχίσουμε την εκπαίδευσή μας! Κι όμως, κι εγώ έχασα άνθρωπο του στενού οικογενειακού μου κύκλου λόγω της πανδημίας και είμαι από τους πρώτους που πρεσβεύω ότι πάνω από όλα προέχει η προστασία και η υγεία μας και η αυστηρή τήρηση των μέτρων!
Αλλά επιμένω ότι από το ίδιο μας το σπίτι έχουμε τη δυνατότητα να αποκτήσουμε νέες δεξιότητες, οι οποίες μπορούν να μας βοηθήσουν και οικονομικά αν χρειαστεί να εξασκήσουμε κάποια στιγμή κάποιο άλλο επάγγελμα, αλλά και το βασικότερο: να μας πάνε ένα βήμα παραπάνω στην πνευματική μας ανάπτυξη. Και αυτό δεν είναι εγωιστικό: όσο περισσότερο επιλέγουμε τη δια βίου εκπαίδευση τόσο περισσότερο μπορούμε να συνεισφέρουμε στην ανάπτυξη της κοινωνίας και των ανθρωπίνων σχέσεων.
