Με τα βλέμματα να είναι στραμμένα στο Νταβός και στην κρίσιμη συνάντηση Αλ. Τσίπρα – Ζ. Ζάεφ, οι δύο πλευρές γνωρίζουν πως η λύση του Σκοπιανού βρίσκεται στο Σύνταγμα της ΠΓΔΜ, καθώς εμπεριέχει πολλά «αγκάθια» για την ελληνική κυβέρνηση.
Η αναθεώρησή του δεν είναι εύκολη υπόθεση για τον Σκοπιανόπρωθυπουργό, μιας και χρειάζεται την απαιτούμενη πλειοψηφία των 2/3 στη Βουλή, όπου πρώτο κόμμα είναι οι εθνικιστές. Ο Αλέξης Τσίπρας αναμένεται να βάλει στο τραπέζι σήμερα, ζητήματα αλυτρωτισμού, που αποτελούν «κόκκινη» γραμμή τόσο για την ελληνική αντιπολίτευση όσο και για τους Ανεξάρτητους Έλληνες.
Από το κυβερνητικό στρατόπεδο έχουν επιλέξει όλο το προηγούμενο διάστημα να μην ανοίγουν τα «διαπραγματευτικά χαρτιά» τους, ωστόσο θεωρείται σίγουρο πως κατ’ αρχάς ο πρωθυπουργός θα βάλει στο τραπέζι την εθνική θέση όπως έχει διατυπωθεί έως τώρα: Σύνθετη ονομασία (αποδεκτός ο όρος Μακεδονία) με γεωγραφικό ή χρονικό προσδιορισμό που θα ισχύει έναντι όλων. Ήδη στο τραπέζι έχουν πέσει ονόματα που, σύμφωνα με πληροφορίες, δεν φαίνεται να ενοχλούν την ελληνική πλευρά, όπως το «Nova Macedonia».
Ο πρωθυπουργός θα κάνει ξεκάθαρο στον Σκοπιανό ομόλογό του πως αυτό που επιθυμεί η Ελλάδα είναι μια λύση «πακέτο» που δεν θα αφήνει κανένα περιθώριο αλυτρωτισμού στη γείτονα χώρα. Η αναθεώρηση του Συντάγματος, όσο δύσκολη και αν είναι για τον Ζόραν Ζάεφ να βρει την απαιτούμενη πλειοψηφία των 2/3 στη Βουλή του, είναι προαπαιτούμενο για την ελληνική πλευρά. Αλέξης Τσίπραςκαι Νίκος Κοτζιάς θα περιμένουν από τους Ζάεφ και Ντιμιτρόφ να προχωρήσουν μέσα από τη σημερινή συνάντηση σε μια «κίνηση καλής θέλησης» που θα επιβεβαιώσει πως οι συνομιλίες, έως τώρα, κινούνται σε θετικό πρόσημο.
Σε κάθε περίπτωση o πρωθυπουργός θα τονίσει, σύμφωνα με πληροφορίες, στο σημερινό ραντεβού πως η έναρξη της ενταξιακής πορείας της ΠΓΔΜ για το ΝΑΤΟ περνά μέσα από τη λύση του ονοματολογικού, ενώ μόνο έτσι θα «ανοίξει» και η πόρτα στα Σκόπια και για την ΕΕ.
Στο πλαίσιο εξεύρεσης μιας λύσης οι δυο πλευρές θεωρείται πιθανό να συζητήσουν την περαιτέρω σύσφιξη των εμπορικών σχέσεων με τη γειτονική χώρα να επιθυμεί να αποκτήσει μια πιο ισχυρή οικονομική φυσιογνωμία και ταυτότητα στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων.
Η δύσκολη αποστολή του Ζ. Ζάεφ
Το σύνταγμα της ΠΓΔΜ βρίθει αλυτρωτικών αναφορών, παρά τις αλλεπάλληλες αναθεωρήσεις τις οποίες έχει υποστεί, με πιο πρόσφατη αυτή του 2011. Ο αλυτρωτισμός είναι ευκρινής ήδη από το προοίμιο του συντάγματος, το οποίο, μάλιστα, έχει τροποποιηθεί και βελτιωθεί έναντι της αρχικής μορφής του.
Εκεί, όπως αναφέρει η εφημερίδα «Καθημερινή», γίνεται λόγος για «τις παραδόσεις της πολιτειακής κατάστασης και νομιμότητας της Δημοκρατίας του Κρουσόβου και των αποφάσεων της Αντιφασιστικής Συνέλευσης της Λαϊκής Απελευθέρωσης της Μακεδονίας, και το δημοψήφισμα της 8ης Σεπτεμβρίου 1991», ως θεμέλια της απόφασης για δημιουργία της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας», αλλά και του συντάγματος της χώρας, σύμφωνα με την “Καθημερινή“.
Στο άρθρο 3, το οποίο προσδιορίζει τα σύνορα της ΠΓΔΜ ως «απαραβίαστα», έχει γίνει μια προσθήκη η οποία αναφέρει ότι η χώρα «δεν έχει εδαφικές αξιώσεις έναντι οποιουδήποτε γειτονικού κράτους». Ωστόσο τονίζεται ότι τα σύνορα μπορεί να αλλάξουν μόνο σε συμφωνία με το σύνταγμα «και στην αρχή της ελεύθερης βούλησης, όσο και σε συμφωνία με τους γενικά αποδεκτούς διεθνείς κανόνες».
Τα άρθρα 4 και 7 του συντάγματος είναι εκείνα που προσδιορίζουν ως «μακεδονική» την ιθαγένεια και τη γλώσσα των Σλαβομακεδόνων της ΠΓΔΜ. Το άρθρο 49 του συντάγματος είναι, επίσης, μια κατ’ εξοχήν επίδειξη αλυτρωτισμού. Αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι «η Δημοκρατία ενδιαφέρεται για το καθεστώς και τα δικαιώματα εκείνων των προσώπων που ανήκουν στον Μακεδονικό Λαό σε γειτονικές χώρες καθώς και για τους εκπατρισμένους Μακεδόνες, βοηθά την πολιτισμική ανάπτυξη και προωθεί τους δεσμούς μεταξύ τους». Επ’ αυτού, στην τελευταία αναθεώρηση έγινε μια προσθήκη (Addendum) όπου αναφέρεται ότι «στην άσκηση αυτής της μέριμνας η Δημοκρατία δεν θα παρεμβαίνει στα κυριαρχικά δικαιώματα άλλων κρατών ή στις εσωτερικές υποθέσεις τους».
Τα άρθρα 130 και 131 περιγράφουν τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να γίνει συνταγματική αναθεώρηση στη γείτονα και, εν πολλοίς, σκιαγραφούν τα εμπόδια της Ελλάδας στην πορεία για μια συμφωνία erga omnes. Στο άρθρο 130 τονίζεται ότι αλλαγή στο σύνταγμα μπορεί να γίνει α) με πρόταση του προέδρου (δηλαδή του εκ του VMRO προερχόμενου Γκιόργκι Ιβάνοφ), β) με κυβερνητική πρωτοβουλία 30 βουλευτών ή γ) με 150.000 υπογραφές.
Στο άρθρο 131 ορίζεται ότι «για να αρχίσει» η διαδικασία αλλαγής του συντάγματος, απαιτούνται τα δύο τρίτα (δηλαδή 80 από τους 120 βουλευτές) της Βουλής. Επ’ αυτού έχει γίνει μια ενδιαφέρουσα προσθήκη το 2005, όπου η πλειοψηφία των ψήφων στη Βουλή θα πρέπει να ανταποκρίνεται όχι επί του συνόλου του πληθυσμού της ΠΓΔΜ αλλά επί κοινοτήτων που την απαρτίζουν.
newpost.gr
